FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 59: Sorry

In een rustig ritme streek Fred over mijn haren heen. Ik wankelde nog steeds op mijn benen. ‘Doe die palen dan ook eens uit.’ Fluisterde Fred in mijn oor. Mijn wangen werden rood.
Gedachtes schoten heen en weer. Helder denken kon ik niet meer.
‘Vind je ze dan niet mooi?’ Mijn stem was schor en zwak. Fred lachte en zei niks.
Boos sloeg ik hem op zijn borst. Geschrokken liet Fred me los.
Hierdoor stond ik niet meer stevig, en viel met een smak op de grond. Ik kon mijn val nog half opvangen door het tafeltje die er stond. Mijn linkerarm schuurde over de houten vloer.
Vloekend ging ik in de kleermakerszit zitten. Met een pijnlijk gezicht keek ik Fred aan.
Hij stond met zijn armen over elkaar en keek me emotieloos aan. ‘Je bent vervelend als je dronken bent.’ Zuchtte hij. Ik deed net alsof ik het niet gehoord had, en bekeek mijn wond.
Het bloedde. ‘Die moet je schoonmaken.’ Zei Fred. ‘Ik moet helemaal niets.’ Snauwde ik.
Fel keek ik hem aan. Toen ik zijn gekwetste gezicht zag, wende ik mijn hoofd af.
Wat was ik nou allemaal aan het doen? ‘Sorry.’ Fluisterde ik.
Ik deed mijn hakken uit en gooide ze naast de openhaard. Schaamtevol keek ik naar mijn blote voeten. Ik hoorde Fred bewegen.
Hij ging naast me zitten. ‘Laat je arm eens zien?’ Vroeg hij. Ik gaf hem mijn linkerarm, maar keek hem nog steeds niet aan.
Plots prikte mijn arm erg. ‘Wat doe je?’ Verbaasd keek ik hem aan. Hij had zijn toverstok in zijn hand en legde die op mijn wond.
‘Je wond weghalen.’ En hij keek me aan. ‘Sorry, ik voel me gewoon niet zo lekker.’ Verontschuldigde ik me nog eens. ‘Het is al goed.’ Fluisterde hij, en boog voorover.
Fred liet mijn linkerarm los, en ik legde die in zijn nek.
‘Gek kind.’ Gniffelde Fred zachtjes, en zoende mij.
Zijn lippen waren zacht, en warm. Ook mijn andere arm ging om zijn nek heen.
Fred trok me dichter bij en liet zijn handen op mijn billen liggen.
Zachtjes kneep hij erin. Ik liet zijn lippen los en lachte. ‘Hé, dat was bedoeld om je op te winden ja!’ Zei hij verontwaardigd. ‘Heel opwindend hoor, Weasley.’
En ik zoende hem weer.
Hij grijnsde en zoende me gewillig terug.
Ik ging op zijn schoot zitten en legde mijn benen om zijn heupen heen.
Fred overlaadde mijn lippen met kleine kusjes.
Van buitenaf was er plots een hoop geschreeuw. Verbaasd stopte we met zoenen en ik ging van Fred af. ‘Ik ga wel even kijken.’ En hij streek nog even snel langs mijn wang.
Ik knikte en ging op de bank zitten. Staan blijven kon ik nog steeds niet.
Fred’s zijn voetstappen waren duidelijk te horen op het oude hout.
De deur piepte toen hij die open deed. Het geluid werd harder, en er leek iets te vallen.
Geschrokken keek ik naar Fred, die verstijfd in de deurpost naar het tafereel stond te kijken.

Reacties: