Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Columns, sprookjes, kortverhalen.. » You don't understand.

Columns, sprookjes, kortverhalen..

3 mei 2010 - 20:03

231

1

269



You don't understand.

Niets is erger dan mensen die je niet begrijpen. Vooral als ze hun uiterste best doen om je net wel te begrijpen.
Hoe vaak in je leven bots je niet tegen de zin 'Hij is je niet waard' of 'Laat hem gaan'?
En natuurlijk is dat alleen maar goed bedoeld en proberen ze zich in je wereld in te leven, alleen lukt het voor geen meter.
Ik weet zelf ook wel dat hij me niet waard is, diep vanbinnen weet ik dat. Maar voor ik dat aan mezelf ga toegeven, zal er tijd verstrijken.
En ondertussen probeert de halve wereld me te begrijpen, terwijl ik mezelf nog niet eens begrijp. Ik begrijp alleen dí¡t ze me niet begrijpen.
Want zij voelen niet wat ik voel als ik je zorgeloos rond zie wandelen, alsof er niets gebeurd is. Ze voelen niet wat ik voel als ik je zie weglopen.
Ze voelen niet wat ik voel als ik de kille afwijzing hoor in je stem.
Ze horen mijn hart geen tel overslaan als ik je zie lachen.
Ze zien mijn gelaatsuitdrukking niet veranderen als ik je zie. Ze voelen de vreugde niet als ik je stomme nickname zie verschijnen op msn. Tevens voelen ze het verdriet ervan niet, wetend dat ik niet zomaar kan beginnen kletsen over van alles en nog wat. Koetjes en kalfjes behoren tot het verleden voor ons. Er is teveel gebeurd.
Dat begrijp ik. Maar zij niet.


Reacties:


DolphinsCry
DolphinsCry zei op 11 mei 2010 - 18:22:
*Stilte*

Ik weet niet hoe je het doet, misschien kijk je op één of andere manier in mijn hoofd, ofwel denk je hetzelfde als ik, ofwel doe je het nog anders, maar WOW je beschrijft exact wat ik maanden lang gedacht heb, wat ik maanden lang gevoeld heb... Eigenlijk ben ik blij om het hier te lezen, zo weet ik dat wat ik dacht en voelde toch niet helemaal abnormaal was..
Voor mij is er ondertussen die tijd al verstreken, maar er zit nog steeds een klein beetje van die pijn en het verdriet geworteld, ergens diep in mijn hart. Het voelt vreemd om dit terug te lezen.. brengt het verdriet ergens voor even een beetje terug...maar aan de andere kant voelt het ook fijn om te zien staan in woorden hoe ik me zo lang gevoeld heb.

Oké, ik weet niet of je dat allemaal wou weten (:p), maar goed mijn punt is dat dit echt prachtig geschreven is. Of ik nu elk woord en elke letter ervan begrijp of niet, het is en blijft geweldig!

Love it! <3