FanFic.nl

Songs of the last days

The technicolor phase

Een streep van het maanlicht valt door het raam in mijn kamer naar binnen en verlicht zo mijn bed. Ik voel dat het niet lang meer duurt. Ademhalen gaat moeilijk en mijn borstkas doet pijn. Bill zit naast mijn bed en wrijft met zijn duim over mijn hand die hij al de hele tijd vastheeft.
“Ik ga je missen, Tom.”�
“Ik ga jou missen, maar jij hoeft mij niet te missen.”�
“Tom, je bent mijn wederhelft, natuurlijk zal ik je missen.”�
“Je hoeft me niet te missen. Ik ben altijd bij je.”� Ik lach en streel een haarlok uit zijn gezicht. Als je me mist, kijk dan gewoon om je heen, ik ben overal. Het rood in de roos op je kamer, dat ben ik. En als je niet kan slapen, omdat er een spook je wakker houdt, dan ben ik dat spook. Elke keer als je weer eens met je blote voeten door het gras loopt zal ik degene zijn die zorgt dat het kriebelt onder je voeten. Ik zal zorgen dat het kriebelt, zodat jij weer kan lachen.”� Bill lacht kort, en ik kan het verdriet nu al in zijn ogen zien staan. “Ik zal de lijn vormen die de lucht van de aarde scheidt, achter mij zal de zon verdwijnen, elke keer als je naar een zonsondergang kijkt, en ook elke zonsopgang zal ik er zijn.
Bij elk boek of tijdschrift dat je leest zal ik het zwart zijn dat de letters vormt. Ik zit in elke letter die jij je herinneren zal. Of het wit op je muren, en elke keer als je niet slapen kan, zal ik al het geluid tegenhouden. Je moet me niet missen Bill. Overal waar jij me denkt te zien, daar zal ik zijn. Ik ben elke kleur, op elke plaats. Overal en altijd zal ik bij je zijn. Op elke reis die je maakt ben ik erbij, wees gerust. Laat nooit een kans schieten om ergens naar toe te gaan, ga er naartoe, ik zal bij je zijn, waar je ook bent.”�
Ik zie en hoor Bill zuchten. Hij komt dichter bij me zitten en geeft me een kus op mijn voorhoofd.
“Ik hou van je Tom.”�
“Ik ook van jou.”�
“Slaap lekker.”�
Ik lach en val dan in slaap, voor de laatste keer.

Reacties: