FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Maar hoe kon je nu van iemand houden die je af en toe behandeld als een stuk vuil?

"Ga nu maar rusten, we hebben een concert vanavond..." zei Bill en hij duwde me lief in het hoofdkussen. "Laat je me alleen?" vroeg ik meteen weer bang dat ik me eenzaam zou gaan voelen. "Nee, je hebt je zussen toch en jullie mogen gaan en staan waar jullie willen, de bus gaat toch op slot." zei hij met een lachje. Hij vond het wel leuk dat ik niet graag had dat hij weg ging. "Maar ik moet nu echt wel gaan." zei hij net toen de bus tot stilstand kwam. Hij gaf me nog een kus op m'n wang en ik draaide meteen m'n gezicht weg. Ik vond dit soort dingen nog steeds niet leuk, iedere keer als hij me kuste moest ik terug denken aan de verkrachting. Ik betwijfelde zelf ten sterkste of ik dat soort aanrakingen van hem ooit leuk zou gaan vinden. Hij mocht nog zo eerlijk tegen me zijn, er zou nooit iets veranderen aan het feit dat ik een seksspeeltje in Bill zijn ogen was... en ik zou nooit iets anders zijn vermoedelijk. Ik merkte dat Bill weg ging en ik nam de tijd om wat na te denken. Nee, ik zou nooit 100% vertrouwen hebben in Bill. Alhoewel hij best lief is. Hij was nog nooit echt kwaad op me geweest en dat was misschien maar best ook. Ik vroeg me af wat er gebeurd zou zijn moest ik hem op een gewone manier hebben leren kennen. Als hij me gewoon had aangesproken op straat, dan was ik nu zeker smoorverliefd op Bill. Hij was het soort jongens waar ik op viel. Maar nee, hij moest me ontvoeren, misschien verbeelde ik het me en voelde Bill helemaal niets voor me. Maar dan begreep ik niet waarom hij altijd zo bezorgd om me was. Misschien was ik hier wel gewoonweg als z'n hoertje? Punt! Einde verhaal? Maar waarom zou hij dan zijn broer een blauw oog slaan vanwege mij en waarom zou hij dan beginnen huilen toen ik kwaad op hem was? Waarom had hij mij gekozen? Er moest toch wel iets zijn keuze gemotiveerd hebben? Hij was beroemd, hij kon ieder meisje krijgen. Dat smoesje over het weinig tijd hebben om mensen te leren kennen vond ik ook maar vreemd. Waarom moest hij juist mij hebben? Of had hij me gewoon van straat geplukt denkend wat voor een plezier hij met mij zou hebben? Ik zuchtte, zoveel vragen en geen antwoorden. Er was maar één ding dat ik echt zeker wist... Bill was diep van binnen helemaal geen slechte jongen en misschien zou ik ooit wel van hem kunnen houden... Maar hoe kan je nu van iemand houden waar je bang voor bent?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.