FanFic.nl

Life After All.

Hoofdstuk 4, Saved by the forest.

"Findëmaxa, ontbijt is klaar." Fluisterde Dí­an haar toe. Findëmaxa werd wakker en wreef in haar ogen. "Le hannon." Fluisterde ze terug. "Het is stil, erg stil." Vervolgde Findë'. "Inderdaad, we zullen de strijd maar moeten afwachten. Ik ga even water halen." Zei Dí­an. "Doe wel zachtjes, de andere verdienen ook slaap." Dí­an antwoordde met een knikkend hoofd. Findëmaxa pakte het toast op, en nam een hap. Dí­an kwam terug met een kan water, en twee glazen. "Waarom heb ik het gevoel dat we iets missen?" Vroeg Findëmaxa aan Dí­an. "Omdat ze hier niet zijn." Antwoordde Dí­an koud. "Wat?" "Ze zijn niet hier, ze zijn aan het vechten bij de poort." "Wat doen we dan nog hier? Boe i ledhim!" Zei Findëmaxa en stond op. Ze rende naar de deur maar besefte dat ze niet ver zou komen zonder wapens. "Precies ja, je hebt niet eens een zwaard, je zult meteen sterven." Zei Dí­an met een koude, grillige stem. "Geef mij dan die van jou! Ik kan hier niet blijven en niets doen!" Zei Findëmaxa tegen haar, en ze zag Dí­an's zwaard staan tegen de muur. Findë' rende erop af. "Dacht het niet." Zei Dí­an tegen haarzelf en greep naar haar dolk. Met brute kracht gooide ze de dolk richting Findëmaxa.

"Sidhlairiel!" Schreeuwde Airadan haar toe. "Het zijn er teveel!" Vervolgde hij. "Kom dan terug!" Riep Sidhlairiel terug. Airadan knikte. De trol had het nu gemunt op Airadan en baande zich een weg door het leger. De trol nam een sprint naar Airadan. Airadan sprong onder de trol door, waarna de trol met een harde klap tegen de poort kwam. Luid gekraak kwam van de poort, en uit het bos. De poort, die er niet meer zo machtig uitzag brak door, en de trol begon weer terug te rennen en verdween in het bos. Door de ravage was er nog maar een klein groepje Zuiderlingen over. Sidhlairiel, Airlinde en Kí­na bleven schieten, en Airadan bleef doorvechten. Opeens kwam er weer gekraak uit het bos, dit keer schel en hakkerig. Toen volgde een luide, diepe schreeuw. Airadan keek in grote verbazing omhoog, de trol die hem net had aangevallen vloog door de lucht. Hij kwam neer op de brug met een harde knal. De rug van de trol was dubbelgevouwen en de nek was rondgedraaid. Meerdere trollen kwamen uit het bos, gevolgd door een Ent. "Torogrim!" Schreeuwde Airadan. De drie op de poort keken in verbazing naar de Ent die wild achter de Trollen aanliep. Hij pakte weer een Trol en smeet hem tegen de grond. Dezelfde trol werd weer opgepakt en de Ent draaide zijn rug om, en gooide de trol richting de waterval. De andere trollen waren gevlucht.

Findëmaxa rende door de straten van Alfarië. Ze had Dí­an's zwaard in haar handen. Findëmaxa stopte even om op adem te komen. Ze hoorde geen voetstappen achter haar, dus ging tegen de muur zitten. Zacht, iets verder weg, hoorde Findëmaxa paarden, vier. "Airadan." Fluisterde Findë' in haarzelf. Ze stond op en begon te rennen richting de paarden. "Airadan!" Schreeuwde Findëmaxa zo hard als ze kon. Ze ging de hoek om en alles werd zwart.

Airadan, Sidhlairiel, Airlinde en Kí­na kwamen aan bij Airlinde's huis. Airadan deed de deur open en rende naar Findëmaxa's kamer. "Findëmaxa?" Zei Airadan, maar er was niemand om te antwoorden. "Sidh', weet jij waar Findëmaxa is?" Vroeg Airadan toen hij terug liep. "Ik heb geen idee." "Zeg Sidhlairiel, weet jij misschien waar Dí­an is?" "Nee, ik heb echt geen idee." Zei Sidhlairiel. Toen heerste er stilte.

"Agorech am man theled?" Vroeg Findëmaxa, die net wakker werd. "Waarom? Omdat jij een en al slecht bent." Antwoordde Dí­an rustig. "Wat? Waar heb je het over?" "Ik heb het over de toekomst, ik heb gezien wat jij hebt gedaan, en dat ga ik voorkomen." Zei Dí­an en keek weg. Findëmaxa greep de kans om rond te kijken, ze lag op het dak van een gebouw in Alfarië. "Waar heb jij het over?" "Airadan en Sidhlairiel vertrekken morgen, samen met jou en nog iemand.." "Man a?" "Doet er niet toe, maar jij ging mee tot aan Rivendell, toen verdween jij, en de drie ringen verdwenen ook." "Ringen? Wat voor ringen?" "De drie ringen van de elven, drie van de negentien ringen van macht." Findëmaxa zweeg. Macht? Dacht ze. Daar had ze altijd van gedroomd. "Dus, wat doen die ringen precies?" Vroeg Findëmaxa, ze probeerde niet verdacht te klinken. "Dat weet ik niet, het zal wel beschreven staan in de bibliotheek van Imladris." Antwoordde Dí­an haar. "Okee, dank je." "Voor wat?" "Oh, niets." Findëmaxa zag Dí­an's zwaard iets verderop liggen. Ze nam een sprint naar het zwaard, en pakte het op. Dí­an was verbaasd en haalde een dolk tevoorschijn. "Geloof me, je wilt dit niet." Zei Dí­an angstig. "Eerst niet, toch lijkt macht mij nu wel een aardig iets." Antwoordde Findë' haar. "Nee, dan zul je eerst mij moeten doden." "Best. Ego, mibo orch." Zei Findëmaxa met een gemene lach. Dí­an's ogen straalde angst uit.

"Findëmaxa!" Riep Airadan door de straten van Alfarië. Sidhlairiel liep naast hem. "Airadan, laten we gewoon gaan." Zei ze. "Nee, ik ga hier niet eerder weg voordat ik haar heb gevonden." Zei Airadan met een toon van wanhoop. "Airadan, ze kan overal zijn." "Toch blijf ik zoeken." Zei Airadan volhoudend en Sidhlairiel rolde met haar ogen. "Je kan beter naar je verstand zoeken, misschien vind je die wél." Zei Sidhlairiel sarcastisch. Airadan draaide zich om "Wat?" "Niets, laat maar zitten, zoek maar verder. Ik ga." Zei Sidh'. "Waar ga je dan heen?" "Rivendell. Want tot hoever ik weet, zat ik op een missie, quest.. ding." Zei ze en Airadan keek haar aan. "Je hebt gelijk. We moeten gaan." Zei Airadan kort. "Misschien is het beste om vannacht al weg te gaan." Zei Sidhlairiel. "Zonder Airlinde te vertellen?" "Ja inderdaad, ik bedoel. We hebben gedaan wat ons gevraagd werd, toch? We hebben Alfarië beschermd en haar mensen zullen snel terugkeren. Onze taak zit erop, Airadan." "Inderdaad, laten we maar naar onze paarden gaan dan." Zei Airadan.

"Phelan en Alaire stonden naast elkaar te drinken en keken beide op toen Airadan en Sidhlairiel eraan kwamen. Ze werden gezadeld en Sidhlairiel en Airadan stegen op. "Noro lim, Airadan, avo acheno." Sprak Sidhlairiel hem toe. "Vaarwel, Findëmaxa. Nan lí» govaded ví®n." "Noro lim, Alaire." Zei Sidhlairiel terwijl ze de teugels van Phelan pakte. "Dat, kan ik zelf denk ik ook wel." Zei Airadan, en spoorde zijn paard aan. Als wind in de nacht gingen ze er vandoor. Snel, en geruisloos.

Reacties: