FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

...Voor Zwerkbal

Een beetje later gingeng we naar de grote zaal. “Vandaag speelt Zweintein haar tweede match in het WK”� sprak Perkamentus. “Ik heb gemerkt dat de hele school verhuizen niet enkel onze tegenstander impressioneerd, maar ook lang duurt. Vandaag gebruiken we een andere manier van transport! Hagrid.”� De halve reus stapte naar voor en sprak een betje nerveus. “Uh we zelle speciale peire gebruike. Ze kennen namelijk verschijnselen, grappig verhaalke eigelijk..hebbie er dus zo’n paar getemd gekrege dus uh ja.”� Hij stapte weer naar achter en meer dan de helft van de leerlingen begreep hem niet, iets later werd alles echter duidelijk. De leerlingen werden omsingeld door vijftien reusachtige paarden. De leerkrachten gingen eerst en kropen met behulp van een krukje op de paarden, waar achter hen ook nog drie leerlingen kwamen te zitten. Hagrid sprong op het grootste paard: de hengst die de andere paarden zou leiden. “klaar?”� Buiten Perkamentus liken de andere leerkrachten ongemakkelijk te zitten. Maar ze knikten toch, wetende dat het toch niet zo beteren. Hagrid gallopeerde zijn paard aan en de andere volgden. Een heleboel leerlingen hapten naar lucht toen de paarden plots verdwenen. Zij hadden blijkbaar niet naar Hagrid geluistert. Hij kwam iets later terug om een volgende lading leerlingen te verplaatsen. Het team moest als laatste. Toen alle leerlingen wegwaren klommen wij op de reasachtige dieren. De galloperende passen van de paarden waren immens en krachtig. Ik was blij toen we van de ruggen af konden glijden. Al snel wenstte ik echter weer op het paard te zitten. Keiran had me gezien en kwam afgelopen met open armen: “Joan!”� Ik glimlachte ongemakkelijk en probeerde tevergeefs zijn hand te schudden. Hij sloeg een arm rond mijn scouder en draaide me om. “dit is mijn tema”� zei hij. Ik keek naar een groep grote en sterke jongens. “Zoals je kan zien, Joan, Is dit een jongensschool”� zijn vinger gleed over mijn hals en vanbinnen huiverde ik.
“Wel”� zei ik, me lostrekkend “Zweinstein is een gemengde school en dit is mijn team”� Keiran schrok een beetje van de kwade uitdukkingen bij Fred, George en Draco. Hij knikte en zei “ik zie je nog wel”� lachtte hij ongemakkelijk en liep dan weg.
“Wie was dat?”� vroeg George, zijn blik niet van hem afhalend.
“De aanvoerder van onze tegenstander”�
“Zostaat hij er precies niet tegenover..”�gromde Fred.
“Hij is wel wat..Eng.”�
“Eng? Dat hij maar oppast!”� zei Draco “of ik..hoe ging het ook al weer George?”�
“dan zal ik hem vinden”� zei George
“ik trek zijn armen uit”� vulde Fred aan
“breek zijn benen”� zei Draco nu.
“ik knip al zijn tenen af”� zei geroge weer
“ik doe hem dan een rondje lopen! Hoe kwam je daar eigenlijk bij?”� Vroeg Fred aan zijn broer, die zijn schouders ophaalde.
“knip zijn haar af”� zei Draco met een zekere haat.
“ en ik…”�
“nee ik”� onderbrak Draco George. “breek dan eindelijk zijn nek.”�
“ok, maar voor je dat doe, wil ik zijn nagels roze lakken!”� grijnsde George.
“en dan doe we hem een ballerinakleedje aan”�
“Ja zodat als jij zijn nek gebroken hebt..”�
“Het grafschrift als volgt luidt: hier ligt Keira_ van Schotland…”�
“Het slachoffer, gevallen door de levensopvatting van de Wemelstweeling en de Malfidusjongen.”�
“ja zoiets.”� Op die manier ontspande we allevier en liepen we naar binnen waar Keiran en ik de teams voorstelde.
De supporters liepen naar de tribune en wij begaven ons naar de kleedkamers. “We moeten dit echt winnen”� zei ik. “Ginny, pas je op?”�
“hoezo”�
“jongensschool”�
“oh..”�
We hadden weinig tijd en vlogen het plein in. Dit keer warden we niet verrast zonder Madame Hooch’s fluitje en we haalden de eerste bal. We waren véél sneller dan de logge schotten in minder dan tien minuten stond het 40-0, ondanks hun redelijk goede Wachter. Keiran werd boos en iets later gebeurde waar ik voor gevreesd had. Ik voelde me nog machtelozer dan ik was toen Ginny’s naam gilde. Ze dook nog wel weg, maar de beuker raakte haar arm en ze viel van haar bezem. Ik dook om haar op te vangen en bracht haar zachtjes naar de grond. Ze kreunde van pijn en een verpleegster bracht haar weg. Ik weigerde er nog een meisje bij te halen en schakelde Kevin, de tweede drijver in als jager. Ginny had de slurk niet op het moment dat er een beuker naar haar toe gespeeld werd en dus kregen we drie strafschoppen. Ik nam er één en Ned twee, drie keer goal. Het publiek was nog enthuosiast, maar in de lucht werd het spel steeds agressiever. Het spel werd zwaar De jagers vlogen recht op ons in en hun drijvers mikten gemeend. Fred en George speelden echter geweldig en verdedigde hun jagers goed. Na een half uur met veel gevloek en gebots, zonder een goel door het constante slagveld moest George zelf wegduiken. Twe beukers kwamen tegelijk op hem af, er zat niks anders op dan weg duiken. Ze knalden tegen elkaar weg, één naar Fred die hem doorsloeg naar de Jager met de slurk. De andere keerde echter naar de enige die dit niet zag: Harry. Harry schrok toen zijn naam door het hele team geroepen werd. Hij keek op, maar dook daardoor te laat weg. De beuker ramde in op zijn been en hij viel. Het spel lag weer even stil en Ned panikeerde nu. Fred en George hijgde zwaar en George voelde zich schuldig voor Harry’s been. Ron keek bezorgd en Kevin bang. Mijn longen protesteerde ook al. “ok jongens”� zei ik rustig, maar Ned onderbrak me: “Joan we spelen met tweeënhalve jager en nu zijn we Harry ook kwijt! We zijn allemaal moe.”�
Dank je Ned. We zijn moe, maar zij zijn kapot, ze lopen hun laatste meters, wij staan fysiek echt sterker! Draco is een goede zoeker en de schotse zoeker kijkt vaak te veel naar het spel. Als je je naam nog hoort, duik je zonder op te kijken ok?”�
“goed punt”� blaasde George.
“Kom op, kopkes omhoog, hier gaan we!”�
Iedereen zag nu ook in dat de schotten bijna met moeite op hun bezems zaten. Het gaf wat moed. Het stond 70-30 toen Draco eindelijk dook. De schotse zoeker bleek sneller dan ingeschat, maar Draco’s woede maakte hem sneller dan ooit. Hij greep de snaai en Zweinstein juichtte. De schotse studenten daarentegen reageerde verontwaardigt. We stapten naar binnen en waren op weg naar de kleedkamers toen een stem achter me mijn naam riep. In een reflex draaide ik me om en schrok een beetje van Keiran, die vlk voor me stond. “Wat?”� spuwde ik, een dreigement verwachtend. “Ik hou er niet van te verliezen…Aan de andere kant heb ik je onderschat..als meisje.”� Ik schrok een beetje van zijn reactie en nam dan ook de hand die hij uithield terwijl hij “gefeliciteerd”� zei. Aan die hand trok hij me echter fors naar zich toe en fluisterde zijn dreigement. “Je voelt je nu vast goed, maar raad eens, je hebt te veel geluk gehad! Je zal nooit nog iets van me winnen.”�
“is dat zo? Ik vind je team maar een bende lompe bulldozers”� antwoordde ik fel. Zijn kwaadheid deed hem iets onverwacht, maar ook ontzettend dom doen. Hij duwde zijn lippen ruw tegen de mijne. George sleurde hem daarop snel naar achter en ondersteunde hem zodat hij bleef staan na de klap die Draco in zijn gezicht gaf. “Alles ok?”� Vroeg Fred me snel en ik knikte, waarna hij ook naar Keiran liep. “Weet je, man…”� begon hij
“je hebt echt wel geluk”� vulde zijn broer aan. Draco brieste luid. “We hadden een heel lijstje gemaakt van wat we met je gingen doen…”�
“je armenn eruit trekken en je benen breken bijvoorbeeld”�
“Maar nu het zover is, vinden we dat alle eer toch toebehoord aan haar vriendje.”� Keiran keek bang van de ene naar de andere. Hij kreeg snel door dat de blonde, furieuze jongen voor hem degene moest zijn die ze bedoelden. “ma..i..m..ze..”� Draco sloeg hem een drietal keer in zijn gezicht en Keiran viel. Waarop Draco briestte. “Weet je man, ik ben ontzettend jaloers..Je blijft dus met je poten van haar af.”�Hij begon nu te schopppen. “Ik”�*schop*”�meen”� *schop*”�het!”� *schop*”�Je hebt”� *schop*”�me net”� *schop* “zwaar”� *schop*”�opgefokt”� *schop*
“Draco? …Draco…Draco!”� Draco keek op “ik denk dat hij het begrepen heeft.”� Hij snoof luid en we lieten Keiran achter. Niemand vroeg of zei er iets over, hoewel Keirans gezicht genoeg zei. Zijn knappe gezicht was nu bijna volledig blauw..
We keerden terug naar Zweinstein en dan meteen naar het station. Ik zei mijn vrienden gedag en liep met Draco mee naar Narcissa en Lucius die me liefelijk begroetten.

Reacties:

Hermione zei op 19 feb 2014 - 17:13:
Haa die sukkel! Hehe sla hem maar blauw draco

Galadriwele zei op 24 mei 2010 - 21:41:
Draco is de beste,
tegen hem kan niemand op
en als Keiran Joan wil pesten,
dan klopt hij hem kapot
HEEEJ al wat hij doet is goed
HEEEJ al wat hij doet is goed
HEEEJ al wat hij doet da doet er ni toe,
maar al wat hij doet is goed

Ezzlot zei op 16 april 2010 - 14:49:
In da face! Go Draco