FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 20

Dorien POV

Ik weet weer waarom ik Twister haat. Na het zoveelste rondje sta ik heel belachelijk achterover geleund met mijn beide handen op rood, mijn ene voet op geel en mijn andere op groen. River hangt over me heen en prikt steeds opnieuw in mijn buik met zijn vrije hand, Daan's elleboog zit ergens halverwege mijn vierde en vijfde rib, en ik moet steeds maar Georgs haar uit mijn gezicht blazen.
'Hobbit, zet je pruik af of leun de andere kant op!'
'Pruik? Puur natuur, ja! Hier betalen ze bij de L'Oreal reclames veel geld voor!' En om het te bewijzen zwaait hij heel overdreven zijn hoofd heen en weer, zodat ik voor de zoveelste keer zwiepend haar in mijn gezicht krijg.
'Kap daarmee! Ik zweer het, ik spuug in je oor!' gil ik.
'Rustig aan,' sust Daan. 'Als er moet worden gestraft, zal ik dat wel doen.'
'Ja, doe rustig,' grinnikt River, buigt zijn vrije hand onder mijn rug en maakt in één beweging mijn beha los. Waarom heb ik hem dat ook weer geleerd?
'Phoenix, godver...' Verder kom ik niet. Georg doet nog maar eens zijn L'Oreal-move, schat de afstand verkeerd in en geeft mij een regelrechte kopstoot. Ik geef een schreeuw van de pijn, verlies mijn evenwicht en kom met een dreun op de Twistermat terecht. Met mijn voeten schop ik River omver, die bovenop me ploft en de Hobbit in zijn val meesleurt. En Daan gaat er dan ook maar bij liggen, voor ze in haar broek pist van het lachen.
'Auw,' kreun ik gesmoord, met een mond vol hobbithaar en mijn vriendje bovenop me. Hoe kan hij ook zo mikken? Zelfs als hij valt heeft hij tijd om ervoor te zorgen dat zijn handen precies op mijn borsten terecht komen. Of het is een deel van de mannelijke genen, dat kan natuurlijk.
Kol zit ons naast de salontafel met opgetrokken wenkbrauwen aan te gapen.
'Weet je, jullie zijn best heel erg slecht in Twister.'
Dan slaat de keukendeur met zo'n knal dicht dat Yasmine en Johnny het waarschijnlijk tot op zolder hebben gehoord. Ik wring mijn nek in een vreselijke bocht om te zien wat er gebeurt. Tessa dendert totaal overstuur de woonkamer binnen, springt over de zetel en tackelt Kol aan zo'n snelheid dat het Twisterbord uit haar handen vliegt en een fotolijstje van de kast slaat.
'Tessa? Wat is er aan de hand?'
'Ik... de tuin... een gat, onder de tegels... en Dezh... ik kon haar niet houden... ik weet niet waar ze... misschien is ze dood!'
'Wie is er dood?' vraagt River.
'Keanu Reeves,' antwoord ik meteen.
'Echt?'
'Sarcasme is echt een vreemde taal voor jou, hé? Tessa, haal even diep adem. Wat is er gebeurd?' Tessa ademt een paar keer in en uit, wijst dan met een trillende vinger naar buiten.
'Dezh is in de tunnel gevallen.'

Nadat we alle bewoners bij elkaar hebben geroepen, Tessa het hele verhaal drie keer heeft gedaan en iedereen het eindelijk heeft begrepen [we hebben twee Kaulitzen onder ons, die zijn niet altijd even snel van begrip], staan we met z'n allen in een kringetje in de tuin van de buren. Vreemd, gemaaid gras. Maar daar ging het niet over.
'Hoe diep is dat?' fluistert Shin en hij buigt voorover om in het gat te spugen. Elisa trekt hem bij zijn kraag achteruit.
'Doe normaal! Dezh is erin gevallen!'
'Oh. Juist.'
'Heb je haar geroepen?' vraagt Johnny.
'Een paar keer. Toen ze niet antwoordde ben ik naar binnen gelopen,' antwoordt Tessa trillerig. Ze is er nog steeds niet goed van, en Kol moet haar vasthouden om haar overeind te houden.
'Misschien is ze bewusteloos,' zegt Kay. 'Dood is ze niet, dat had ik gevoeld.' Gustav snuift ongelovig, en kan het nog net camoufleren als een droge hoest. Hij gelooft niet echt in de zogenaamde tweelingband.
'Dan moeten we haar wakker maken,' oppert Tom. Hij neemt de gieter die naast een grote bloempot staat, buigt zich over het gat en giet een grote plens water naar beneden. Na een paar seconden klinkt er gegil.
'Dezh?' schreeuwt Kay opgelucht.
'Nee, tante Rita!' klinkt het vanop de bodem.
'Ben je oké?'
'Ja hoor. Ik zit gezellig te picnikken met de aardmannetjes in een groot, donker gat waar één of andere mongool net een paar liter water in heeft gegooid! Kan niet beter! Het lijkt net Kerstmis!'
'Wauw, blijkbaar wordt ze chagrijnig van donker,' mompelt River.
'Kun je eruit?' vraagt Bill.
'Als er nog één iemand stomme vragen stelt...'
'Dat is een nee,' onderbreekt Suki. 'Tessa, heb je een ladder?'
'Nee. Maar in het tuinhuisje ligt een touw.' Tessa verdwijnt even en komt weer terug met een netjes opgerold stuk touw . Georg, die sinds hij Daan kent veel meer verstand heeft gekregen van knopen, bindt het uiteinde vast aan de kerselaar en gooit de rest in het gat.
'Zie je het touw?'
'Het komt net tot op de bodem.'
'En nu?' vraagt Gustav. 'Klimt zij eruit of gaan wij erin?' Een korte stilte. We zouden geen mansionbewoners zijn als we dit niet een klein beetje spannend vonden. Yas neemt uiteindelijk het besluit.
'Kom op. Dezh, aan de kant, we komen eraan!'

Uiteindelijk blijven alleen Tessa, Elvis en Georg boven. Tessa, omdat ze nog steeds getraumatiseerd is. Georg, omdat hij ervan overtuigd is dat hij binnen de tien minuten de hulpdiensten zal moeten bellen, en zijn stem kennen ze nog niet. En Elvis, omdat hij... nuja, een vis is. Gustav keek alvast zeer tevreden toen hij achter Suki aan in het gat verdween.
'Het is hier donker, nat en vuil. Ik beklaag het me dat ik niet boven ben gebleven,' pruilt Bill.
'Zeur niet zo,' legt Tom hem het zwijgen op. 'Laten we liever gaan kijken waar die tunnel heen gaat.'

Reacties: