FanFic.nl

Elfentranen {wordt aangepast}

9: Rechtvaardig?

‘Gevraagd je te… Wí¡t!’
Verbaasd draaide ik me om. Moet hij ons gaan helpen? Hoezo dat nu weer?
‘Ik hoef geen hulp van jou’, zei ik vijandig.
‘Dan heb je pech’, zei Michael. ‘Want je hebt toch echt mijn hulp nodig.’
‘Ik help Milou al’, zei Roy, die opsprong en naast me kwam staan.
‘Ik ook’, zei Rosanne die Roys voorbeeld volgde.
Michael schudt grijnzend zijn hoofd.
‘Jullie snappen het nog steeds niet hè. Ik ben prins, prins van de Gedachtenwereld.’
‘Gaan we weer opscheppen?’ spotte ik.
Michael zuchtte.
‘Kijk: Ik ben prins, de zoon van de koning. De koning heerst over het hele land en heeft de beste zwaardvechters van de hele wereld, die toevallig mij zwaardvechten geleerd hebben. Ik ben dus heel goed in zwaardvechten. De mannen van mijn vader kunnen Roy ook zwaardvechten leren en Rosanne en jou boogschieten.’
‘Mijn beste Michael, de Schaduwwezens kunnen supergoed tegen zwaarden en pijlen. Sterker nog: Ze gaan dwars door ze heen!’
‘Je begrijpt het nog steeds niet Milou’, zei Michael ongeduldig. ‘De Schaduwwezens hebben een leger, een enorm leger met mensen. Mensen die zijn overgenomen door duisternis. Zij hebben zwaarden, zij hebben handbogen, zij hebben speren en bezitten magie. Natuurlijk moeten we tegen ze vechten!’
‘Ik wil helemaal geen mensen doden’, zei ik koppig.
‘Milou, luister alsjeblieft naar hem’, zei Roosje opeens.
‘Roosje…’
‘Wij Elfen hebben hem om hulp gevraagd, Milou. Jasmijn wilde niet dat ik je dat zou vertellen…’
Ik keek Michael kwaad aan.
‘Dan zal het wel moeten.’
‘Inderdaad’, zei Michael.
Hij deed een stap naar voren en veegde een haarlok uit mijn gezicht. Ik sloeg zijn hand weg.
‘Ga weg.’
‘Tot morgen.’
Met een grijns draaide Michael zich om en liep weg. Gelukkig. Ik hoopte dat ik hem nooit meer zag.
‘Stom arrogant prinsje’, mompelde ik. ‘Zijn alle prinsen zo?’
‘Geen idee’, zei Rosanne. ‘Maar deze was wel heel erg.’
Ik keek naar Roy.
Waar dacht hij aan? Hij keek zo serieus!
‘Wat is er, Roy?’ vroeg ik.
Roy schrok op uit zijn gedachten.
‘Het is niets’, zei hij. ‘Ik vroeg me gewoon af waarom we die Michael zo erg nodig hebben.’
‘Om goedgekeurd te worden door de koning’, zei Roosje. ‘Hier, in deze wereld, is er heel veel dat goedgekeurd moet worden door de koning. Jasmijn moest bijvoorbeeld smeken om jou te mogen halen, de koning geloofde namelijk niet dat jij het Licht kan oproepen -‘
‘Ja, over dat Licht, Roos, hoe doe ik dat?’, vroeg ik.
‘Dat weet ik niet’, zei Roosje met een schuldig gezicht. ‘Ik denk dat je gewoon moet geloven, geloven in het Licht dat schijnt diep in jezelf en anderen. Gewoon geloven, ik denk dat het dan lukt.’
‘Gewoon… geloven…’, herhaalde ik.
Roosje knikte.
‘Maar nu even over de koning…’
Het Licht dat schijnt in anderen…
En daar gewoon in geloven… Het lijkt als een droom. Licht dat in anderen schijnt… Maar hoe kan ik daarmee de Schaduwwezens verjagen? Ik kan ze toch niet zomaar doden! Ze zijn een deel van de Gedachtenwereld, het zijn ook fantasiewezens!
‘Milou? Luister je?’
Ik keek Roosje geschrokken aan en schudde mijn hoofd. Roosje zuchtte.
‘Dit is écht belangrijk! Als je niet bent goedgekeurd door de koning wacht de galg op je!’
‘Belachelijk’, mompelde ik.
‘Dat is het ook’, zei Roosje. ‘Maar ik kan er niets aan veranderen.
‘Oké… Dus hoe worden we “goedgekeurd”� door de koning?’
‘Nou, het is eigenlijk heel oneerlijk, maar je moet er gewoon voor zorgen dat de Koninklijke familie je mag. En omdat je een mens bent, moet dat niet echt moeilijk zijn.’
‘Ho, wacht even! Omdat ik een mens ben?’
‘Ja’, mompelde Roosje. ‘Koning Bernhard trekt mensen voor. Mensen mogen meer dan Elfen en andere wezens…’
‘Belachelijk!’ zeiden Roy, Rosanne en ik tegelijk.
‘En dat noemt zich “koning van de Gedachtenwereld”�!’, zei Rosanne verontwaardigd.
‘Ssst! Beledig hem niet!’, zei Roosje waarschuwend. ‘Oh, Milou. Er is nog één ding: Omdat koning Bernhard écht op zoek is naar een vrouw voor Michael… zou ik voor hem oppassen.’
‘Belachelijk!’ zei ik voor de derde keer. ‘Hoe oud is die Michael eigenlijk?’
‘Vijftien’, zei Roosje.
‘Vijftien! Dat is toch veel te jong om te trouwen!’
‘Wet 312: De oudste zoon van de koning moet op zijn vijftiende op zoek naar een geschikte vrouw.’
‘Ik heb toch al nee gezegd!’
Wat een vreselijke koning! Ik wilde nu niet alleen de Schaduwwezens verjagen maar ook een rechtvaardige koning vinden!
‘Ik denk dat Michael zich daar niet zo veel van aantrekt.’
‘Hij is arrogant en egoïstisch’, zei ik.
‘Wet 112: Beledig de Koninklijke familie nooit. Dat kan je je hoofd kosten.’
Ik perste mijn lippen stevig op elkaar.
‘Hoe ken jij die wetten?’ vroeg Rosanne.
‘Wet 1: Elke inwoner moet wet nummer 1 t/m 350 uit zijn of haar hoofd kennen’, zegt Roosje met een flauwe glimlach.
‘Ik vind die koning van jullie echt niet rechtvaardig’, zei Roy.
‘Pas op met wat je zegt!’ zei Roosje zenuwachtig.
‘Hebben jullie niet zoiets als vrijheid van meningsuiting?’ vroeg Roy geïrriteerd.
‘Niet echt’, zegt Roosje. ‘Maar ik ben nog iets vergeten. Koning Bernhard en koningin Amélie hebben nog één zoon. De tweelingbroer van Michael. Zijn naam is Lars. Maar hij is al een jaar spoorloos. Lars was een hele aardige jongen, goed voor het volk en goudeerlijk…’
Roosje schudde haar hoofd en er rolde een kleine Elfentraan over haar wang. Wat was er toch met Elfentranen? Ze waren zo… magisch.
‘Maar hij verdween. Niemand weet waar hij is. Lars was er altijd voor elk wezen en vooral voor de armen en zieken. Altijd in staat om een jong elfje te helpen en het belangrijkste: Hij gaf niets om rijkdom of macht. Hij wilde alleen maar dat iedereen gelukkig was. Michael is zo’n beetje het tegenovergestelde. Volgens de wet zou Lars eigenlijk koning moeten worden, omdat hij een kwartier ouder is dan Michael, maar omdat hij verdwenen is… Lars had een geweldige koning kunnen worden…Maar goed.’
Roosje veegde wild haar Elfentranen weg.
‘Lars’ zusje Julia gaat verder waar Lars begonnen is. Jammer genoeg is Julia twaalf en dus kan ze geen koningin worden.’
‘Wij sporen Lars op!’ riep Rosanne ineens vastbesloten. ‘Ik beloof het!’
‘Ja, dat doen we’, zei ik.
Roy knikte instemmend.
‘Mooi. Nou, volgens mij heb ik mijn taak volbracht!’ zei Roosje vrolijk. ‘School is uit!’
‘Hé, we zitten niet op school!’ zei ik.
‘School…’, mompelde Roy. ‘Ik moet er niet aan denken om daar nu te zitten.’
‘Ja, nu we weten dat deze wereld in gevaar is’, zei Rosanne.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.