FanFic.nl

Love Conquers All ~DM~

~007

June Dawnson,
We hadden Verweer tegen de Zwarte Kunsten van Omber, samen met Gryffindor. We kregen boeken voor ons, theorie boeken. ‘’Mevrouw, er staan helemaal geen spreuken in.’’ Riep Harry verbaasd. Met een ruk draaide Omber zich om. ‘’Vinger opsteken meneer Potter.’’ Harry leek dit niet te pikken. ‘’Maar hoe moeten we ons nu verdedigen tegen wat daarbuiten is?’’ Haar ogen leken vuur te spuwen. ‘’Er is niks daarbuiten! Het is allemaal een leugen!’’ Ik kon de spanning in het lokaal voelen en ik was het met Harry eens. We konden niks leren uit een boek waar alleen maar theorie in stond. ‘’Voldemort is daarbuiten! Ik heb hem zelf gezien, hij heeft Cedric vermoord!’’ Ik had geen idee wie Cedric was, maar wel wie Voldemort is. Een wreed persoon. ‘’Cedric Diggory’s dood was en is een tragisch iets, en hij-die-niet-genoemd-mag-worden is niet terug!’’ En toen alsof er niks gebeurd was haalde ze een nep glimlachje tevoorschijn. ‘’Nablijven meneer Potter.’’ Belachelijk was dit. ‘’Boeken open op bladzijde vijftien.’’
Eindelijk pauze. Met mijn vriendinnen gingen we naar buiten, liggen in de zon. ‘’Ik wou dat we hier de hele dag konden liggen.’’ Zuchtte Grace blij. ‘’Inderdaad, wat heb je aan die lessen? Vooral Verweer tegen de Zwarte Kunsten. We leren helemaal niks! Ik wil praktijk, geen theorie.’’ Klaagde Emily. Vermoeid liet ik mezelf achterover vallen in het gras. Het zonnetje scheen in mijn gezicht en even was het leven heerlijk, geen gezeur, geen problemen. Maar zoals ik zei, even maar want iemand ging in mijn zon staan. Kreunend deed ik mijn ogen open. ‘’Ga. Uit. Mijn. Zon.’’ Mopperde ik. Maar iemand als Malfoy deed dat niet. ‘’Hallo dames.’’ Geen van mijn vriendinnen zeiden iets. Toen er niks gebeurde ging hij maar naast mij zitten. ‘’Alles goed hier?’’ Zuchtend ging ik weer in het gras liggen en deed mijn ogen weer dicht. Zo geen zin in zijn gezelschap. ‘’Zeggen we niks meer?’’ ‘’Als ik iets zeg, ga je dan weg?’’ Hij was stil en ik hoorde mij vriendinnen zachtjes lachen. Ineens voelde ik twee lippen aan mijn oor. ‘’Wil je het zo spelen?’’ Zijn bedreiging deed me niks, maar dat hij zo dichtbij me was, deed me wel wat, iets wat ik niet wou. ‘’Ga van me af.’’ Ik probeerde zo hatelijk te klinken en het lukte want hij sprong van me af en liep naar zijn vrienden. Ik lag nog steeds met mijn ogen dicht, een beetje verdwaasd. ‘’Wat heeft hij?’’ Vroeg Emily. Ik haalde mijn schouders op. Ik had geen idee wat hij had, maar daar zou ik nog wel achterkomen.

Reacties: