Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Unexpected Friendship » 12. The beginning of a Quest
Unexpected Friendship
12. The beginning of a Quest
Mateusz' P.O.V.
Inmiddels was het stil geworden in onze coupé, maar niet voor lang. "Echt waar, ik kan dat kind echt niet uitstaan!" Zei Yvonne boos waarna ze opstond. "Die kan ook nergens tegen! Wat is nu de bedoeling eigenlijk? Moeten we in bootjes naar school? Wat is dat nu weer voor een onzin? Waarom mogen we niet vliegen?" "Ik zou het eigenlijk niet weten, maar dat maakt ook niet uit. We moeten nu opschieten. We moeten eerst onze gewaden nog even aandoen." "O ja! Wacht even, ik ben zo terug!" Zei Yvonne en ze was weg. Ik kleedde me om, pakte mijn spullen bij een en ging Yvonne zoeken. Opeens hoorde ik Yvonne zeggen: "Doe het zelf! Ik weet niet of je het doorhad, maar ik kwam toch ècht van rechts!" Ze was in discussie met een jongen. "Nou en?" antwoordde de jongen. Ik kwam dichterbij en ik schreeuwde: "Ga weg jij! Ze heeft je niets aangedaan!" "Dat heeft ze dus net wèl! En als je niet oppast tover ik je in een pad!" Een beetje verbaasd door zijn kinderachtig gedrag vroeg ik: "Een pad zeg je? Jij bent eerstejaars of niet? Je ziet er namelijk niet uit alsof je me in een pad kunt toveren." "Vooruit, doe dan!" Moedigde Yvonne hem aan. Hij deed niets en hij staarde ons alleen maar aan. "Kom, we gaan." Zei ik waarna Yvonne me volgde naar de grote groep bij de bootjes.
In het midden van de grote groep stond Hagrid, onze vriendelijke half-reus. Hij leidde ons naar het meer en we gingen in groepjes in de boot zitten. We mochtten zelf onze groepjes maken dus ik liep met Yvonne, Eline, Kenneth en Lars, die ook bij Ravenklauw hoort, naar de boot. De boot vertrok en we begonnen met elkaar te praten. "Is dit ook jullie eerste jaar?" Vroeg Eline. Alleen Lars en ik knikten niet. "In welke afdeling denken jullie dat je komt? Of willen jullie komen?" vroeg Lars. "Weet ik niet, ik zie wel." Antwoordde Yvonne. Waarna Kenneth mompelde: "Zwadderich." De rest van de reis waren we stil, maar zo nu en dan vroegen de eerstejaars leerlingen iets aan Lars of mij. Ook al leek Yvonne er niet helemaal bij met haar hoofd. Ondertussen bespraken Lars, die ook in het complot zat, en ik het Vilder-plan. "Nou, ik weet niet of stap 3 gaat lukken. Want dat lijkt me onmogelijk." Zei Lars. "Lars, het íÂÂs mogelijk. De tweeling en ik hadden vorig jaar een gang ontdekt daar naar toe." Antwoordde ik en ik ging verder: "Alleen we moeten wel eerst die kat uitschakelen. Zodat die ons niet in de weg zit. Maar je weet het stap 1 gaat zo dadelijk in werking. Met of zonder de rest." Waarna Lars knikte en we het plan verder uit gingen werken.
Uiteindelijk kwamen we aan op Zweinstein. Waarna we door zuidelijke kerkers heen liepen, kwamen we Denny, een mede Ravenklauw die ook in het complot zat, tegen. En zo kwamen we bij mevrouw Anderling terecht. "Succes!" Fluisterde ik nog snel waarna Lars, Denny en ik wegliepen naar de gang ten oosten van de Grote zaal. Daar aangekomen, wachtte we een tijdje op de tweeling. "Raar, dat is niets voor Fred en George om niet op te komen dagen voor ons vlan." Zei ik. "Vlan? Wat is een vlan?" Vroeg Denny. "Een samentrekking van Vilder en plan. Anders weet Vilder meteen dat we het over hem hebben." Antwoordde ik waarna ik verder ging: "Dan moeten we maar zonder de tweeling beginnen." Lars en Denny knikten. We pakten onze staf en begonnen met ons plan.
Na stap 1 uit te hebben gevoerd begaven we ons naar de grote zaal. Waar we onze plek aan de Ravenklauw-tafel zochten. Ik zag meteen een paar bekende; Paul, Lotte, Jenny, Anton en Karel. Ik keek naar de Griffoendor-tafel en daar zag ik de tweeling zitten. Ik begon te seinen naar hun. Ze begrepen het en gingen aan de andere kant van de tafel zitten zodat we konden praten. "Waar waren jullie? We hebben net stap 1 van het vlan uitgevoerd." vroeg ik. Waarop George antwoordde: "Je zusje was bijna verdronken dus waren we in de ziekenzaal." "Hoe gaat het met haar?" Vroeg ik bezorgd. "Het gaat goed. Kijk maar daar staat ze." Ik keek richting de profesoren en zag Monika in de grote groep eerstejaars staan. Profesor Perkamentus staat op en iedereen is stil. "Laat het sorteren beginnen." Zei George lachend.
Reacties:
Koewel
Was je zó laat dat je Monika niet binnen had zien komen dan?
hoe kom je d'r op?!
Hup hup, snel verder jij!