FanFic.nl

our world

13. arlette

Het is al twee weken geleden dat mijn broers mij zagen. Ze wilden gelijk proefkonijn zijn. Iets waar ik gruwelijk op tegen ben. Ik wil het gewoon nog niet proberen. Wat als ik ze iets aandoe. Ik ben gewoon op kussens blijven oefenen. Het lukt me al om er twee de lucht in te krijgen. We hebben niets meer van Kaitlin gehoord. Er zal nog wel niets bekend zijn over Iblis. Ik heb zo meteen mijn eerste fotoshoot. Zenuwachtig sta ik in de kleedkamer. Mijn eerste setje kleren heb ik aan. In de spiegel zie ik er best mooi uit. Niels komt de kleedkamer ingelopen. “Ik moest komen kijken waar je bleef. Zenuwachtig?”� Ik knik. “Je ziet er prachtig uit.”� Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar de make-up. Mijn haar en make-up passen precies bij de kleuren van alle kleding die in de kleedkamer klaar hangt. De eerste foto’s worden voor een muur met gravity geschoten. De tweede in een steegje, de derde bij een fontein en de vierde in een skatepark. Je raadt al wat voor soort kleding het is. Als ik na een aantal uur in mijn eigen kleren bij mijn broers verschijn, laat de fotograaf ze een aantal foto’s zien. Er zitten ook best mooie van ons drieën bij. Er zullen er wel een paar worden afgedrukt en in de woonkamer opgehangen. Roy slaat trots zijn arm om me heen. “De foto’s zijn prachtig, is er ook iets wat je niet kan.”� De vraag was retorisch, maar ik antwoord toch. “Ja, zingen en in een band spelen.”� Ze lachen. Ik pak mijn eigen camera en maak foto’s van ze. “Deze komen op jullie fansite.”� De fotograaf loopt weg om iets te pakken. Plots begint mijn camera alleen maar te flitsen. Het hele ding slaat op hol. “Wow, stop daar eens mee. Ik word verblind.”� “Ik doe niks,”� maar draai de camera weg van zijn gezicht. Roy pakt de camera over en houdt hem vijf seconde naar mij gericht. Even plots als hij begonnen is, houdt hij ook weer op. Roy kijkt bij de gemaakte foto’s. Er is een kale vlakte te zien. De grond is roodachtig. De mensen die erop hadden moeten staan zijn verdwenen. Alleen ik ben op de foto’s blijven staan. Ik slik, wat is dit voor onzin. Niels kijkt naar mijn gezicht. “Waar kan dit nou weer op slaan?”� Ze gaan er vanuit dat ik meer weet. Dat zou ik ook doen, als ik hun was. “Kaitlin,”� mompel ik. Ze kijken me niet begrijpend aan, maar ik heb mijn mobiel al in mijn handen. Het duurt niet lang voordat ze opneemt. Ik leg haar het hele verhaal uit. “kunnen jullie me nu naar Kaitlin brengen?”� Een scooter gaat sneller dan lopend. Roy knikt. “Ik regel het verder hier wel,”� beloof Niels. ‘Doe voorzichtig,”� hoor ik hem nog zeggen, terwijl ik wegren.

Een paar minuten daarna sta ik voor het huis van Kaitlin. “Ik bel wel als je me mag komen ophalen.”� Roy knikt en rijdt weer weg. Kaitlin heeft de deur al opengedaan. We zetten de foto’s op de computer. Kaitlin bekijkt de foto’s kort en loopt dan naar de zolder. Ik weet niet zeker of ik haar wel mag volgen. “Je mag meekomen hoor.”� Net alsof ze me aan kan voelen, maar ze kan mijn gedachte natuurlijk gewoon lezen. OP de zolder staat het vol boeken. En dan bedoel ik niet zoals in een boekenkast, maar meer als in een bibliotheek. Kaitlin staat vermakelijk naar mijn gezichtsuitdrukking te kijken. Ze pakt een aantal boeken uit een kast. Ik til voorzichtig een boek op. Het lijkt net of hij zo uit elkaar zou kunnen vallen. “Deze boeken zijn al generaties in min familie. Ieder boek heeft een ander deel van magie en is door iemand anders geschreven. Zo is de jarenlange kennis nooit verloren gegaan. Wij kunnen er nu ook mooi ons voordeel uithalen.”� Ik knik en pak een paar boeken om naar beneden te dragen. Het is gelukkig niet zo’n grote stapel die we door moeten kijken. “Wie was die jongen van net?”� “Mijn broer.”� “En hij weet van je gave.”� Het is geen vraag, eerder een conclusie. “Hij maakt zich zorgen om je,”� zegt ze bij mijn moeilijke gezicht. Ze slaat een boek voor me open. “Kijk of je ergens een landschap ziet, dat er zoals op jouw foto uitziet.”� Ik knik en begin te bladeren. Ik kom nergens zo’n landschap tegen. Plots gooit Kaitlin naast haar boek op tafel. Het plaatje komt overeen met mijn foto’s. Mars staat er in sierlijke letters boven. “Dit betekent dat zijn basisschuilplaats op mars is. “Wat toevallig, mars is de god van de oorlog.”� “Dat zal geen toeval zijn, maar express. Ik hoop alleen niet dat hij daar de oorlog met ons aan wil gaan. Daar heb je magie voor nodig waarvan ik niet zeker weet of wij die wel aankunnen.”� Haar stem klinkt bedenkelijk. “Bel je broer maar dat hij je kan komen ophalen. Vanaf morgen gaan we regelmatiger trainen, dus je zult je slaap hard nodig hebben.”� Ik knik. Niet veel alter zit ik bij Roy achterop naar huis.

Reacties: