Ik hoorde ze wel. Luid en duidelijk.
Maar, als mijn hersenen werkte, waarom kon ik dan niet bewegen? Mijn ogen waren dicht, zodat ik niet zag waar ik was. Nu pas merkte ik hoe belangrijk eigenlijk je zintuigen zijn.
Zou dit het einde van me zijn?
Er werd een hand op mijn buik gelegd, mijn zenuwcellen werkte dus ook nog.
De hand was groot, warm, maar trilde hevig. Alsof het bang was.
Denk, denk, denk. Van wie was die hand nou?
Mijn oren begonnen de bonken, waarschijnlijk door de deur die hard werd dichtgegooid. ‘Doe eens zachtjes!’ De hand op mijn buik balde zich tot een vuist. De stem kwam me zo bekend voor. Het voelde zo veilig. Best ironisch, want ik lag vast en zeker dood te gaan.
Hoe kon ik mezelf dit aandoen? Ik heb nog en eens de tijd gehad om mijn moeder te spreken.
Zou ze hier zijn? Stiekem hoopte ik het van wel. Moeders hebben het recht om van hun kind afscheid te nemen.
De hand op mijn buik, werd weggehaald. Ik wilde zeggen dat hij niet weg mocht, maar er kwam enkel een raar piepje uit mijn keel.
‘Mam! Mam! Ze maakte geluid! Ik weet het zeker!’ De hand werd nu op mijn hand gelegd.
De moeder van, waarschijnlijk de jongen, reageerde niet. Tenminste, ik hoorde het niet.
Misschien knikte ze wel, of was ze helemaal niet in deze kamer. Allemaal dingen, waar ik nooit achter zal gaan komen. De hand kneep even in mijn hand, en liet weer los.
Ik wilde dat niet, en probeerde weer een geluidje te maken. Dit keer klonk het als een rare rochel. ‘Weer! Weer!’ De stem was opgetogen, alsof er een doelpunt was gescoord, bij zijn favoriete voetbalclub.
‘Vera?’ Plots hoorde ik de stem in mijn oor. Ik voelde warmen vlagen adem in mijn oor.
Nu vond ik het wel een mooie tijd om dood te gaan. Als het toch moest.
De stem was dichtbij, de hand weer op mijn hand. Alles voelde veilig.
Veilig genoeg om naar een andere wereld te gaan.
‘Alsjeblieft, doe het me niet aan Veer.’ Wie was Veer? Zat hij bij de verkeerde persoon?
Het maakte niet uit, nu was hij bij mij.
Nog een keer schreeuwde de stem om zijn moeder. ‘Mam! Haal de dokters! Ze ademt niet meer!´
aiaiaiaiaiaiai