FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 48: I forgot the last time I felt brave

Als ik niet ademhaalde, was het doodstil in de Kruidlaan.
Ik sta er al een uur, en er is nog steeds geen spoor van Gauthier.
Een windvlaag deed me huiveren, en ik deed een stap achteruit. Een koude muur, kwam tegen mijn rug aan. Ik keek om me heen, nog steeds niets.
Misschien moest ik gewoon weggaan. Plots schoot er iets zwarts voor mijn voeten voorbij.
Geschrokken duwde ik mezelf nog dichter tegen de muur aan.
Ik volgde het gedaante met mijn ogen. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, en kwam tot de conclusie dat het maar een kat was. Opgelucht haalde ik adem.
Nog een windvlaag. Voorzichtig deed ik mijn capuchon over mijn hoofd, alsof ik bang was dat het geluid zou maken. Mijn ogen gelden over de straat, opzoek naar een teken van Gauthier. ´Waar blijf je?’ Fluisterde ik.
Dat had ik nooit moeten zeggen.
Het begon hard te waaien, alsof er een orkaan aankwam. Ik beschermde mijn ogen tegen het zand, met mijn handen. Na een tijdje, hoorde ik gehijg voor me.
Warme winvlaagjes vlogen op mijn gezicht en omringde het.
Langzaam deed ik mijn handen naar beneden.
Gauthier stond angstaanjagend dicht bij me. Zijn ogen boorde in die van mij.
Nog steeds heeft hij niets gezegd. Daarom besloot dat ik maar moest beginnen.
Ik raapte al mijn moed bij elkaar en probeerde dapper over te komen.
‘Wat wil je van me?’ Snauwde ik. ‘Gaan we kattig doen?’
En hij lachte, waarbij zijn gele tanden te voor schijn kwamen.
Vol afgrijs keek ik opzij. Hij deed nog een stap dichterbij. Hij hijgde in mijn oor, waardoor er kippenvel op mijn lichaam ontstond. Ik begon lichtjes te trillen van angst.
‘Jij gaat Draco Malfoy vermoorden, samen met zijn vriendinnetje.’ Hij grinnikte, alsof het een grap was. Geschrokken keek ik hem aan, waardoor onze neuzen elkaar raakte.
Zijn handen legde hij tegen de muur aan, elk naast een kant van mijn hoofd.
‘Zoek maar uit hoe je het doet, maar als ik je betrap op verraad, ben je er geweest, en die Fred van je ook. Die Draco en Gina gaan dood, hoe dan ook.’
Zonder op mijn reactie te wachten, verdween hij. Zijn hoofd bleef als laatst achter, waardoor zijn ogen in mijn geheugen brandde.
Ik liet mijn hoofd tegen de muur aan vallen. Mijn benen konden me niet meer dragen en ik zakte op de grond.
Een koude windvlaag streek over me heen.

Reacties: