Hoofdcategorieën
Home » Overige » Suite 102! (Door: nynke, kaylie & saphira.. » 9 <3
Suite 102! (Door: nynke, kaylie & saphira..
9 <3
Madison pov
‘Jongens! Gedraag jullie een beetje!’ riep Ben. Iedereen fatsoeneerde zich even. ‘Wat gaat er gebeuren dan?’ vroeg Esteban. ‘Ohw, Duhuh, de nieuwe stageloper komt, en hij wordt MIJN protegé!’ riep Lance. ‘Wat is hier nou weer aan de hand?’ vroeg Brandon die met Sterling de lobby in kwam gelopen. ‘We ontvangen de nieuwe stageloper.’ Zei Ben. ‘Haha, straks is hij vet lelijk.’ Lachte Macy. ‘Uhm- Hé? Ik ben William?’ vroeg een zachte stem achter hun. Madison en Macy draaiden zich om. Hun monden vielen open. ‘Macy, hij is alles behalve lelijk.’ Fluisterde Madison naar Macy terwijl ze haar blik op hem gericht hield. ‘Uhuh.’ Knikte Macy ineenstemmend. ‘Hé, ik ben Ben. Welkom in het Brown’s Hotel.’ Heette Ben hem welkom. ‘Ach Kerel! Jou haar! Geweldig! Ohw kijk, hier kan ik nou mee werken jongens!’ riep Lance terwijl hij enthousiast William zijn haar bestudeerde. William friemelde zenuwachtig met zijn haar. Er kwam geen woord uit zijn mond. Madison bestudeerde ondertussen hem van top tot teen. Hij zag er aardig uit, hij had donker blond haar tot in zijn nek en een schattig neusje. ‘Dus hoe was je vliegreis?’ begon Ben snel. ‘Uhm- goed.’ Zei de jongen nerveus. Hij keek even naar Madison. Madison glimlachte even. Hij keek snel weer naar Ben. Macy stootte Madison even aan. ‘Hé, meid, je bent binnen.’ Grijnsde Macy. Madison stootte haar terug. ‘Even een rondje voorstellen; Dit is Louwie;’ zei Ben terwijl hij naar Louwie wees. Louwie staarde chagrijnig met een vleesmes in zijn hand. ‘Mag ik nou weren aan het werk?’ vroeg Louwie geïrriteerd. Ben knikte. ‘Dit is Esteban; Onze piccolo.’ Zei Ben vrolijk. ‘En vergeet Dirk niet!’ riep Esteban terwijl hij Dirk voor William zijn neus tilde. Hij lachte zenuwachtig. Ben rolde even met zijn ogen. ‘Esteban, waarom neem je Dirk niet even mee, ga maar- iets doen.’ Zei Ben. Esteban knikte vrolijk en verliet de lobby met Dirk in zijn armen. ‘Dit is Lance, Hij gaat jou begeleiden.’ Stelde Ben hem voor. ‘Ohw, kerel, je moet me straks echt uitleggen hoe jij je haar doet!’ Riep Lance enthousiast. ‘Hé, ik zie je zo bij de bar oké?’ riep Lance vrolijk terwijl ook hij de Lobby verliet. ‘Jullie komen er zelf wel uit?’ riep Ben. ‘Ik heb nog dingen te doen! Hé jongen, succes!’ zei hij terwijl hij gehaast de lobby verliet. ‘Hé, ik ben Sterling- Knight. Sterling Knight.’ Maakte hij hem duidelijk. William knikte. Macy porde Sterling even in zijn zij. ‘Rustig maar, James Bond, niet iedereen hoeft jou te kennen.’ Grapte Macy. ‘3-2 Voor Macy!’ schreeuwde Lance vanuit de bar. ‘Yeah!’ riep Macy blij. ‘Ohw, ik ben trouwens Macy.’ Zei ze grinnikend terwijl ze even nonchalant naar Sterling lachte. William leek even te grinniken. ‘En- dit is- mijn tweelingzus- Madison!’ Zei Macy terwijl ze Madison naar voren duwde. Madison viel zachtjes tegen hem aan. ‘S- s- s-orry.’ Zei hij blozend. Madison smolt weg. ‘Maakt niet uit. Ik ben Madison.’ Glimlachte ze terwijl ze zijn hand schudde. Brandon stond chagrijnig toe te kijken. ‘En- ik! Ik ben Brandon!’ zei hij terwijl hij de hand van William hard schudde. William lachte wat ongemakkelijk. ‘Goh, Madison- waarom lijdt jij hem niet even rond?!’ vroeg Macy overdreven. ‘Jongens, jullie helpen mij even met- uhm- iets- wat ik ging doen.’ Zei Macy verward terwijl ze naar de lift liep. Sterling volgde haar braaf. ‘Brandon? Kom je?!’ vroeg Macy dreigend. Brandon draaide zich met tegenzin om. Ze stapten de lift in. ‘Uhm dus- zal ik het hotel dan maar laten zien’ zei Madison. William knikte glimlachend. ‘Dit is de keuken.’ Zei Madison terwijl ze de keukendeur open deed. Loewie stond groente te hakken. Louwie keek even op en ging toen weer snel verder met het hakken. Ze liepen door de keuken heen door de uitgiftedeuren. Ze kwamen uit bij de bar in het restaurant. ‘Oh god! Dat haar, het zit echt perfect!’ Riep Lance gefascineerd. William keek nerveus naar Lance. ‘Agh, vertel het me! Hoe doe je dat haar zo mooi? Die highlights! Welke tinten zijn het?’ Vroeg Lance. ‘Uhm.. Ik verf mijn haar niet, dit is mijn eigen kleur.’ Zei William zachtjes. ‘Kind! Het is werkelijk prachtig! Je eigen kleuren zeg je? Wauw!’ riep Lance vrolijk. ‘Oké, laten we je hier weg halen voordat Lance vraagt wat voor schoenen je leuk vindt!’ Zei Madison. ‘Oh Ja! Dat zou ik wel willen weten! William?’ riep Lance hun na terwijl ze naar de Lobby liepen. Ze liepen samen naar de balie, Esteban stond erachter. ‘De koffers staan al in je kamer, dit is je pas voor de toegang tot je kamer.’ Zei Esteban terwijl hij de pas aan William gaf. William knikte dankbaar. ‘Nu, naar je kamer dan maar!’ Zei Madison vrolijk. Ze keek op het pasje, ze zaten op dezelfde verdieping! Ze lachte even en liep de lift in. William bleef voor de schuifdeuren van de lift staan en keek nerveus de lift in. ‘Kom je?’ vroeg Madison die al in de lift stond. Hij bleef nog heel eventjes staan maar knikte toen zenuwachtig. Hij liep de lift in en ging achterin het hoekje staan en legde zijn handen op de steunbalken aan beide kanten van de hoeken. De deuren gingen dicht en zijn ogen werden groter. ‘Gaat het wel goed?’ Vroeg Madison bezorgd. Hij keek haar nerveus aan, hij twijfelde even. ‘I- ik kan niet zo goed tegen kleine ruimtes.’ Zei hij stotterend. Madison drukte direct op het stop knopje en bij de eerst volgende verdieping schoven de deuren van de lift open. ‘Dan nemen we de trap.’ Zei Madison terwijl ze de lift uit liep en even op hem wachtte. Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht en hij liep de lift uit. ‘Weetje, dat kon je wel zeggen voor we de lift in gingen hoor.’ Zei Madison geruststellend terwijl ze de brede rode trappen op liepen. ‘S- s- sorry’ Stotterde William terug. Madison merkte dat hij stotterde, niet altijd. Volgens haar alleen als hij een beetje nerveus was. Logisch, je ontmoet niet elke dag zo’n stel idioten zoals in dit hotel. ‘He hè, we zijn er!’ Zei Madison opgelucht. Ze ademde even na van het belopen van het hele trappenhuis. Maar William ademde nog zwaarder dan haar. ‘Gaat alles goed?’ Vroeg Madison bezorgd. ‘J- ja hoor, ik heb soms een beetje last van astma.’ Zei William met een rood hoofd. Madison zag dat hij zich er voor schaamde. ‘Oh, wat erg voor je. Heb je wel medicijnen bij je?’ Vroeg Madison bezorgd. Hij knikte langzaam en keek haar even in de ogen aan. Madison glimlachte even en begon met hem de gang in te lopen. ‘Daar helemaal achterin aan de linkerkant is de kamer van Macy en mij en aan de overkant zitten Sterling en Brandon.’ Zei ze terwijl ze naar het achterste deel van de gang wees. Hij knikte en bekeek alles goed. ‘En dit- Is jouw kamer.’ Zei Madison. William maakte de deur open en liet Madison eerst de kamer binnen lopen. De kamer was net zo groot als die van haarzelf, maar er lag natuurlijk niet zoveel troep als op haar eigen kamer. ‘Wauw, hier kun je nog lopen, Haha, moet je onze kamer eens zien.’ Lachte Madison. William leek even te lachen. ‘Ohw, en je koffers staan er al.’ Merkte Madison op die naar een grote bult met koffers wees. ‘Nou- ik zal je maar laten uitpakken dan- roep maar als er iets is, je weet nog waar onze kamer zit?’ vroeg Madison. William knikte. Madison draaide zich om en liep naar de deur. ‘Bedankt.’ Zei William voordat ze de kamer uitliep. Madison bedankte hem even met een glimlach en liep toen de gang op.
Macy pov
Macy zag gelijk dat er een klik was tussen Madison en William. Hij was dan wel super verlegen, maar hij was vooral heel schattig. Madison had haar verteld dat hij claustrofobie en astma had. Best wel schattig dacht Macy. Ze zat nu op het dak van het terras, samen met Sterling en Brandon. Brandon zat boos met zijn armen over elkaar en Sterling speelde een deuntje op zijn gitaar. Hij zong zachtjes. ‘Zelf geschreven?’ vroeg Macy die naast hem neerplofte van verveling. Stelring knikte en speelde verder. Macy staarde om haar heen. Ze hadden niets te doen. Ze keek naar Brandon. ‘Brandon is er iets?’ Vroeg ze. Hij knikte. ‘Ja, Madison. Ze is niet meer van mij. Ik ben verloren.’ Zei hij dramatisch. Macy wist dat hij zich gewoon aanstelde. Sterling grinnikte even. ‘Hé.’ Zei Madison die naast hun kwam zitten. ‘Hé, leeft William nog?’ vroeg Macy grinnikend. ‘Geen idee, hij zit nu al twee uur bij Lance.’ Lachte Madison. ‘We kunnen even gaan kijken?’ vroeg Macy in de hoop iets te gaan doen. Madison knikte. ‘Gaan jullie mee?’ vroeg Macy. Sterling schudde nee en speelde verder. Brandon keek haar aan met een blik van; je bent gestoord. Macy haalde haar schouders op en liep met Madison de brandtrap af, naar de bovenste verdieping. Ze namen de lift naar beneden. Door het restaurant, naar de bar. William stond glazen te poetsen en Lance was de kas aan het tellen. ‘Hé! Meiden!’riep Lance vrolijk. William keek geschrokken op en liet een glas vallen. Hij staarde angstig naar Lance. ‘Ach Kind, dat ruimen we zo wel op, die dingen zijn toch al oud. Met wat geluk besteld Ben nieuwe!’ Stelde Lance hem gerust. ‘Oké, sorry.’ Excuseerde William zich. Macy merkte dat hij al iets meer praatte dan in het begin. ‘Moeten jullie een drankje meiden? Ik heb hem net geleerd mixdrankjes te maken, maar hij kon er zelf ook al een paar! Heerlijk.’ Zei Lance. Macy en Madison knikten enthousiast terwijl ze op de barkrukken gingen zitten. ‘Wat willen jullie?’ vroeg William zenuwachtig. ‘Maakt niet uit, bedenk maar iets lekkers.’ Zei Madison. Hij knikte en haalde gelijk een aantal flessen tevoorschijn. Lance stond goedkeurend toe te kijken. Binnen 3 minuten had William twee drankjes klaar staan. ‘Alsjeblieft.’ Zie hij terwijl hij de drankjes voor hun neer zette. Macy nam een slokje, hopelijk was het te drinken. ‘Hmm! Het is heerlijk!’ zei Macy vrolijk. Madison knikte ineenstemmend terwijl ze een slok nam. William glimlachte dankbaar.
Brandon pov
Brandon zuchtte. ‘Sterling, ik bedoel. H- Hoe kan dit nou gebeuren?’ Vroeg Brandon wanhopig aan Sterling. Sterling knikte afwezig. Ze zaten in de Lobby. ‘Luister, Brandon. Ik weet dat je haar leuk vindt. Maar je moet haar loslaten.’ Zei Sterling. ‘M- maar dat kan ik niet, ze is mijn alles- zonder haar kan ik niet, …. ‘Sjoef!’ De deuren van het hotel vlogen open. Brandon en sterling keken op en hun mond viel open. Een lang blond meisje kwam binnengelopen met allemaal tassen in haar handen. Ze leek wel een superster. ‘Wauw!’ Riep Brandon terwijl hij kwijlend haar richting in liep. ‘Uh- En wie ben jij dan wel?’ Vroeg het meisje aan Brandon. ‘I- ik ben Brandon, en dit is Sterling’ Zei Brandon terwijl hij afwezig naar Sterling wees. ‘Oh, ik ben Vanessa, de dochter van Ben.’ Zei ze en liep ze voorbij. Brandon draaide zich om en keek haar na terwijl hij net alsof deed dat hij flauwviel tegen Sterlings schouder. ‘Man! Ik dacht dat je Madison leuk vond!’ Zei Sterling. ‘Madison wie?’ Vroeg Brandon. Esteban kwam naast hun staan, ‘O nee, ze is er weer!’ Zuchtte hij diep. ‘Wat dan? Is ze niet aardig?’ Vroeg Sterling. Esteban schudde zijn hoofd, ‘Ze is wel aardig, soms! Maar wat denk je, dochter van de baas, heel veel geld en de juiste looks.’ Zei Esteban. Brandon volgde Vanessa de lift in.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.