FanFic.nl

De Hongerspelen: When you can't live forever...

Arena

Ik lag verdwaasd naar boven te kijken. Jazz en ik waren nu in een andere grot, aan ee nmeer met grauw water. Als je er in viel vielen beesten je aan. En daarom, was het handig, dat Jazz van zijn mentor een potje (ton!) vissenvoer had gekregen. Zo waren we hier gekomen.
'Charyl?' Ik keek op. Jazz zat tegenover me. We hadden geen pillen meer gekregen, dus was ik no gsteeds zo vreemd.
'Ja?'
'Ik hou van je.' Hij trok me tegen zich aan. 'Onthoud dat. En...' Hij haalde diep adem. 'Een van ons meot overleven.. Dat bne jij... Doodt me maar.' Ik keekhemaan.
'nee.' zei ik toen vastbesloten. 'JE bent lief.En die meisjes niet.'

ik staarde naar de bladferen boven mijn. mijn haar lag als een waaier om mijn hoofd heen. saaiheid heerste

Hij zoende me, en ik zoende terug. Maar meer ook niet.
Dit was saai. Maar met mijn stomme -vogel!- gedachten, kon ik geen kant op...
'


ik haalde mijn flesje uit de rugzakjes die ik had verzameld. het waren er 5! ik dronk een paar slokken en deed hem toen terug

Ik vroeg me af wanneer de spelmakers het allemaal zouden vernietigen.
'Charyl, weet je.... Ik denk niet dat de Spelmakers ons vermoorden.'dacht Jazz hardop. 'Ik bedoel, dan krijgen ze het hele Capitool tegen zich. Dus ik denk dat ze eerder de beroeps doden.. Dat betekend dat we veilig zijn. half.' Ik keek hem wazig aan. Ik snapte niet waar hij het over had.
'Het is een Katniss-Peeta gevalletje,'lgede hij uit.
'Wie zijn dat?'vroe gik dommig. hij keek me aan en zijn ogen werden groot.
'Ohnee.'

ik zuchte toen ik opeens een druppel op mijn neus voelde komen, als snel spetterde het, en daarna stort regende het! ik kwam overeind en begon dieper het bos in te rennen. ik kwam uit bij ene grot aan een meer, een grauw meer. ik zag beestjes erin rond zwemmen, meteen rende ik de grot in

Er kwam iemand binnen stormde, maar ik schonk er geen aandacht aan. Ik keek Jazz nog steeds met grote ogen aan. Hij sprong ineens op, en ging voor me staan.
'Ga weg,'siste hij. Ik keek om hem heen, en zag een meisje staan.
'Hoi!'riep ik, wie het dan ook mocht wezen. 'Kom je hier ook wonen?' Jazz gromde dat ik mijn hasses moest houden. Mar ik snapte niet waarom. Dit meisje leek me wel aardig.'Hoe ben je door het meer gekomen?'gromde Jazz.

'boeit jou dat wat dan? trouwens hoe zijn jullie er door heen gekomen?'snoof ik.

'Vissenvoer,'zei Jazz. 'Ik kreeg een pot.' het meisje knikte.
'Tuurlijk.' Ik wilde opstaan, maar Jazz duwde me naar beneden en siste iets van: 'Ze vermoordt mij maar, van jou blijft ze af.'
'Ja maar,'stribbelde ik tegen. Hij duwde me, zodat ik lag.Ik snoof, en ging boos zitten, mijn armen over elkaar heen geslagen.

ik zuchte kort. 'weetje.. het begint saai te worden'zei ik maar. ik wou niemand vermoorden. dat had ik mezelf beloofd

Jazz knikte.
'Dus..' Hij trok ergens mí­jn blaaspijp met pijltjes vandaan. Hij zette hem aan zijn mond, en..
'NEE!'gilde ik. 'Niet doen!' Ik stond op, me ttrillende benen. 'Neehee,'huilde ik ineens. 'Niet doodmaken! Alsjeblieft? Geen vogel! Niet doodmaken! Vogeltje op, ' ik begon te raaskalen.

ik staarde charyl aan. wat was er met dat mens aan de hand. de jongen, jazz haalde de blaaspijp van zijn mond en legde hem neer.

Dood op dag 13: niemand

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.