FanFic.nl

Gedichtjes en rijmpjes voor bij het graf

Het leven is klote, en dan ga je dood.

Dit is mijn laatste bericht aan iedereen. Ik zend het naar jou, omdat je alles voor me betekende. Ik hoef je nooit meer te zien. Nooit van mijn leven, dat al zo kort duurt. Misschien als je later terug kijkt, zie je welke fout je maakte. Misschien, heel misschien kan ik je vergeven. Maar ik kan nu al niet leven met het verdriet dat ik in mijn ogen zie, de tranen die neer druppelen op dit blad. En pijn, veel pijn waardoor mijn hart verscheurd is. Door liefde en razernij. Mijn hart is verscheurd in zoveel kleine stukjes dat elk briesje mijn hart weg kan blazen. Blazen naar een nieuw leven, waar het geen pijn te verduren heeft.
En waarom? We konden leuk praten samen, en lachen om dingen. We vertelde elkaar dingen van school, vrienden. Leuke gesprekken ja. Als jij me verstond door het spraakgebrek dat ik van je kreeg tenminste.
Waarom zij? Omdat ze ouder is? Langer? Had je het leuker met haar? Was ik niet goed genoeg? Kon ze je niet gewoon alleen laten. Je aan mij geven? Zij vindt elke jongen leuk die ze ziet. Op haar werk, school, sport. Kon ze hem niet met rust laten? Voor mij?
En waarom ik? Nou ja. Waarom ik niet? Ben ik niet goed genoeg of zo? Ben ik te klein, te open, te gesloten? Vertel het me, leg het me uit. Ik snap het niet. Waarom ben ik geboren? Om vanaf nu te leven in pijn? Om voor altijd alleen te zijn? Om eerst lief te hebben en later alleen achter te blijven? Om voor altijd alleen te zijn? Verscheurd door jaloezie en pijn? Is dat niet ontzetten oneerlijk? Ik ben nooit verliefd. Bijna nooit. En nu.. Heeft het geen zin. Niks heeft nog zin. Jij was mij zin van leven, mijn eigen zon. Mijn eigen persoonlijke drug. Zonder jou kan ik niet leven. Melodramatisch, maar waar.
En de grote vraag: Waarom JIJ? Had jij niet een ander kunnen nemen, iemand die ik niet ken. Dan zie ik jullie tenminste niet samen. Dan was ik ook gebroken, maar minder erg. Dan had ik er nog mee kunnen leven, maar nu niet. Nu is het teveel, te dicht bij.
Is het leven voor bestemd om alleen te zijn? Gaan alle bruiloften tegen de natuur in? Is de mens voor bestemd om weg te kwijnen in een hoekje, dood ongelukkig? Zijn er mensen die gelukkig zijn zonder liefde, die er zonder kunnen leven? Ik weet allang het antwoord op al mijn vragen. Ik kan het alleen niet zeggen of uitspreken. Het doet teveel pijn, het doet me denken aan jou. Jij. Jij bent het antwoord. Maar jij bent niet van mij. En zou dat ook nooit kunnen worden. Zou je kunnen leven met de pijn in mijn ogen? Waarschijnlijk niet. Maar je zal het niet door hebben. Allebei zijn we verblind. Ik had dit kunnen zien aan komen. Natuurlijk. Het is logisch. Maar waarom? Ik win nooit in de loterij, het is dus logisch dat ik jou niet win. Mijn eigen lot uit de loterij.
Je hoort ook vaak dat 3 teveel is. Het is ook teveel, 3 kan niet. 2 is perfect. Maar waarom jullie 2? En niet wij 2? Wij 2 is toch veel beter, veel leuker?Wij tweeen is veel beter. Beter dan 3. Wij. Wij 2. Samen, zonder iemand erbij.

Als 2 zwanen,
Zij aan zij.
Horen wij,
Ik bij jou,
En jij bij mij

Reacties: