FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 43: Grr, want you out of my head

‘Rennen!’ Hijgend loop ik door het bos. Overal komen groene lichtflitsen vandaan.
‘Vera! Hier ben ik’ Zo snel ik kon, zocht ik het geluid. ‘Achter de boom.’ Zei de stem weer.
‘Harry!’ Hij stond daar. Midden op een veldje met een paar graftombes.
Zijn ogen waren rood en zijn litteken leek te gloeien. ‘Vecht met me, jij verraadster.’
Hij spuugde deze zin uit. Hoe wist hij van Gauthier? ‘Ik ben niet dom, je werkt voor Voldemort, en nu ga ik je vermoorden.’ Zei hij en hij kwam dichter bij.
‘Pak je stok.’ Zei Gauthier. Ik keek naar de richting waar het geluid vandaan kwam.
Daar stond hij. In een bruin gewaad. Het leek net, alsof er meer littekens bij waren gekomen op zijn gezicht. Hij hield stevig zijn toverstok vast met zijn smalle vingers.
Ik wou zeggen dat ik helemaal geen toverstok had, maar voelde wat in mijn hand. Ik tilde mijn hand op, zodat ik kon zien wat erin zat. Een toverstok.
‘Dood hem.’ Mijn toverstok schoot in de richting van Harry. ‘Nee! Dat zou ik nooit doen.’
Gilde ik. Ik probeerde de stok te laten vallen, maar het leek net alsof hij vastgeplakt zat.
‘Klaar voor de dood?’ Harry keek me grijnzend aan.
Schuld vulde mijn maag, had ik het maar gezegd. ‘Laat me het uitleggen, alsjeblieft.’ Fluisterde ik nog. Maar het was te laat.
Een groene lichtflits werd op me afgestuurd, en alles werd zwart.

Ik schoot overeind. Voor ik het wist, begon ik te gillen, en ik greep naar mijn hoofd.
‘Als je het hem vertelt, loopt het zo met je af.’ Zei Gauthier.
Toen was hij weg, mijn hoofd was een stuk lichter.
Ik trok mijn benen op en legde mijn hoofd op mijn knieën. ‘Wat is er mis?’
Fred en nog een paar andere stormde de kamer binnen. ‘Jullie hebben toch niet weer een spin in huis hé?’ Mevrouw Weasley keek woedend naar de tweeling.
‘Ik, ik had een nachtmerrie.’ Zei ik verslagen. Het zweet stond nog op mijn voorhoofd.
Fred liep naar me toe en kwam naast me zitten, hij sloeg een arm om me heen.
Zachtjes wiegde hij me heen en weer, waardoor ik me gelijk stukken beter voelde.
‘Blijf anders maar even bij haar, tot ze weer slaapt.’ Zei mevrouw Weasley. Fred knikte.
De rest ging weer naar bed. ‘Sorry’ Fluisterde ik. Hij gaf geen antwoord, maar kuste me zachtjes op mijn hoofd. ‘Ga maar slapen, ik blijf bij je.’ Suste hij. ‘Ook als ik slaap?’ Vroeg ik bang. ‘Ook als je slaapt.’ Een vloed van veiligheid stroomde door mijn lichaam.
Fred deed de dekens om ons heen en ik legde mijn hoofd op zijn borst.
Hij streelde zachtjes mijn arm, waardoor ik gauw in doezelde.

Reacties: