FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 45: Les één - laat nooit je mond open

We gingen naar de winkel, door middel van de schoorsteen.
Wat ik dus een van de raarste manieren van reizen vind. Ik ging samen met Fred in de schoorsteen, omdat ik een dreuzel ben. Jammer genoeg.
Voorzichtig stapte ik over de drempel van de schoorsteen, en bukte. Fred kwam al gauw naast me staan en pakte mijn hand. Met zijn andere hand pakte hij wat zand uit een potje en gooide het naar beneden. Er kwam wat in mijn oog en ik knipperde hevig.
Hij riep wat en het leek wel alsof we in een draaikolk zaten.
Vlug keek ik naar Fred of dit wel de bedoeling is. Hij leek het wel amusant te vinden en grijnsde. Ik keek weer naar voren en zag allemaal kamers voorbij schieten.
Met open mond keek ik naar schouwspel.
Dat had ik beter niet kunnen doen. Het zand dat om ons heen draaide, kwam in mijn mond.
Hevig hoestend ging ik door mijn hurken. Fred keek geschrokken naar me en lachte daarna.
Na een paar seconde waren we bij de bestemming en hij begeleiden me uit de schoorsteen.
‘Gaat het?’ Vroeg hij, nog steeds lachend. ‘Ziet het eruit alsof het gaat?’ Snauwde ik.
Het zand schuurde in mijn mond. ‘Hier.’ En hij gaf me een glas met water.
‘Hoe deed-‘ Ik rolde met mijn ogen. Ik hoefde mijn vraag nog en eens te stellen,
hij was een tovenaar, hij kon bijna alles.
Kon hij Gauthier maar uit mijn hoofd krijgen.
Gulzig dronk ik het glas leeg en zette het op een tafeltje. We waren in een of ander verlaten pand aan gekomen. Het was stoffig, overal hingen spinnenwebben. De zon scheen door de kieren van de muren. Een luid geknal klonk uit de schoorsteen.
De rest was ondertussen ook gearriveerd. ‘Wow, dat ging niet volgens plan.’
Lachend wees Ron naar me. Snel veegde ik mijn tranen weg, die door de pijn in mijn keel waren veroorzaakt. Ik haalde mokkend mijn schouders op.
Soms voelde ik me zo dom. Ik voelde me als, als een dreuzel.
‘Kom dan laten we de winkel zien.’ Zei George. Iedereen liep achter hem aan.
Fred gaf me snel een kus en ging naast zijn broer lopen.
‘Tadí¡!’ Zeiden de tweeling te gelijk. Ze staken hun armen uit en ik volgde die.
Een massaal pand stond voor ons. Het was ongelofelijk zo mooi.
Achter me hoorde ik iemand snikken. Ik keek achterom en zag mevrouw Weasley tegen haar man aanstaan. Glimlachend keek ik weer naar de winkel.
Ron kreeg een energiestoot en vloog de winkel in. Lachend volgde we hem.
De binnenkant was nog mooier dan de buitenkant. Allerlei fop spullen stonden uitgespreid op paarse planken. ‘Kom is.’
De tweeling knikte en ik volgde hun. Achter een gordijn stond een bureau en een paar stoelen.
Zeker de werkkamer.
‘Broertje, aan jouw de eer.’ Zei George plechtig.
‘Wij willen je graag aannemen als verkoopster.’ Zei Fred.
Met open mond keek ik hem aan.

Reacties: