Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC) » Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*8

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

18 april 2010 - 22:47

382

0

170



Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*8

na deze twee uur nagedacht te hebben,ging de bel van de middag. zoals gezegt,moest ik komen praten. ik had zoveel schrik,maar ik ben dan toch maar braaf gebleven,terwijl de rest van de klas naar buiten ging en me nog eens vreemd aankeken. alleen die blik van tom was..anders. ik weet niet goed hoe anders,maar toch gewoon anders...
"en vertel nu eens eerlijk wat er is bill."vroeg de leerkracht. ik heb me op deze vraag proberen voorberijden maar ik had nog steeds geen antwoord. daarom zei ik maar gewoon stom "er is niks." het klonk onecht. overduidelijk.
"bill. je bent er niet bij met je gedachten tijdens de les en zelf nu niet. zijn er problemen thuis ofzo?" direct na die vraag flitsten er beelden van tyson en mij op de zetel voor men ogen. ik gaf een gil en rende de klas uit. ik weet dat de leerkracht nu vast door zal gaan vragen na zo'n reactie als de mijne. maar ik was gewoon geschrokken,ik deed het niet expres! ik liep door naar de wc's,sloot mezelf op en liet dan men ingehouden tranen vloeien. het deed goed om te huilen,maar tegelijk deed het pijn,omdat men wang nog pijnlijk geschaafd was enzo. ik weet niet wat erger is,de pijn of de beelden. het doet allebei zo ongeloofelijk pijn. ik weet niet meer wat ik moet doen...
de mensen die me naar de wc hebben zien lopen,zullen me vandaag nog wel raar aankijken vrees ik. het is natuurlijk ook niet normaal als een jongen van 17 huilend naar de wc's loopt. maar ik kan er niet aan doen. het is gewoon in één woord:vreselijk. ik weet met mezelf geen blijf meer. hoe moet ik dit gaan verwerken?
was er maar iemand die me kon helpen of me steunen. tenminste toch iemand waar ik tegen kan babbelen. iemand die aanhoort wat ik te zeggen heb. want waar is mijn wil gebleven? wanneer heb ik voor het laatst nog eens over mezelf beslist? ik heb geen keuze,nooit gehad. ik heb me altijd overal moeten doorvechten. maar elke strijder komt ooit aan een gevecht dat hij niet meer kan winnen. en ik denk dat ik nu aan dat gevecht ben aangekomen. please,kom me helpen. nu heb ik een engel nodig die over me waakt. ik kan dit niet meer alleen...niet meer...


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.