Verhuisd (TC)

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Tokio Hotel » Verhuisd (TC) » 12. Op de fiets

Verhuisd (TC)

Geschreven door:

Hugbear

Onderdeel van:

Verhuisd (TC)

Laatst bijgewerkt:

9 april 2010 - 21:07

Aantal woorden:

593

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

297

12. Op de fiets

ik heb alleen nog hoofdstuk 13 in voorraad... :X 14 al wel mee begonnen, maar daar heb ik nog een paar reacties op nodig (ja, nu vragen jullie je vast af waarvoor en wat ik bedoel :P) jullie zullen wel zien... :P

Anouk pov
Het is dinsdagochtend. Ik sta samen met Tom buiten te wachten op Bill.
“Kom op! Schiet nou eens op! Ik heb geen zin om snel te fietsen.”
Bill komt eindelijk naar buiten.
“Moeten we echt fietsen? Kunnen we niet gewoon met de bus?” klaagt hij terwijl hij zijn tas op z’n bagagedrager bevestigt.
“Kom op, het is maar 10 kilometer.” Zeg ik hem.
“Goh, dat stelt me gerust.” Zegt Bill sarcastisch.
Eindelijk fietsen we weg.
Als we nog niet eens op de helft zijn, begint Bill alweer te klagen.
“Zijn we er bijna?”
“We zijn net op de helft.” Zeg ik hem eerlijk.
“Nog even doortrappen, broertje.” Grinnikt Tom, die nergens last van schijnt te hebben.
“Ach, trap jij maar voor mij.” Zegt Bill, en hij pakt Tom’s arm vast en houdt zelf op met trappen.
Ik zou durven zweren dat Tom even rood werd.
“Ga maar bij Anouk liften, zij is dit fietsen gewend.” Zegt hij snel, en hij schudt Bill’s hand van zich af.
Zodra Bill mijn arm vastpakt, stop ik ook met trappen. Dit duurt nog even, totdat we bijna stil staan. Bill laat me los zodat hij zijn evenwicht kan bewaren. Ik fiets snel verder, en ga naast Tom fietsen. Hij lijkt niks te hebben doorgehad van onze vertraging. Bill is nog bezig met moeite doen om ons weer in te halen. Ik maak even gebruik van de situatie.
“Wat was dat net?” vraag ik Tom.
“Wat was wat?” vraagt hij niet-begrijpend.
“Je bloosde.”
“Bill komt er weer aan.” zegt hij ontwijkend.

“We moeten rechts.” Zeg ik als we bij een rotonde aankomen.
“Oké, maar we moeten geloof ik nog even wachten op Bill. Die heuvel was toch iets te steil voor hem.” Reageert Tom.
En ja hoor, as ik naar achteren kijk, zie ik een heel end achter ons Bill bijna neervallen van de inspanning.
“Volhouden, Bill, zo meteen gaan we bult af.” Praat ik hem moed in. Het lijkt te werken, want even later fietst hij weer naast ons.
Ik ben vrolijk. Het is mooi weer. Nog wel koud, maar de sneeuw is gesmolten en het zonnetje schijnt. Bovendien fiets ik hier met mijn idolen die nu ook mijn beste vrienden zijn geworden.
“Hoe kan jij zo vroeg zo vrolijk zijn?”vraagt Tom met een diepe zucht.
“Mooi weer.” Antwoord ik glimlachend. Bill en Tom kijken me aan alsof ik gek ben geworden. Misschien ben ik dat ook wel. Maar dat maakt niks uit voor mijn humeur.
We komen nog redelijk vroeg aan op school, we hebben nog ruim tien minuten om in het lokaal te komen.
“Ik moet even mijn make-up checken enzo.” Zegt Bill, en hij loopt naar de toiletten.
“Zo Tom, vertel me nou eens waarom je bloosde.”
“Ik bloosde niet!” sist hij en hij krijgt alweer een rood hoofd.
Zijn mobiele telefoon gaat. Hij kijkt wie het is en zegt “Deze moet ik opnemen.” En hij loopt weg.

“Boe!” klinkt het ineens vanachter me, en als ik me omdraai, zie ik dat het Chris is.
“Chris!” gil ik blij, en ik ren naar hem toe om hem te omhelzen.
“Zozo, vanwaar dit warme welkom?”
“Gewoon, ik ben vrolijk.” Giechel ik.
Bill komt de wc uitgelopen. “Waar is Tom?”
“Hij moest bellen, hij is daarheen gegaan volgens mij.” Bill loopt de kant op die ik aanwees.
“Is hij niet…?” vraagt Chris.
“Is hij niet wat?” vraag ik hem.
“Is hij niet die jongen op de posters in jouw kamer?”
“Ja, maar dat weet hij niet. Niks tegen hen zeggen hoor, ik wil niet dat ze het weten.”
“Daarom ben je dus zo vrolijk.” Lacht hij. “Maar je moet het hem vertellen hoor, hij komt er toch wel achter.”
“Jaja, ik vertel het hem ooit nog wel.” Al ben ik dat voorlopig nog lang niet van plan.