FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 38: Welcome to the club

Voorzichtig deed ik mijn ogen open, bang voor wat komen zal.
‘Kijk voor je!’ Snauwde de stem. Snel draaide ik mijn hoofd naar voren.
Een huis. Het leek net een spookhuis.
Het was donker, dus kon ik alleen de contouren van het huis zien. ‘Ga naar binnen.’
Ik wilde een stap zetten, maar bedacht me. De stem had me in zijn macht.
‘Dat is juist, je doet nu wat ik wil.’ Ik greep naar mijn hoofd, en begon erop te slaan.
Ik werd gek, ik zou en moest die stem weg krijgen.
‘Lukt je toch niet, ga nou maar naar binnen.’ Ik gaf het op. Dit was het einde van mezelf, de stem had me in zijn ban. Braaf liep ik naar het huis.
Emotieloos.
Zou die stem dat hebben gedaan? ‘Nee dat ben jezelf.’ Was de stem zijn antwoord hierop.
Ik pakte de deurkruk en deed hem open. Hij kraakte, mos bleef over op mijn hand.
Ik veegde het af aan mijn broek. Waar moet ik heen? Vroeg ik aan de stem. ‘Boven.’ Gehoorzaam liep ik de trap op. Sommige treden waren gebarsten, dus moest ik die overslaan. ‘De linkerdeur.’ Voorzichtig deed ik de deur open.
Het licht deed mijn ogen verblinden.
Na een poosje waren mijn ogen gewend en ik keek in het rond. Het licht werd veroorzaakt door de openhaard. Voor de openhaard stond een stoel.
Langzaam liep ik erheen. ‘Hallo.’ Zei een man.
Ik sloeg een gil, wie was dat?
‘Ik ben de man die jouw in zijn macht heeft. Kom, laat me je zien.’
Trillend liep ik naar voren. Na een paar stappen zag ik zijn gezicht.
Hij had kort bruin haar, eerder gezegd slierten. Hij had een stoppelbaard, en een litteken op zijn wang. Nu ik beter keek, eigenlijk bestond zijn hele gezicht zowat uit littekens.
Hij lachte wreed naar me. Een paar tanden waren verrot. Ik deinsde achter uit
‘Toe wees niet bang. Ik help je alleen maar. Samen zullen wij heersen.’ Hij stak zijn hand uit, maar ik nam hem niet aan. ‘Pak mijn hand.’
Voor ik het besefte greep ik naar zijn hand. Ik schrok van mijn eigen reactie.
Weer ontblote de man zijn tanden. ‘Wat onbeschoft van mezelf. Ik heb me nog en eens voorgesteld. Ik ben Gauthier Gruesome, en jij gaat mij helpen.’ ‘Waarmee?’ Vroeg ik.
‘Het dienen van de Heer van het Duister. Of beter gezegd, eerst helpen, daarna van zijn troon verstoten en de wereld heersen.’
‘Ik kan u niet helpen. Ik ben een dreuzel.’
‘Daarom juist.’ En hij lachte wreed. ‘Tot de volgende keer.’
Hij zwaaide. Verbaasd keek ik hem aan.
Ik werd weggezogen en voor ik het wist, lag ik weer in het graanveld.

Reacties: