FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Speciale les

Woensdag verliep vlot en ’s avonds was het Zwerkbaltraining. De zon was aan het ondergaan toen ik gevolg door de Wemels, Harry en Ned het terrein opliep. “Ok”� zei ik “ik heb er lang over nagedacht en jullie zijn klaar voor een nieuwe oefening, want binnen twee weken hebben we een match tegen Ravenklauw!”�
“woooooohow”� Riep Ned. Die jongen was echt overenthousiast.
“nice”� zei Harry, Fred en George grijnzde en Ron keek een beetje bang.
“Harry, jij bent nog steeds de beuker. Maar Ned en Ginny, wij passen de slurk naar Fred en George, jullie slaan die naar de goal. Ron, jij vangt.”�
“Sorry?”�
“ja, Harry, Ned en Ginny jullie moeten snel zijn, Fred, George, jullie mikken, Ron vangt, jullie moetn daar al bijna niet meer op oefenen.”� Voegde ik eraan toe tegen Ned en Ginny. Ik kon zien dat iedereen er blij mee was, behalve Ron, maar die was banger om me boos te zien dan voor de kracht van zijn broers. Een paar minuten later veranderde hij van mening. “Joan, wil je me soms dood of zo?!”�
“haha komop Ron het is toch geen beuker?!”� Maar ik wist goed genoeg dat Fred en George elke kans om Ron te raken grepen. Na een tijdje floot ik af, liet iedereen nog een shot of twee op doel doen en dan verlieten we het veld.Toen we terug in de leerlingenkamer kwamen was ik moe en ging ik vroeg naar bed, Harry’s vreemde blik negerend, hij moest een weten!
De volgende morgen, maakte Hermelien me wakker. “Joan, wat scheelt er?”�
“huh?”�
“Je slaapt veel de laatste tijd, dat weet je toch he?”�
“ow ja denk ik”�
“haast je maar of je zult honger hebben vandaag!”�
“ok ok”� En dus ging ik rap ontbijten, ik had geen zin, maar wou ook niet dat Hermelien zou zagen. Ik wist niet wat me mankeerde, maar volgde hen afwezig naar de les. Pas als ik daar toe kwam besefte ik dat het verdediging tegen de zwarte kunsten was. “dus”� begon onze professor. “ik hoop dat iedereen nog weet wie zijn partner ook al weer was?”� Ik schrok op. En nu pas drong het weer tot me door.. “Ga toe even bij jullie partners staan. Iederen stond op en liep naar zijn partner de ene met meer zin dan de andere. I glimlachte naar Draco en voelde me even licht in mijn hoofd toen hij terug lachte. Ik mis de vakantie.. “Vandaag gaan we gewoon ontwapenen en beschermen. Doe elkaar geen pijn, enkel expelliarmus en protego!”� begin maar. Iedereen keek even wat onwennig in het rond, maar dan begonnen meer en meer mensen elkaar te bevuren. Ik knikte naar Draco om aan te geven dat hij mocht beginnen. : “expelliarmus”�
“protego!”� mijn stok vloog uit mijn hand, maar niet ver. Ik raapte hem op en wachtte op Draco’s teken dat aangaf dat hij klaar was.
“expelliarmus!”�
“protego!”� Nu kwam zijn stok twee centimeter uit zijn hand en viel op de grond.. “expelliarmus!”�
“protego!”� Beide stokken wisselde van eigenaar. “Wel wel”� grijnzde hij. Ik beantwoorde zijn grijns met een glimlach. En verstopte die niet als Hermelien omkeek. ‘s Middags gingen we naar de grote zaal om te eten. Ron en Harry kloegen niet meer, dit was of omdat ze niet wouden toegeven dat ze eigenlijk even erg waren, of omdat ze bang waren dat ik zou flippen. Maar toen de tweeling tussen de jongens en mij en Hermelien in kwamen zitten om Ron te plagen, knikte Hermelien naar me. “Wat was dat allemaal?”�
“Sorry?”�
“Malfidus”�
“Wat?”�
“kom zeg jullie waren precies de beste maatjes!”�
“Hermelien! Jij?”� Ik wist dat ik niet verder hoefde te gaan.
“Ik ben gewoon bezorgd piepte ze!”�
“bezorgd? bezorgd?! Verdorie toch Hermelien!”� Maar de conversatie stopte toen Leo erbij kwam. “Hey meisjes.”�
“hoi Leo”� antwoordde ik en liep dan richting leerlingenkamer, mijn vrienden keken Hermelien, die bloosde, verbaasd aan.
Die namiddag hadden we Toverdraken, ik zou Draco bijna kussen gewoon om Hermelien te irriteren, maar wist me te beheersen. Maar dat zou ook mijn andere vrienden afschrikken, M
Misschien Fred wel het meest. Ik zou niet zonder hen kunnen. Misschien had Hermelien wel gelijk..”�hi”� Ik schrok, “hi”� Hij had genoten van de voormiddag en verloor zijn voorzichtigheid, dus ik herinnerde hem er aan door hem te vertellen wat Hermelien gezegd had. Hij trok zijn wenkbrauwen op en stopte net een beledigend en schokkende zin.
Het was een stille les en ik beantwoordde al Draco’s vragen over die avond met “ik weet het nog niet!”� Na de les zei Draco: "Ik moet het weten, Joan, kom ja vanavond, of niet?”�
“ok, ja ik kom”�
“goed.”�
“nu ik dat gezegd had, kon ik niet terug..”�Dus die avond liep ik nerveus naar de kerkers. Aan de trappen liep ik op Draco.
“Hi”�
“hi”�
“nerveus?”�
“ja, waarom ben jij hier?”�
“Sneeps visie op het partnerwerken en nablijven verband.”� Lachte hij. “dat en het feit dat ik nieuwschierig ben.”�
“je bent niet de enige”�
“nee en Sneep is het duidelijk ook”�
“Uhu”� Hij nam mijn hand om ons beiden te kalmeren en we liepen naar de kerkers.Toen we op de deur klopte klonk een inmiddels gekende stem “binnen”�…Ah Dhanes! Ik ben blij dat je gekomen bent!”� En naar sneeps normen zag hij e rook gelukkig uit, hij lachte niet, maar had een schittering in zijn ogen. “maar”� Zijn ogen warden weer donker en koud. “Ik moet naar professor Perkamentus, Kan je morgen komen?”�
“uhWe hebben wel training”�
“o ja natuurlijk, volgende week dan?”�
“ok”�
“heel goed, excuseer me.”� Ik stapte opzij en hij liep naar boven. “hmm ok well uh”� Draco started.
“ja”�
“we keerden ook richting de trappen. “volgende week..?”�
“ik kom”�
“ok, Ik ook”� Ik kuste hem liep door naar de Leerlingen kamer. “Joan!!!”� weerklonken zes stemmen als ik daarbinnen kwam. “Wat is er gebeurd?”�
“Waarom ben je hier al?”�
“al of nog?”�
“o my god Joan, hij zal je vermoorden!”�
“zal of heeft!”�
“jongens!Sneep had een afspraak met Perkamentus, ik moet volgende week nablijven...”�
“ohh”�.De volgende dag bracht ik bijna mijn hele dag door met de tweeling en Leo. De laatste uren had ik echter Verdediging van zwarte kunsten. Ik kwam altijd als eerste Griffoendor aan, omdat de anderen van de astronomietoren kwamen, de zwadderaars waren er meestal wel vroeg. Ik bleef altijd een beetje op een afstandje wachten, meestal om Draco te bekijken. Meestal entertainde hij de hele klas. Ik betrapte mezelf er op dat ik soms lachtte met iets waarmee ik normaal nooit zou lachen. Et voelde soms vreemd, soms haatte ik die Malfidus. Diep in mijn gedachten verzonken, schrok ik op van een stem achter me.
“hi Joan”�
“ow hey jongens!”�
“Je schrok?”� zei Harry
“Ik was in gedachten verzonken”� lachte ik.
“ok dan”� zei Ron met een voor hem typerende uitdrukking. Met zijn wenkbrauwen hoger opgetrokken dan voor de meeste mensen mogelijk is keek hij naar de grond.
“kom binnen”� klonk het plots en dus gingen we het lokaal binnen. I glimlachte even toen Draco mijn hand raakte. “We gaan een Betje moeilijkere duels doen”� begon de professor, “maar eerst wil ik zeker zijn dat iedereen de vorige duels onder de knie heeft. Dus we beginnen zoals vorige les en dan kom ik rond om te kijken of dit effectief zo is, goed?”�
De klas begon, maar ik was nog niet geconcentreerd als Draco al een expalliarmus op me af stuurde, ik verloor mijn evenwicht en viel op de grond. Draco zat binnen de seconde naast me. “sorry”� fluisterde hij. Maar dan sprong hij recht en zei hij uitdagend,”� misschien zoek je jezelf beter een zwakkere tegenstander, Dhanes.”� Hij had een minachtende blik, maar stak zijn hand naar me uit. Ik speelde het spel mee en sloeg zijn hand weg. Ik stond op, beseffend dat ondertussen de hele klas de conversatie volgde. Ik nam mijn stok, sneller dan ik me ooit had kunnen voorstellen in aanslag en vuurde dezelfde spreuk op Draco af, dit keer was Draco inet voorbereid en viel hij om. “Wat zei je, Malfidus?”� Zei ik en reikte hem mijn hand, hij sloeg die op zijn beurt weg en de hele klas keek nu mee hoe Draco zijn tweede spreuk op mij afvuurde, dit keer was ik echter voorbereid. “protego!”� Er klonk een klank Toan Draco’s spreuk mijn schild raakte. En het zelfde gebeurde omgekeerd toen ik weer een spreuk afvuurde.
“Wel, wel indrukwekkend!”� besloot de professor: “Aan de hand van deze simpele spreuken kan ik zien dat jullie sterke en waardige tegenstanders zijn!”� Aan het eind van de les waren Draco en ik een van de enige paren die hetzelfde was gebleven. “Dhanes, Malfidus, kan ik jullie even spreken?”� vroeg de professor als iedereen het lokaal verliet. Toen hij zeker was dat iedereen het lokaal verlaten had, sloot hij de deur en wendde zich tot ons: “Jullie hebben beiden talent voor duelleren, voor mij is dat fantastisch, veel goede tovenaars zijn niet goed in het duel, jullie zeker wel. Maar we gaan wel andere, sterkere spreuken gebruiken dan enkel ontwapenen. Ik wil niet dat jullie elkaar verwonden, nog veel minder wil ik jullie een partner geven die niet tegen jullie opgewassen is. snappen jullie waar ik naartoe wil?”�
We knikten beiden. “ik zal voorzichtig zijn”� zei ik.
“hmmff, jah”� Zei Draco.
De professor keek even van de een naar de ander en zei dan: “jullie haten elkaar niet zo hard als je zelf gelooft..Ik vertrouw er p dat jullie voorzichtig zijn, ga nu maar snel naar de volgende les. We verlieten het lokaal en schoten in de lach zodra we om de hoek kwamen. Zijn ogen fonkelde terwijl hij lachte: “We moesten aan een acteercarrière denken!”�
Een beetjes later klopte we op de deur bij en gingen binnen in het lokaal Toverdranken. Sneep had duidelijk al een uitleg gekregen voor onze afwezigheid.

Reacties: