There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd} » 33. Getting ready to go

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Geschreven door:

SusieSimon

Onderdeel van:

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Laatst bijgewerkt:

5 juni 2010 - 0:04

Aantal woorden:

301

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

498

33. Getting ready to go

Sorry dat het maar zo een kort stukje is.. volgende keer is het langer ;)

Fred's P.O.V.
Toen Lena onze kamer uit was vloog George meteen naar me toe.
"Jij! Hier ga je voor boeten! Jullie allebei!" Ik haalde lachend mijn schouders op en kleedde me snel aan. Toen ik klaar was stormde ik mijn kamer uit om Lena bijna voorbij te rennen.
"Heb je haast?" Vroeg ze vrolijk.
"Ja ik was op zoek naar mijn vriendin. Heb je haar gezien? Ik geloof dat mijn broer haar wil vermoorden." Ze grinnikte, greep mijn hand en trok me mee de trap af, richting de keuken.
"Goede morgen, mam."
"Goede morgen, mevrouw Wemel."
"Hallo lieverds. Hebben jullie honger?" We knikten en gingen naast elkaar aan de grote tafel zitten en kletsten wat, terwijl we aten.

Na een uur zat iedereen fris en aangekleed aan tafel. Omdat we de aankomende uren geen tijd alleen zouden hebben wilde ik nog wat tijd met Lena doorbrengen.
"Ga je mee een stukje wandelen?" Ze knikte en we liepen samen het huis uit.
"Niet te lang wegblijven!" Riep mijn moeder ons na. We liepen hand in hand langs een aantal rozenstruiken en het meertje, we bleven beiden stil. Uiteindelijk moesten we terug naar het huis, waar het inmiddels rumoerig begon te worden. Het was half 10, tijd om naar King's Cross te vertrekken. Onze hutkoffers en huisdieren werden in de auto geladen waar mam, pap, Ginny, Harry, Ron en Hermelien mee naar het station zouden rijden. Percy, George, Lena en ik zouden verschijnselen. Toen de auto vertrokken was liep Lena gespannen heen en weer.
"Lena, maak je nou niet zo druk." Zei ik, terwijl ik haar op mijn schoot trok. "Alles komt goed. Je zult Zweinstein geweldig vinden." Na die woorden bleef ze rustig op mijn schoot zitten. Om half 11 pakte ik Lena stevig vast en verdwijnselde ik naar perron 9 3/4. Eenmaal daar keek ze haar ogen uit.