FanFic.nl

Instrumental

Comet 2010

Tessa.
Dubbend loop ik kriskras door mijn kamer. Vanavond is de Comet 2010 in Oberhausen. We zijn genomineerd voor Bester Durchstarter, Bester liveact, Beste Band, en we hebben kans op de hoofdprijs: Super Comet. Maar dat is niet de reden waarom ik zo panisch rondloop, ik weet namelijk niet wat ik aan moet.
“Help graag!”�
Vier koppen komen achter de deur vandaan.
“Welk jurkje is de gelukkige voor vanavond?”� Met een moeilijk gezicht wijs ik naar drie gladgestreken jurkjes die op mijn bed liggen.
“Ik ben voor de meest rechter, die met die brede, zwarte lint om je middel, ik hou van strikjes maken,”� babbelt Nicole en komt als eerste achter de deur vandaan en gaat verkeerd om op een stoel zitten.
“Eens met Kol,”� zegt Rianne alleen maar.
“Hmm… ik ben meer voor de middelste, het heeft iets Gotisch, maar dan lieflijker,”� is Doriens conclusie. Hoopvol kijk ik naar Yasmine.
“Ja, nou, ik denk niet dat je veel aan mij hebt als ik zeg dat ik de linker het leukste vind. Laat Nicole maar lekker strikjes maken.”� Yasmine loopt weg, waarschijnlijk zichzelf klaarmaken. Nicole daarentegen zit glunderend op mijn stoel te wiebelen.
“Goed, goed, ik neem die met de grote lint. Maar dan wil ik wel echt dat je je uiterste best doet met de strik!”� eis ik, al is mijn stem daar veel te zacht voor.

“Hier is de Comet die naar de beste nieuwkomer gaat: Instrumental!”� De vrouw die de uitslag vasthoudt, schreeuwt het door de microfoon en klapt dan. Een luid applaus volgt haar voorbeeld, er zijn zelfs fans te horen die alles uit hun longen schreeuwen.
Verrast spring ik op en kan nog net een gilletje onderdrukken. De rest van de band komt ook van hun plaats, ietwat stil doordat ze het waarschijnlijk nog niet beseffen. We omhelzen en feliciteren elkaar en lopen dan in een rij naar het podium om onze Comet in ontvangst te nemen. Terwijl we er heen lopen, tikken we enkele gestrekte armen aan die smeken aangeraakt te worden.
Dorien staat voorop en neemt de Comet in ontvangst. “Wauw, zoals jullie misschien kunnen zien, zijn we er wat stil van geworden. We hadden helemaal niet verwacht dat we een Comet binnen zouden slepen, van de nominaties alleen al waren we super trots op. Namens de band wil ik dan ook iedereen die op ons gestemd heeft bedanken. Ik wil ook graag mijn band bedanken, want zonder hun goeie inzet stond ik nu niet hier met ze. Natuurlijk prijzen we onze manager hoog en de crew. En als laatste wil ik mijn familie en vrienden bedanken, die mijn valse noten op de basgitaar moesten aanhoren, maar mij toch door dik en dun hebben gesteund met mijn passie. Echt super bedankt!”� Trots houdt ze de Comet omhoog en loopt dan met ons het podium af.


“Ik mag jullie hier met plezier mededelen waar de Comet Beste Band naartoe gaat.”� Hij vouwt zijn envelop open en haalt het kaartje eruit waar één van de bands opstaat. “De Comet in de categorie Beste Band gaat naar: Instrumental!”�
Een oorverdovend gefluit en gegil vult de ruimte. Dit keer springen we hysterischer op, maar nog steeds even verbaasd. Ietwat sneller wandelen we naar het podium. Rianne heeft stiekem mijn hand gegrepen en kijkt hoe Nicole de Comet in ontvangst neemt en de microfoon bij haar mond houdt: “Mogen we het even laten bezinken? We hadden überhaupt één Comet niet verwacht, maar twee mee naar huis nemen? Echt, wauw. We zijn zo trots. Op onze fans die ons trouw bezoeken bij elk concert, op onze crew die het weet uit te houden met ons en natuurlijk op onszelf, doordat we onze droom hebben kunnen verwezenlijken en we nu hier staan. Ik heb jaren hier naar uitgekeken en ik had toen al een speech voorbereid, maar ik kan je vertellen, dit was hem niet.”� Gelach komt er uit de zaal. “Bedankt en we zullen proberen de titel te behouden!”� Met een buiging sluit Nicole af en hupt snel naar ons toe om de Comet te laten bewonderen.


“Hier zijn de genomineerde voor Beste Live-act:”�

Tokio Hotel
Rammstein
Peter Fox
Silbermond
Instrumental

“Mensen, we zijn bijna door de avond heen, maar eerst moet er natuurlijk verteld worden wie er voor de beste performance zorgt.”� Jimi Blue scant het antwoord: “Instrumental!”�
“Zijn jullie gek?”� hoor ik Rianne nog achter haar masker roepen, maar niemand die haar hoort, het applaus is te overweldigend.
Bij het podium word ik naar voren geduwd zodat ik mijn zegje kan doen. Verlegen knik ik naar de jongen en neem de Comet over.
“Ik ben hier eigenlijk niet zo goed in. Laat mij maar achter mijn piano staan en dan komt alles goed. Maar ik sta nu hier, en mijn piano is ver te vinden, dus moet ik wel mijn mond opentrekken. Ik wil jullie ontzettend bedanken voor het stemmen. Deze Comet verteld ons toch wel dat we gewaardeerd worden op het podium. En ik geloof dat iedereen kan bereiken wat wij tot nu toe hebben bereikt. Vorm de band met je beste vrienden, word verliefd op je instrument en houd jezelf niet tegen wanneer je speelt, dan zal ik degene zijn die één van jullie de Comet Beste Live-act overhandigd. Dank jullie wel!”�
Er volgt weer een groot applaus, de grootste sterren zie ik vooraan zelfs opstaan om hun waardering voor ons te laten zien. Ik ben zo blij dat we maskers dragen, anders was mijn podiumkleur van blauw naar rood veranderd, en ik weet niet of ik daarmee Rianne te vriend houd.


“Ik heb de eer gekregen om de Super Comet weg te geven. En ik moet zeggen, ik ben even benieuwd als jullie wie deze uiteindelijk mee naar huis mag nemen. Want, Gott, wat zijn er geweldige bands hier vanavond aanwezig. Jammer genoeg kan ik niet aan ieder van hun een Comet geven. Hier komt het. De Super Comet gaat naar: INSTRUMENTAL!”�
Yasmine gooit haar vuist in de lucht uit blijdschap en hoor haar nog een hele harde ‘yes’ naschreeuwen. Voor de zoveelste keer vliegen we in elkaars armen, om daarna wéér naar het podium te lopen. Uit gewoonte neemt Yasmine de leiding om al onze bedankjes eerder deze avond af te sluiten.
“Jullie sporen niet helemaal, weten jullie dat al?”� Hier en daar wordt er gelachen. “Nee, serieus, vier Comets?”� Er wordt een ‘Dí»h!’ door de zaal geroepen. “Oh, er is hier blijkbaar iemand die het mij uit kan leggen. Ik zou die graag naast mij willen hebben.”�
Het publiek begint door elkaar heen te praten, perplex van Yasmine’s actie. De beveiliging probeert de persoon te vinden die het riep. Gelukkig zijn er vingers die overduidelijk naar één bepaald persoon wijzen. Het blijkt een meisje te zijn en wordt door de beveiliging naar het podium geleidt.
“Hé, wat is je naam?”� vraagt Yasmine beleefd en laat het meisje naast haar staan.
“Laure.”�
“Oké, Laure, wil jij misschien aan ons en alle andere uitleggen waar we deze gulle bui aan verdiend hebben.”� Bij die woorden stapt Yasmine achteruit en laat Laure toe bij de microfoon. Twijfelend kijkt ze achterom naar ons, maar wordt overtuigd door het ‘toe dan’-handje van Dorien.
“Uhm, tja. Ik ben van mening dat ze dit overduidelijk hebben verdiend, omdat hun manier van zijn heel veel mensen, en dus fans, inspireert. Jullie zijn,”� ze kijkt om naar ons, “geweldige personen, ieder uniek, fantastisch met jullie instrumenten en een geheel tijdens het concert. Bij jullie heb ik het gevoel dat het concert niets is wanneer ik er niet bij ben. Het is niet makkelijk uit te leggen, je moet het bijwonen wil je het snappen.”� Met die laatste woorden kijkt ze naar het publiek. “Bedankt.”�
Mijn grijns zit verstopt achter het masker, en ik weet dat precies hetzelfde aan de hand is met de rest van mijn band.
Met een dankbare knuffel laten we Laure terug naar haar plaats gaan.
“Ik weet hier niets op toe te voegen, ik ben een beetje flabergasted. Bedankt allemaal, en nog een hele fijne avond!”� De Super Comet wordt de lucht in gehouden en we buigen met zijn alle nog eens om dan weer terug onze plekken te nuttigen.

Reacties: