Even moest het tot me doordringen maar dan schoot ik weg in de richting van de drukke stad. Ik keek achter me en zag hoe Bill (met een pijnlijk gezicht) en Tom Natasha in de auto duwden en die opslot deden. Ik liep zo snel ik kon door en stak de straat over zonder te kijken of er auto's aan kwamen, het was nu of nooit! Dit was mijn enige kans. "Emma!" ik hoorde de waarschuwing in Bills stem. Ze waren dus achter me aan gelopen. Ik hoorde ze nog een paar keer mijn naam roepen en iedere keer viel het me op dat het een stuk dichterbij klonk. Ik liep zo snel ik kon door, maar ze waren sneller! "Emma !" het klonk plots weer, anders dan de andere keren die ze daarvoor mijn naam geschreeuwd hadden. Ik keek achter me, maar was verbaasd toen ik niet de kwaade blikken zag die ik verwachtte. Tom keek eerder geschrokken, niet instaat om te bewegen. Bill keek me doodsbenauwd aan... Ik hoorde een auto luid claxoneren, piepende banden en toen werd alles zwart...