FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 53: The good ones will survive, right?

‘Wat ga je doen?’ George keek me verbaasd aan, toen ik naar de bezemkast liep.
Een paar bezems, vielen uit de kast, en ik raapte er eentje op.
‘Vera?’ Dit keer kreeg ik een verbaasde blik van meneer Weasley. ‘De laatste keer dat je ging vliegen, ging niet zo goed, weet je nog?’
Zonder te antwoorden, stormde ik de winkel uit.
Het is nu of nooit, nu kon ik van Gauthier afkomen.
Ik zette mezelf van de grond af, en probeerde op de bezem te blijven.
Wonder boven wonder, het lukte nog ook. Mijn gedachtes schoten alle kanten op.
Ik wist waar Fred was. Namelijk op de plek, waar ik Gauthier voor het eerst had ontmoet.
De wind suisde door mijn haren, en langs mijn blote armen. Stom, ik was vergeten om iets warms aan te trekken.
Hoe ga ik dit ooit redden? Dit worden mijn laatste uren, dacht ik bij mezelf.
Ik gokte dat het huisje, ergens in het noorden stond, en versnelde.
Mijn handen leken wel bevroren en mijn oren konden elk moment van mijn hoofd afvallen.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, en zag in de verte een klein huisje te voorschijn komen.
Glimlachend stuurde ik de bezem de goede kant op. Kon ik toch nog wat in het leven.
Algauw stond ik op de grond en liep met trillende benen naar de voordeur.
Hoge grassprieten, kietelde aan mijn enkels. De zon scheen, maar het huis was nog steeds angstaanjagend eng.
Voorzichtig draaide ik de deurkruk om, zodat de deur open ging.
‘Hallo?’ Vroeg ik, alsof er iemand zou antwoorden.
Ik besloot de trap op te gaan, naar hetzelfde kamertje als de vorige keer.
Hoe licht het buiten ook was, hier bleef het donker. Wat erg vreemd was, overal waren ramen.
De trap kraakte, en snel ging ik naar boven.
De deur, waar ik de vorige keer heen was gegaan, stond op een kiertje.
‘Meneer Gruesome?’ Mijn stem trilde, en de rest van mijn lichaam trouwens ook.
Een gestompt gemompel klonk op, en toen een harde klap.
Snel deed ik de deur open.
Daar lag Fred, met een doek voor zijn mond. Een bloedstraaltje kwam uit zijn neus.
Geschrokken sloeg ik mijn handen voor mijn mond.
Zonder te twijfelen, rende ik naar Fred en ik gooide mezelf voor hem neer.
Tranen vulde mijn ogen en haalde het doekje weg.
‘Veer, ga weg hier! Snel!’ Schreeuwde Fred.
Gelach kwam vanachter. Ik hoefde niet te kijken, het was Gauthier.
‘Als een klein muisje in de val.’ Snerpte hij.
Voetstappen.
Gauthier trok me op aan mijn haren. Fred schreeuwde dat hij me met rust moest laten.
Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij kreeg nog een klap van Gauthier.
Angstvallig stil lag Fred op de grond. ‘Alsjeblieft.’ Smeekte ik.
‘Had je je opdracht maar moeten uitvoeren. Nu moet ik het vuile werk, zelf opknappen.’
Hij gooide me op de grond, en ik bleef liggen.
Gauthier opende een kast en haalde er twee mensen uit. ‘Kijk eens wie we hier hebben.’
Voorzichtig tilde ik mijn hoofd op. ‘Nee.’ Fluisterde ik.

Reacties: