FanFic.nl

Thor

Hoofdstuk 2

Het kind werd Thor genoemd, naar de donder. Waarom Hilde voor deze naam gekozen had, wilde ze aan niemand vertellen, maar er was ook niemand die haar op andere ideeën kon brengen. Thor groeide beschermd op. Er waren dagen, weken en zelfs maanden dat hij niemand anders zag dan zijn ouders en kindermeisje, die al vanaf zijn geboorte bij de familie was. Op deze manier werd hij ook nooit vergeleken met andere kinderen, leerde niet om samen te werken en werd ongelooflijk verwend, hoewel dit ook maar een relatief begrip is. Speelgoed had de kleine jongen genoeg, maar zijn ouders waren bijna vreemden voor hem. Freya, het kindermeisje, betrapte hem er wel eens op dat hij haar ‘mama’ noemde. Op die momenten keek ze beschaamd weg. Ze wist best dat er iets mis was in dit jonge gezin, maar ze hield te veel van Thor om hem aan de zorgen van zijn ongeïnteresseerde ouders over te laten.

De problemen begonnen op het moment dat Thor naar school zou gaan. Om aan de wandeling naar het dorp te wennen en nieuwe kleren te kopen nam zijn moeder hem mee naar het dorp. Onderweg werden ze nieuwsgierig bekeken door de verschillende voorbijgangers, die Hilde stilletjes begroette. De meeste mensen waren al jaren bezig om een glimp op te vangen van de mooie Thor. Ze wilden weten wat er uit de sprookjesbruiloft voortgekomen was. Er was in principe niks raars te zien aan Thor. Gewoon, een normale jongen met netjes gekamd haar. Toch was de basis voor zijn mislukte sociale leven toen al gelegd.
Halverwege de eerste winkelstraat werd Hilde uitbundig begroet door Marit, haar nicht. Die eveneens met haar zoontje op stap was. Hilde, die van haar moeder had geleerd hoe ze zich moest gedragen, knoopte een gesprek aan. Marit duwde haar blonde zoon in de richting van Thor. Een duidelijke aanmoediging dat dit wel een leuk vriendje kon zijn. Andor, die dit duidelijk vaker meemaakte zette een stap in de richting van Thor.
‘Ik ben Andor’, zei hij zoals zijn moeder het hem geleerd had, ‘Wie ben jij?’
Thor antwoordde niet. Hij staarde de vreemde jongen aan. Hij had nog nooit tegen een vreemde gepraat, zeker niet tegen een vreemde van zijn eigen leeftijd. Hij begreep wel dat dit anders was dan praten met een volwassene. Hij had niet door dat het misschien wel leuk kon zijn. Hij snapte het niet. De stilte vond Andor klaarblijkelijk maar vreemd. Verwonderd staarde hij Thor aan, wat was dit voor jongen?
‘Ik vroeg net hoe je heet…?’ zei hij half vragend. Normaal was hij rond deze tijd al uitgebreid tikkertje aan het spelen, en vond hij het jammer als zijn moeder hem meenam. Nu zou het een verademing zijn. Hierover had hij nog niks geleerd.
‘Th..Thor,’ was het stamelende antwoord dat Thor gaf, terwijl hij uitgebreid de touwtjes aan zijn jas bestudeerde. Marit leek het gehoord te hebben, en keek bevreemd naar de jongens, die nog keurig naast haar stonden. Ze bekeek Thor nog eens wat beter, en zag, als eerste dorpeling, de angst en afkeer voor de echte wereld, die in Thors ogen schuilde.

Even later stonden moeder en zoon in de enige kinderkledingzaak die er in het dorp aanwezig was. Dit was tevens de enige winkel op dit gebied in de wijde omgeving. De meeste mensen hadden geen geld om veel aan hun kinderen uit te geven. Het was dan ook alleen een plek waar de elite kwam. Hilde zag Marit jaloers toekijken toen ze hier binnenstapte. Ze schrok toen dit haar een gevoel van voldoening bezorgde, ze wist dat ze veranderd was in die jaren met Sven, maar toch bezorgde het haar een gevoel van verraad.
De vrouw, die hielp in de winkel van haar man, keek afkeurend naar de vodden die Thor aanhad. Zijn broek kwam nog maar net tot halverwege zijn onderbenen en zijn shirt was bevlekt met onuitwisbare substanties. Dat alle jongens in het dorp er zo bijliepen, wist ze blijkbaar niet. Ze wist alleen dat hí¡ar zoon er niet zo bijliep.
Toch wist ze, net als iedereen, dat Hilde een man had met veel geld. Ze liep dan ook met een gemaakte glimlach op Hilde af en begon vrolijk te praten. Zij had de smaak goed te pakken gekregen, waardoor het nog een halfuur duurde voordat ze eindelijk ter zake konden komen. Toen ze eindelijk naar haar zoon omkeek, besefte Hilde dat deze verdwenen was. Freya had wel geweten dat dit soort dingen konden gebeuren met de onstuimige Thor, die geweldig bij zijn naam paste. Thors eigen moeder wist dit soort dingen niet, daarvoor was ze te diep in het rijke leven verstrikt geraakt.

De twee vrouwen gingen gezamenlijk op zoek, hoewel ze wel met verschillende intenties op stap gingen. Hilde voelde zich schuldig en was bezorgd, ze had nog wel wat moederliefde voor haar zoon. De winkeljuffrouw wilde geld verdienen, hoewel roddelen met haar vriendinnen over de onoplettende Hilde ook een hoge prioriteit had. Een paar uur later wist het hele dorp van het verdwenen jongetje. Hij werd uiteindelijk teruggevonden onder een boom in de achtertuin van de pastoor, waar hij spinnen onder zijn shirt liet lopen.

Pas de volgende dag had Hilde weer behoefte om de beloofde kleren te gaan halen. Dit keer werd ze ook aangestaard, maar nu op een andere manier. Nu probeerden de toeschouwers te bedenken of Hilde echt zo’n slechte moeder was, zoals het gerucht zei.
Toen ze in de winkel kwamen werden er eerst ladingen excuses en bedankjes uitgestort. Daarna besloten ze snel schoolkleren te gaan passen. Wat eerst zo makkelijk had geleken, bleek nu een moeizaam karwei. Thor, die zoiets nog nooit had meegemaakt was ongeïnteresseerd, irritant en snapte niet waarom hij dit soort dingen moest doen. Pas uren later stond een zwetende Hilde met een vermoeide Thor op de stoep.

In de daaropvolgende weken werd er uitgebreid gepraat over het teleurstellende moederschap van Hilde en haar vreemde zoon. De winkeljuffrouw werd uitgebreid uitgehoord en de familie van het echtpaar Gudbrandsen was beschaamd. Ze vonden het vreselijk dat er over hun kinderen geroddeld werd. Toch kreeg Thor weinig mee van deze commotie, aangezien hij weinig in de bewoonde wereld kwam.
Freya daarentegen, die in de avonden en weekenden ook werkte als oppas voor andere gezinnen wel. Ze werd opeens iedere avond wel ergens gevraagd, en verdiende massa’s geld. Natuurlijk wilden deze mensen haar niet gewoon als oppas, maar probeerden ze een kans te krijgen om haar uit te horen. Toen er bemerkt werd dat ze niet op deze roddelachtige gesprekken inging, stopte het vele werk. Alles in het dorp was weer normaal, maar de toon voor Thors leven was al gezet.

Reacties: