FanFic.nl

Woordloze relatie [afgelopen]

16. The final part!

~11 maanden later~
Twee nerveuze jongens stonden, voor hun enorme spiegel, zich om te kleden. “Godverdomme!”� vloekte Tom omdat zijn bandana maar niet goed wilde zitten. Bill grinnikte en knoopte zijn das goed. Hij had nu al wel besloten dat dit de eerste en laatste dag was dat hij een das zou dragen. Het zwarte ding paste wel goed bij zijn witte hemd vond hij. “Waar zijn mijn nikes!”� gilde Bill door het huis. “Jongen, doe kalm!”� zei Simone streng. Ze gaf Bill de doos met zijn schoenen. “En doe voort jullie twee.”� Ze verdween weer. Bill plofte op bed en begon zijn nikes aan te trekken. “Waarom werken al mijn spullen zo tegen vandaag?”� kreunde Bill. “Omdat god niet wilt dat wij trouwen,”� zei Tom die een poging deed tot zijn das te knopen. “Hmm, dat zal het dan wel zijn,”� grinnikte Bill. Hij sprong recht en ging naast Tom staan. “Ik ben klaar,”� zei hij.
“Ik bijna.”�

Het tweetal liep nu de trap af, naar beneden. Simone en Gordon stonden hen op te wachten in hun mooiste kleding. “Kom op jongens, we moeten gaan!”� riep Simone uit. “Ja, ja,”� zeiden de jongens in koor. Twee grote witte oldtimers stonden op hen te wachten. “Geweldig!”� riep Bill uit en klapte even in zijn handen. Die oldtimers zouden hun naar Emily en Lente brengen. Bill pulkte nerveus aan zijn das. Hij had er klamme handen van gekregen. Niet veel later stopten beide auto’s en beide jongens stapte uit de auto’s. Twee beeldschone dames stonden op de stoep te wachten. Tom zijn mond viel langzaam open. Bill werd knalrood bij het zien van zijn Lente. “Je bent het mooiste wonder dat ik ooit heb gezien,”� zei hij en zoende Lente. Tom en Emily waren al lang aan het zoenen. “Hup hup!”� De stem van Lente haar moeder haalde hun uit hun romantisch moment. “Jullie willen toch niet de mis missen!”� riep ze uit. Tom begeleidde Emily naar hun oldtimer en Bill begeleidde Lente naar hun oldtimer.

De trouwmis verliep in zo een versneld moment dat Bill niet besefte dat hij nu met Lente voor in de kerk stond te zoenen. Zijn tweelingbroer deed net hetzelfde met Emily. Bill besefte nu pas dat zijn make-up totaal was uitgelopen en de tranen over zijn wangen rolden. Hij was niet de enige die huilde, echt heel de kerk huilde het uit. Er werden dozen met papieren zakdoekjes rondgegeven. Bill keek de kerk rond. Er waren zoveel mensen gekomen. Hun familie, vrienden, de crew, David, Georg, Gustav, Andreas en nog een hele hoop andere mensen. Bill merkte op dat ook de altijd gestreste David er kalm bij zat met een tiental zakdoekjes in zijn handen. Georg snotterde het uit, net als Gustav. Andreas zijn hoofd zat verstopt in vele zakdoekjes. Dat toverde wel een glimlach op de jongste Kaulitz.

De avond verliep net zo snel als de mis zelf. Voor Tom het kon beseffen, lag hij in een hotelsuite met Emily naast hem. “Ik houd zielsveel van jou liefje,”� fluisterde hij zachtjes in haar oor. “Ik houd ook van jou Tom,”� fluisterde Emily terug.
Bill lag in de suite erlangs met Lente naast zich. “Jij bent altijd de mijne,”� zei Bill en ging met zijn hand door Lente haar lange blonde haren. “Ik wil jou nooit meer verliezen,”� zei Lente. Ze ging wat meer op Bill liggen en drukte haar lippen op die van hem. Ze bekeek haar ring nog eens. “Hij is echt beeldig,”� zei ze. Bill gaf haar gelijk en drukte kusjes in de hals van Lente.

Deze twee jongens hebben niet enkel elkaar terug gevonden, maar ook de liefde van hun leven waar ze een zalige toekomst mee kunnen krijgen.

Reacties: