FanFic.nl

Cinema Bizarre - The search of his death

/22/ D

"Kiro, ik heb je hulp nodig" Kiro snuifde zijn neus en ging snikkend naast Shin op de bank zitten.
"Wat is er?"
"Ik uhm" Shin slikte even en streek door z'n blonde haren heen. "IkdenkdatikmeervoorYugavoelen" zei Shin snel achter elkaar en keek Kiro ook die hem met tranen in de ogen aankeek.
"Hoe bedoel je?" Shin stond er versteld van dat Kiro hem verstond, ook al praatte hij nog zo snel achter elkaar.
"Nou. Dat ik uh. Dat ik misschien wel verliefd op hem aan het worden ben. Op Yu" Kiro speelde wat met een tissue en slikte. Wat wou z'n vriend? Dat hij hem kon helpen?
"Waarom kom je daarmee naar mij?" Kiro slikte en keek z'n vriend met grote ogen aan.
"Ik dacht dat je me er misschien mee kon helpen"
"En Strify dan?" Dit keer slikte Shin en keek z'n vriend aan.
"Daarom dus. Ik weet niet wat ik moet doen. Want ik weet dat Yu mij ook leuk vind"
"Hoe weet jij dat?" Shin keek Kiro met open mond aan. Het was dus echt waar. Yu was echt op hem verliefd. Shin dacht het eerst alleen maar, hij wist het niet helemaal zeker. Ook al was het wel overduidelijk.
"De manier waarop hij naar me keek, deze ochtend. Het was overduidelijk" zuchtte Shin en liet z'n hoofd hangen. "Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil Yu niet kwetsen. Want ik weet dat ik altijd meer van Strify zal houden"
"IK zal het Yu vertellen, denk ik. Hem vertellen hoe jij je voelt en wat je vindt. Vertel het hem. Dat het niks kan worden. Dan weet hij dat en kan hij proberen over je heen te komen. Of zo"
"Maar dan kwets ik hem"
"Je kwetst hem ook als je het niet zegt. Denk ik" Shin dacht hard na en zuchtte. Moest hij naar z'n vriend luisteren? En het Yu zeggen? Maar wat zou daar van komen? Zou Yu boos worden? Verdrietig worden? Pijn voelen? Tuurlijk zou hij pijn gaan voelen. Degene van wie hij houdt gaat tegen hem zeggen dat het nooit iets kan worden. Z'n hart zal breken.
"Kiro? Mag ik misschien hier blijven slapen, voor een tijdje? In plaats van bij Yu? Want dat zal alles nog erger maken"
"Natuurlijk. Ik heb nog wel een bed over" Shin keek Kiro dankbaar aan en gaf hem snel een knuffel.
"Tot zo."
"Succes! En probeer het zo zorgvuldig mogelijk! Des te minder pijn je hem doet" Rustig liep Shin het appartement van Kiro uit, op weg terug naar het huis van Yu en Romeo.

Yu zat achter MSN, met Skye. Gewoon een beetje te praten, over van alles en nog wat. Over onzin. Vage dingen. Concerten. En nog veel meer. Hij wist niet wat hem te wachten stond. Hoe kan hij het ook weten, dat Shin hem zo zou vertellen dat hij het wist. Dat hij wist dat hij verliefd op hem was.
Toen de bel ging stond Yu zuchtend op en liep slenterend naar de deur. Hij wou helemaal niet gestoord worden, hij was net zo lekker aan het praten. Hij wou doorgaan met waar hij mee bezig was. Zuchtend opende hij de deur en keek met grote ogen naar Shin die met grote ogen naar hem terugkeek.
"Kom binnen" Yu deed de deur wat meer open en liet Shin binnen. Waarom zou hij Shin niet binnen laten? Hij is immers een vriend, toch?
"Yu, ik moet je wat vertellen" Shin deed z'n jas uit en hing die over de stoel heen. Daarna ging hij op de bank zitten. Verbaasd ging Yu naast hem zitten en keek hem aan. "Ik weet dat je me leuk vindt" Yu's monde zakte open. Hij beet hard op z'n lip en schudde z'n hoofd. Zo lang heeft hij het geprobeerd voor zich te houden. En nu weet Shin het gewoon. Maar hoe? Had hij hem dan toch die ochtend gezien? "Ik heb je vanochtend naar me zien staren en zo. En" zei Shin toen Yu een lange tijd niks zei, niet wetend wat te zeggen.
"Ik weet denk ik al wat je gaat zeggen. Ik snap het wel. Tuurlijk snap ik het. Je houdt van Strify, wat kan ik eraan doen?" zei Yu voorzichtig en frunnikte wat met zijn T-shirt.
"Dat is het niet. Ik. Ik wou zeggen dat. Dat ik sinds twee dagen steeds meer voor jou ga voelen. Maar. Dat het nooit iets kan worden tussen ons. Ik wil jet niet kwetsen. Want dat zal ik doen. Omdat ik altijd meer van Strify zou houden, dan van jou. Het klinkt wreed, maar. Ik bedoel het niet slecht. Ik wil. Wil je gewoon niet kwetsen door meer te houden van Strify en zo" zei Shin rustig en knipperde even vaak met z'n ogen terwijl hij naar het plafond keek. Bang voor wat Yu terug zou zeggen. Zou hij boos worden? Yu stond op en liep langs Shin heen naar z'n kamer. Klaar om te gaan huilen. Maar hij wou niet huilen voor Shin zijn gezicht. Dan voelde hij zich zwak, klein. Zo klein als een mier. Shin zuchtte en sloeg z'n handen voor z'n eigen. Voor hem was het duidelijk. Hij had z'n vriend aan het huilen gemaakt met zijn woorden. Rustig stond hij op en liep slenterend weer terug naar de deur. Ook al had Yu nu misschien een vriend nodig, hij kon Yu niet helpen. Yu huilde. Hij huilde om Shin. Hoe kon Shin hem dan helpen? Shin rukte z'n jas van de kapstok af en liep naar buiten toe, waar het erg koud was.
Yu sloeg z'n lamp van z'n bureau af en gleed langs de muur naar beneden, met z'n handen voor z'n ogen. De woorden van zijn vriend deden hem pijn. Pijn in zijn hart. Ook al wist hij het al lang, dat het nooit wat zou kunnen worden. Het is anders als degene op wie je verliefd bent, het zelf tegen je zegt. Het is harder. Het maakt het nog meer echt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.