FanFic.nl

The Venomous Kiss you gave Me [TH]

I hate you, but I think I love you too.

Ik deed een poging mijn wekker uit te slaan, helaas mislukte dit. "Sla die verdomde wekker dan ook uit!" riep Nikki terwijl ze mijn kamer binnen rende.
Ze trok de stekker eruit en met een grote zwaai gooide mijn 'lieftallige' tweelingzusje m'n wekker uit het raam. "Koop je dan wel een nieuwe voor me?" vroeg ik met een ongelofelijk droog gezicht. "Tuurlijk schatz, volgende week." knipoogde Nikki. Volgende week? Hoezo, ik heb dat ding morgen al nodig. "Nee hoor, een weekje, met die stakker zal je tijdsoverzicht wel goed doen, hoop ik." zei Nikki alsof ze mijn gedachten las. "Nu snel klaar maken want het is al half 10." grinnikte Nikki, toen pas zag ik dat Nikki al helemaal klaar was. Ik sprong uit mijn bed en maakte me snel klaar. En dat voor die zak. Snel bracht ik mijn haar in model, deed een haarband in en liep mijn kamer uit. 5 over 10, mooi op tijd. Ik glimlachte. Ik liep de leefruimte binnen, een living was het niet te noemen. Leefruimte dus. David keek me boos aan. "Te laat Jaim? Alweer!" gierde Tom uit. "Gelukkig wel ja. Vijf minuten minder jullie." kaatste ik terug. Toms gelach stierf gelijk weg. Ik glimlachte tevreden. "Nu we compleet zijn gaan we naar het busje, vanuit daar gaan we naar verschillende plekken in Berlijn, en zullen jullie in de gaten worden gehouden. Jullie mogen 1x per dag bellen, dus bijvoorbeeld, Jaimy belt naar Nikki maar dan mogen Tom en Bill elkaar niet meer bellen." legde David een beetje uit. "Zo oneerlijk, da's zo gemeen he." Sputterde Bill tegen, nu kreeg ik best wel medelijden, de band die hij met Tom had, had ik ook met Nikki, ik zou gek worden als ik haar niet mocht spreken. "Dan doen we toch omstebeurt?" vroeg ik positief aan Bill, met een glimlach. "Ja zal wel." antwoordde hij kortaf. "Komt wel goed geloof mij maar ik heb al een idee." glimlachte ik scheef. "Oke opschieten mensen, mobiel inleveren, en al die andere speeltjes waarmee je belt. En jullie worden in de gaten gehouden dus denk eraan." zei David snel, iedereen leverde mokkend zijn of haar mobiel, iPhone of andere speeltjes in. "Pak jullie koffers, we vertrekken." voegde David streng toe. Ik rende mijn kamer in om mij koffers te pakken terwijl iedereen ze in de leefruimte had gezet. Ik kwam weer binnen, en we vertrokken metteen. Ik liep de lift in, en schonk Nikki een bemoedigende glimlach. Ze lachte terug. Eenmaal beneden liepen we gelijk door naar het busje. Het was doodstil, iedereen besefte dat ze elkaar heel lang moesten missen, nou ja lang, voor ons toch in ieder geval. Ik stapte als laatste in, en ging naast mijn tweelingzusje zitten. Nikki en Tom werden als eerste afgezet, ik moest natuurlijk weer huilen toen Nikki weg moest, we zijn nog nooit gescheiden geweest. Nikki huilde ook. Bij Bill merkte ik ook tranen, en Tom deed zich weer eens hard voor. We reden verder. Na Nikki en Tom werden ook Hayley en Gustav afgezet. Het afscheid verliep minder stroef als de vorige. We reden verder en Georg en Jennisay werden ook afgezet. Ik en Bill zaten zo ver mogelijk bij elkaar vandaan. Totdat wij er ook aan moesten geloven. We werden ergens in het westen van Berlijn afgezet werd me verteld. We pakten onze koffers en liepen zwijgend naast elkaar naar binnen.

We liepen het kamertje in, en ik moet eerlijk zeggen, ik had het kleiner verwacht. "Tobi? Mogen we vanavond al bellen aangezien het nu nog 's middags is?" vroeg ik poeslief aan de grote man voor me. Hij zuchtte, "Ja dat mag. Jullie mogen uitvechten wie belt." Bill keek me dodelijk aan. Right, hij mag me bedanken straks. "Oke, dankje." zei ik weer met een schattig stemmetje. Hij verliet de kamer. "Ik ga bellen vanavond." zei Bill snel toen ik wou gaan praten. "Nee luister," begon ik "Niks te Luister, IK bel." zei Bill nukkig. "ik heb dus een idee, als ik naar Nikki bel kan ik jou erbij roepen en Nikki, Tom en dan kunnen jullie ook praten, dan is het meer 1 gesprek en we kunnen allebei praten." zei ik alsof er niks was gebeurd, Bills gezicht klaarde op. "Oke is goed." Bill maakte een vreugde sprongetje. Zou ik ook doen als ik Nikki mocht spreken en dit was Bills idee. "En nu?" vroeg ik, na een kwartiertje doodse stilte. Bill negeerde me. Ik pakte een a4tje en een potlood. Ik wil naar de kapper. ik wil mijn haar verven en knippen. Ik begon te schetsen, en na een minuut of 5 had ik het perfecte kapsel getekend. Ik besloot het gewoon te doen. Ik zocht naar het badkamertje, aah daar is het. Ik liep naar de het kastje met de spiegel erop en deed hem open. Ah, perfect een schaar. Ik had perfect in mijn hooft hoe ik het moest doen, en begon te knippen, na toch wel een dik halfuurtje was ik eindelijk klaar, nu nog bruine verf. shit, hebben we dat uberhaupt wel hier? Ik vond in het kastje wel een zwart-paars achtige verf, en besloot het gewoon te doen. Ik sorteerde wat ik moest verven en wat niet. "Waterstof bij Kleurperoxide, mengen en klaar!" praatte ik tegen mezelf. Ik begon teverven en nadat ik klaar was, bleef ik zitten en een beetje mijn zooi opruimen.

Ik zat net wat door de Vanity Fair te bladeren totdat er opeens keihard op de deur werd gebonkt. Ik schoot een halve meter de lucht in door de schrik. "Wat isser nou weer." vroeg ik een beetje zeurderig. "Ik moet pissen laat me erin!" Piepte Bill. Ik had een geweldig plannetje. "Wacht heel even." grijnsde ik. Ik pakte de fles bleek en deed een beetje in de wc. Komt Scheikunde toch nog van pas, glimlachte ik sneaky. Dit noemen ze gemeen, maar nou en, ik ga lekker ergens zitten op de bank en van het uitzicht genieten. Ik liep met een boze blik op Bill de badkamer uit en plofte op de bank. Perfect, vanaf hier kan ik alles perfect zien. 'En jongens hebben pech, die staan met hun broek op hun enkels in de gang.' hoorde ik de woorden van mevrouw Koedood nog na in mijn oren. "What the." hoorde ik gesmoord, en zoals ik al dacht, Bill stond met zijn broek op zen enkels in de gang. Hmm, geen slecht lichaam, helemaal niet zelfs. Ik schudde met mijn hoofd, wat was dat? Je kan die knurft toch niet leuk gaan vinden hoor! Maar hij heeft zo'n geweldig lichaam. De 2 stemmen raasden. Een erg kwade Bill kwam op me af gelopen, jammer, met broek aan. Zijn gelaatsuitdrukking betekende niet veel goeds. Shit.
*Bill POV:*
Shit joh, wat was dat. Die lucht, de tering. Die rook ik niet toen ik binnen kwam. Raar, wacht eens even, Jaimy! Ze zat me helemaal te bekijken, ik keek wat er zo bijzonder was aan mijn broek. FUCK!, die hangt nog op mijn enkels, fijn. Stom kind ook altijd. Ik liep kwaad op haar af, ze leek wakker te worden uit haar trance. Ze zag er eigenlijk best schattig uit. What the Heck denk ik nou weer. Kom op Bill, niet zo denken, je haat haat toch? He, wit behang, en rode banken en Jaimy zit daar lief te frunniken aan haar nagels.
Fuck! Waarom denk ik de hele tijd aan Jaimy, al een paar dagen. Ik ga niet verliefd worden hoor. Ik verbied het mezelf gewoon. Niet weer.
*Jaimy POV:*
Hij zat me te bekijken, waarom. Hij had een enge stalkende blik op me gericht, ik werd er haast bang van. Hij keek de kamer een beetje rond, ik ging een beetje aan m'n nagels zitten frunniken. "Wat was dat met die WC?" vroeg Bill uiteindelijk zuchtend. Ik legde het hele verhaal uit over dat ik het ooit bij Scheikunde had gehad en vertelde ook wat mevr. Koedood zei. "En, ik wou jou gewoon met je broek op je enkels de WC uit zien komen." gaf ik uiteindelijk na een lange uitleg toe. "Lekker aardig zijn we weer." zei Bill sarcastisch. "Niet boos zijn dat was de bedoeling niet, ik wou alleen maar een grap.." Mijn geratel werd onderbroken door een kus, Bill kuste me. Zalig, WTF?
Ik duwde hem van me weg, hij landde met een zachte plof op de vuurrode loungebank. "He bah." was het enige wat ik zei voordat ik naar de zogenaamde slaapkamer liep. "Dit is niet mogelijk." zei ik met grote ogen en begon te gillen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.