FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 35: Good old days….

‘Lieverd, luister nou eens naar je oma-tje. Ik was dan wel oud en gerimpeld zijn, maar niet dom.’ Ik zat bij mijn oma op de bank.
Het was een bloemetjes bank, vroeger zwoer ik dat later ook zo’n bank zou kopen.
Nu vind ik hem afschuwelijk.
Mijn oma pakte nog een suikerklontje en deed hem in haar thee. Volgens mij was dit al de vierde.
Toen ik aankwam, stond ze al in de deuropening.
Ik had mijn spullen in de gang gegooid. Ze merkte op dat ik er moe en verdrietig uitzag.
Toen kwam alles er in een keer uit. Ze trok me mee naar de bloemetjesbank en troostte me.
Ik denk dat het nu tijd is voor haar wijze raad.
Of ik die ga opvolgen, dat is nog maar de vraag.
‘Kijk, je houdt van die Fremel, of hoe heet hij ook al weer?’ Ik grinnikte.
‘Fred Weasley.’ Ze knikte. ‘Ja die ja. Waarom ga je niet gewoon naar hun toe? Niet dat ik je hier niet wil, maar ik denk dat je niet gelukkiger wordt van Lingo kijken.’
Ik zuchtte, was het maar zo makkelijk. Ik legde haar uit over de ministerie.
‘Meissie toch, dat maakt het gevaarlijker.’ Verdrietig liet ik mijn hoofd hangen.
‘Maar sinds wanneer zit jou dat dwars? Gaat toch lekker naar die Wasserly, of hoe hij ook heet. Als je moeder belt, verzin ik wel wat. Nou, waar wacht je nog op, gaan!’
En ze duwde me van de bank af. ‘Maar hoe moet ik daar komen?’
Ze liep weg zonder wat te zeggen. Na een paar minuten kwam ze terug.
Verbaasd keek ik op naar mijn oma. Ze had een bezemsteel in haar hand!
‘Je bent niet de enige die met een tovenaar hebt gehad.’ En ze knipoogde.
Mijn mond viel open. Mijn oma? Met een tovenaar?
‘Zeg, ben je vliegen aan het vangen! Hup vliegen jij!’
‘Maar, ik heb het nog nooit gedaan!’ Riep ik verbaasd uit.
‘Nou voor alles is een eerste keer.’ Ze porde me met de bezemsteel naar buiten, duwde me mijn tas en de bezemsteel in mijn handen. Ze gaf me een kus op de wang.
‘Betover ze meid.’ Lachend om haar eigen grapje, liep ze weg en liet me verslagen achter in de tuin. Ik stapte om de bezem en zette me af. Ik sprong omhoog en bleef in de lucht hangen. Ik slaakte een gilletje, raakte uit evenwicht en viel op de grond.
Dit zou nog lang gaan duren.
Na een paar keer vallen en weer opstaan, bleef ik in de lucht hangen.
Langzaam boog ik me voorover, en ik schoot weg.
Nog nooit, heb ik me zo lekker gevoeld. Alle zorgen werden van me af geblazen.
Op een ding na, waar was het huis van de Weasley’s?
Daar had ik niet over na gedacht.
Ik vloog hoger om te kijken waar ik was.
Alleen maar graanvelden, ik zat in de goede richting.
Na een uur alleen maar graan te hebben gezien, raakte ik in paniek, waar moest ik heen?
Ik begon te schreeuwen en te gillen.
‘Hé! Kan dat wat stiller!’ Hoorde ik een vrouw gillen.
Na paar seconden begreep ik dat het niet zomaar een vrouw was,
het was mevrouw Weasley!

Reacties: