FanFic.nl

Verboden liefde

Verboden Liefde [7]

Arno is onrustig heen en weer aan het lopen, en haalt boeken uit het rek om ze daarna terug te steken. Het is nu mijn tweede week dat ik hier werk en alles gaat vlot. Ik spreek van geluk dat Arno hier maar deeltijds werkt, die jongen is om zot van te komen. Sophia is -spijtig genoeg- tien minuten geleden naar haar auto gerend omdat ze een brandweerwagen met zwaailichten zag voorbij razen. Die dingen verbazen mij al lang niet meer, net zoals haar klerencombinaties en fluisterende telefoongesprekken de normaalste zaak van de wereld zijn geworden. Er komt een jongen van rond de twintig de winkel binnengestapt, en hij loopt naar de balie waar ik sta.
‘Goedemorgen meneer, waar kan ik u van dienst mee zijn?’ vraag ik met een professionele glimlach.
‘Ik heb vorige week het hele derde seizoen van House M.D besteld’
Ik tik wat dingen in de computer en vraag: ‘Op de naam van Rik Lox?’
‘Ja’ hij knikt ‘dat klopt’
‘Even geduld, dan ga ik hem gaan halen’ Opgelucht dat ik even weg mag, en niet naar Arno’s zenuwachtig gedoe moet kijken, loop ik de stok plaats in achteraan de winkel. Tussen de boeken en films zoek ik naar het schap ‘bestellingen’ en pak het seizoen. Als ik terug ben in de winkel zie ik Rik met een raar gezicht naar Arno kijken, en bijna flap ik eruit dat hij een onbekende is, en hij totaal niet in deze winkel werkt. In plaats daarvan tik ik de prijs in en zeg: ‘Dat is dan 24 euro meneer.’ Hij zoekt zijn portefeuille in de broekzak van zijn afgesleten jeans, en overhandigt mij het geld. ‘Veel kijk plezier’ lach ik hem toe terwijl ik hem het zakje geef met zijn aankoop. ‘Jij mag mij altijd vergezellen tijdens het kijken’ grijnst hij.
Ik staar hem aan, niet wetend of ik die opmerking serieus moet nemen of als grap.
Net als ik mijn mond in een scheve grijns trekt loopt Sophia binnen en klopt hem op de schouder. ‘Blijven proberen Rik.’ Hij lacht en kijkt haar aan ‘Jij mag mij ook altijd vergezellen, dat weet je.’
‘In your dreams honey’ schudt ze haar hoofd terwijl ze hem naar buiten begeleid.
‘Ik ben bezet, weet je nog’ voegt ze eraan toe wanneer Rik haar met een pruillipje aankijkt.
‘Ja, wanneer krijgen wij die wonderboy van jou te zien?’ kijkt hij haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik weet niet waarop die wij slaat, maar ik hoop dat hij niet mij en hem bedoelt. ‘De tv staat op jou te wachten’ duwt ze hem de deur uit, en zucht als hij eindelijk weg is. Als ze mijn gezicht ziet zwaait ze haar handen in de lucht en zucht: ‘Die jongen is een serie freak, en om de een of andere reden heeft hij het in zijn hoofd gehaald om die altijd hier te kopen. Ik denk dat hij elke serie die er bestaat al heeft gezien, zonder twijfel.’
‘Die reden zal jij wel zijn’ grijns ik. ‘Maar op een punt heeft hij wel gelijk’ kijk ik haar aan, ‘Wanneer krijg ik jouw geheime vriend te zien, of wat het ook mag zijn. Je bent mij een grote uitleg verschuldigd.’
‘Wat in godsnaam is Arno aan het doen?’
‘Probeer nu niet van het onderwerp- ow..’
Hij zit tegen zich zelf te praten, en zover ik kan zien doet hij alsof iemand voor hem staat. Hij schudt diegene zijn/haar hand, doet alsof hij een stoel achteruit schuift en nog allemaal van die dingen. We bekijken het spectakel met grote ogen, en hoe langer we ernaar kijken, hoe enger het wordt.
‘We moeten ingrijpen’ fluistert Sophia terwijl ze hem blijft observeren.
Iets in mijn hoofd zegt dat hij in een trance zit, zoals slaapwandelen. En slaapwandelaars mag je niet wakker maken, toch? Dus, voor veilig te spelen sluipen we naar hem toe zodat hij ons niet hoort. Als we voorzichtig voor hem komen te staan kijkt hij ons een voor een aan.
‘Wat moeten jullie?’
‘Slaap jij?’ vraagt Sophia met een serieus gezicht. Met een lachend gezicht stomp ik haar tussen haar ribben. ‘Smartass, als hij sliep zo hij toch niet antwoorden?’
‘Ja’ fluisterd ze overdreven tegen mij, ‘maar met hem weet je nooit’
‘Hallo, ik zit er ook nog bij’ zegt Arno met zijn overdreven serieuze blik.
‘Ziejewel’ grinnik ik. Sophia kijkt hem nog een beetje achterdochtig aan maar lijkt dan uiteindelijk te accepteren dat hij waarschijnlijk niet slaapt en bij zijn volledige verstand is- tot zover dat kan bij hem. ‘Oke, leg eens uit wat jij daar zit/zat te doen.’
Hij zucht, doet zijn bril af, wrijft in zijn ogen, zet hem weer op en antwoord: ‘Ik heb vandaag mijn eerste date’ Als Sophia nu drinken in haar mond had, was het er gegarandeerd uit. Ze gaat op de grond zetten en kijkt hem aan met een dat-meen-je-niet-blik. Wanneer ze van de shock bekomen is vraagt ze snugger: ‘met een meisje?’ Hij kijkt haar pompeus aan zegt: ‘Natuurlijk met een meisje, met wat anders?’
‘Met een jongen?’ flap ik eruit, krijg dan meteen een giechelbui waarop Sophia mij een high five geeft. ‘Vertel eens over haar’ wiebelt Sophia met haar wenkbrauwen, en ze geeft mij een veelbetekende blik. Ik knik terug en snap wat ze bedoelt: dit gaat nog leuk worden.
‘Wel, ze is zeer elegant en-‘ ‘Heeft ze dikke borsten?’ werpt Sophia ertussen, waarop Arno haar geërgerd aankijkt. ‘Ga je luisteren of niet?’ kijkt hij veelbetekend naar haar. ‘Ja hoor’ zegt ze terwijl ze haar wijsvinger op haar lippen legt.
‘Oke, waar zat ik?’
‘Of ze goed gevuld is’ grijns ik en meteen begint Sophia te schateren. ‘Well done homie’ fluistert ze in mijn oor.
‘Ja ze is mooi gevormd, ze noemt Laura, is 25 EN IK WEET NU AL DAT IK HET GA VERPESTEN!’ Geshockt kijken we hem aan. Of ja, ik kijk hem geshockt aan, Sophia eerder bezorgd. ‘Het komt wel allemaal goed’ sust ze alsof hij een enge ziekte heeft waar hij niets ana kan doen, ‘al hoewel dat een nieuwe look al veel zou doen’ voegt ze er aan toe, ietwat verontschuldigend.
‘Er zit maar een ding op’ zucht ik overdreven.
‘Ja’ doet Sophia nu ook haar duitje in het zakje, ‘Ik denk dat er niet veel op zit’
Arno kijkt ons bang aan, en ik schud ligt mijn hoofd, ‘Ik denk, Arno, dat we je tot onze grote spijt moeten meedelen..’ ‘Dat wij met jou moeten..’ vult Sophia mij aan.
‘Shoppen.’ Eindig ik de zin met een big smile.


De uren die nog overschoten tot sluitingstijd zaten Sophia en ik Arno nog wat te ondervragen over de Mysterieuze Laura. Uiteindelijk zijn we te weten gekomen dat Laura een zeer serieuze (wat een verassing) dame was, die studeert voor dokter en dat ze zeer mooi is.
‘Dus,’ concludeert Sophia terwijl ze de boekenwinkel afsluit, ‘we hebben nog 1 uur en half voor de kleding winkels sluiten, we zullen eerst even naar een de W.E men gaan, daar hebben ze deftige, klassieke kledij. En ik denk wel dat ik iets kan regelen bij mijn kapper.’
‘NO WAY dat ik bij jouw kapper ga’ kijkt Arno haar geschrokken aan, en zet een stap achteruit met zijn arme gestrekt voor zich om zijn woorden kracht bij te zetten.
Totaal negerend trekt Sophia haar gsm uit haar zakken, en begint te bellen.
‘Rubby? Sophia hier, ik weet dat ik nogal laat ben, maar kan ik please, please een afspraak maken na sluitingstijd? Het is een noodgeval.’ Ik hoor Rubby vaag iets zeggen langs de andere kant, en Sophia steekt haar gsm tevreden weer weg na nog wat rondgewissel van uur en tijd.


We staan al een uur in de W.E en ik krijg bijna spijt dat ik meegegaan ben. Sophia heeft blijkbaar nergens last van, en houdt Arno een roze hemd voor.
‘Ik wil het liefst de kledij wat sober houden’ gromt hij terwijl Sophia haar ogen ter hemel slaat. ‘Sober time is voorbij Buddy’ en ze duwt hem het paskotje in.
Als hij eruit komt fluit ik bewonderend. ‘Looking good Buddy!’ Op de een of andere manier is het een gewoonte van mij en Sophia geworden om hem Buddy te noemen, en als ik eerlijk mag zijn, vind ik het een verdomd leuke gewoonte.
‘Weetje wat, een grijze broek zou daar goed opstaan’ en Sophia verdwijnt tussen de kledingsschappen. Ik doe alsof ik naar iets boeiend aan het kijken ben, om raare en en onwennige gesprekken te voorkomen. Een zucht van verlichting verlaat mijn mond als Sophia terug komt, maar slaak meteen daarna weer een zucht maar eentje van dat-meen-je-niet. Tussen de rekken door heeft ze ‘hier en daar’ nog iets meegepikt, namelijk nog 5 hemden of zo. Aan Arno’s reactie te zien vind hij dit ook alles behalve leuk, want hij zegt smekend: ‘Ik neem dat roze hemd wel en die grijze broek, echt, ik vind ze fantastisch mooi.’
‘Spijtig’ antwoord Sophia, terwijl ze al de kleren terughangt. Ik grijp de kans en ga met haar mee. ‘Gaan we echt hierna nog mee naar de kapper?’
‘Heb je een beter idee dan?’ vraagt Sophia.
‘Ja hoor, kom met me mee naar mijn huis, dan houden we een film avond. Ik heb wel nog wat ben&Jerry ijs liggen.’ Flap ik eruit, zonder er echt bij na te denken. Alles beter dan met Arno nog bij de kapper te zitten.
‘Oke, dan begeleiden we Arno eerst even naar de kapper, zodat hij er zeker niet van onder uitmuist, en dan gaan we richting your home, homie’ giechelt ze.


lalalalala, ik had (net als Enya) geen zin meer om lang in die winkel te zitten/erover te schrijven, dus is het wat raar en adrupt ge eindigt. Maar het volgende stukje is leuk *cheers* wij krijgen namelijk -eindelijk- te horen wie Sophia's secret boyfriend is *wbw*

Reacties: