FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 60: Stay where you are!

Gedachtes schoten door mijn hoofd. Mijn dronkenschap maakte het er niet makkelijker op, om helder na te denken. Voorzichtig krabbelde ik omhoog. Stevig hield ik me aan de bank vast. De vloer voelde koud aan, dat kwam vast door de vloer.
Langzaam liet ik de bank los en probeerde recht te staan. Een pijnscheut schoot door mijn hoofd heen. Als reflex greep ik met mijn handen naar mijn hoofd. Hierdoor raakte ik uit balans, en ik belande weer op de vloer.
Mijn mond vulde zich met een vies goedje. Met alle energie die ik nog had, probeerde ik het weg te slikken. Nu wilde ik echt niet gaan overgeven.
‘Blijf hier. Waag het niet om naar buiten te gaan.’ Schreeuwde Fred over de herrie van buiten heen. Verbaasd keek ik hem aan. ‘Wat-‘ Maar ik kon mijn zin niet afmaken.
‘Ik hou van je.’ Zei hij. Door het haardlicht, zag ik dat zijn ogen vochtig waren. ‘Ik ook van jou.’ Het kwam er nogal twijfelend uit. Waarom zei hij dat nou zo plots.
Fred knikte en haalde diep adem. Hij draaide zich om en rende naar buiten, met zijn toverstok in de aanslag.
Met open mond keek ik hem na. Daarbuiten was duidelijk iets ergs aan de hand.
Wat als er iets met iemand gebeurde? ‘Verdomme, ik vervloek mezelf!’ Riep ik. Waarom moest ik nou ook een dreuzel zijn. En ook nog eens dronken. Zo kan ik helemaal niets doen! Tranen prikte achter mijn ogen. Ik liet mijn hoofd hangen, en de tranen liet ik de vrije loop.
Ze vielen een voor een uit elkaar op mijn blote benen. Ik trok mijn benen op, en trok mijn jurk over mijn knieën. Terwijl ik mijn neus ophaalde, legde ik mijn armen om mijn benen heen.
Stevig drukte ik mijn benen tegen me aan, alsof het me zou beschermen. Een hoge gil vulde het huis. Geschrokken keek ik naar de deur, alsof het antwoord erop stond.
Het de gil stopte, en het rumoer van buiten steeg weer. ‘Controleer het huis!’ Hoorde ik een zware mannenstem roepen.
Het huis? Shit! Daar ben ik! Ik kroop, zo snel mogelijk, naar de kast, waar ik mezelf in probeerde te verstoppen. Helaas ging dit plannetje niet door, omdat die al helemaal vol zat.
Paniekerig keek ik om me heen. Het was al te laat.
De deur werd ingetrapt, en een man met een zwarte cape stond in de deurpost.
Hij lachte. ‘Ben jij een nieuw soort huisdier?’ En hij grijnsde. Toen pas merkte ik dat ik nog steeds op handen en voeten liep.
Beschaamd keek ik naar de vloer en probeerde op te staan. ‘Doe geen moeite.’ Zei hij en hij trok zijn stok.
Een rode lichtflits schoot op me af, en ik knalde met mijn hoofd tegen de kast aan.
Het laatste wat ik zag, was het haart vuur, die vrolijk in de rondte danste in de openhaard.

Reacties: