Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » My heart belongs to you » Hoofdstuk 7

My heart belongs to you

7 april 2010 - 19:46

799

0

239



Hoofdstuk 7

In Zweinsveld was het nogal druk. Mensen praatten door elkaar heen. De terrasjes zaten bijna allemaal vol. Zullen we eerst wat drinken halen in de Zweinskop stelde ik voor. Ja is goed, en we liepen snel verder. In de Zweinskop was het aardig druk. We bestelde 2 boterbier en zochten buiten een nog leegtafeltje. Is het jou ook opgevallen dat sinds jij met Draco hebt en ik met Blaise dat Patty nogal raar doet. Ja inderdaad nu je het zegt. Maar kijk Patty wil al vanaf dat ze Draco voor de 1e keer zag met hem. Ze doet net of hij zijn vriendje is. Maar ik weet niet hoe en wat met haar en Blaise. Ze ging anders nooit met hem om. We dronken onze boterbier op en liepen verder naar een boek winkeltje. Ik wilde eigenlijk ook iets voor Draco kopen mompelde ik tegen Alexandra. Ja ik denk dat ik straks wat voor Blaise ga kopen bij Zonko. Hhahahahaah kakelde een meisjesstem achter ons. Denk je nou echt dat Draco van je houd. Ik draaide me om en keek ik Patty haar kwade ogen. Pfff jij kan het gewoon niet verkroppen dat hij niks voor jou voelt maar dat hij met mij is, en wel van mij houd. Als hij echt van je had gehouden dan hij me nu net niet een afscheidskus gegeven. En dan had hij mij dit laatst ook niet gestuurd. Ze haalde een netjes opgevouwen briefje uit haar zak. Hier lees maar zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Ik trok het briefje uit haar hand en begon het te lezen. Mijn ogen werden groot en ik voelde tranen prikken in mijn ogen. Ik vouwde het briefje op en liep de winkel uit richting Zonko. Alexandra rende me achterna en pakte me bij mijn arm en trok me mee een steegje in. Waarom liep je weg zei Alexandra verbaasd. Ik draaide me om, en keek met een betraand gezicht naar Alexandra. Hier lees maar zei ik zachtjes tegen haar. Alexandra pakte het briefje en begon te lezen. Ik zag dat ze haar ogen sloot en haar hoofd naar beneden lieten zakken. Ik pakte het briefje terug en deed het in mijn zak. Zullen we weer terug naar Zweinstein stelde Alexandra voor. Ja is goed zei ik tegen haar. Op Zweinstein aangekomen liepen we regelrecht naar de leerlingenkamer van Zwadderich. Ik deed de deur open en zag Draco op de bank zitten. Hey lieverd hoorde ik hem zeggen, en zag hem opstaan. Donder op Draco zei ik kwaad en met tranen in mijn ogen. Wat is er met je vroeg Draco verbaasd. Ik zei toch donder op. Ik liep kwaad naar boven en sloeg de deur met een klap dicht. Ik ging op bed liggen en begon te huilen. Waarom doet hij nu zo dacht ik verbaasd na. Waarom, waarom hou hij me zo voor de gek. Ik voelde me misselijk. Ik schopte mijn schoenen uit. Langzaam viel ik huilend in slaap.


Even later…


Ik bleef nog even in de leerlingenkamer van Zwadderich zitten. Ik dacht na over waarom Anastacia zo raar deed. Ik stond op en liep naar boven. Ik wist dat Alexandra bij Blaise was.
Heel zacht open ik de deur en ik stap voorzichtig naar binnen. Heel stil liep ik naar het bed van Anastacia. Ik ging op de rand van het bed zitten en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Met een schok word ze wakker en kijkt me met een paar rode ogen aan. Draco zegt ze zachtjes. Ik kijk de andere kant op. Ik voelde dat ze mijn hand pakte en er zachtjes in kneep. Ik draaide mijn hoofd weer naar haar toe en keek recht in haar ogen. Waarom heb je het met niet eerlijk verteld begon Anastacia.
Wat bedoel je zeg ik zachtjes. Ik kijk haar vragend aan. Ik liet Draco zijn hand los en rommelde in mijn zak. Ik haalde er een klein opgevouwen briefje uit. Dit gaf Park me vanmiddag. Ze zei dat jij haar een afscheidskus had gegeven en dat je dit naar haar had gestuurd. Draco vouwde het briefje open en las. Hij kneep zijn ogen dicht en verfrommelde het briefje tot een propje en gooide het weg. Dat briefje komt niet van mij zei Draco met een verdrietig gezicht. Ik wil haar niet, ik wil jouw. Jij bent mijn alles lieverd echt waar. Ik snap niet waarom je haar gelooft. Ik zag dat zijn ogen nat werden. Ik pakte zijn handen en trok hem een beetje naar me toe. Het spijt me lieverd echt waar. Ik, ik, ik bedoel het was jou handschrift. Een traan rolde over mijn wang. Draco keek op. Ik hou van je lieverd, ik wil je nooit meer kwijt zei hij. En over Park maak je daar maar geen zorgen over.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.