FanFic.nl

DROP DEAD OLI!

hoofdstuk 3.

Tegen de muur staat een jongen een beetje voor zich uit te staren. Hij heeft bruin haar en onder zijn zwarte t-shirt komen getatoeëerde armen uit. “Dat is Oliver”� geschrokken draai ik me om en ik kijk recht in het grijnzende gezicht van Bjorn. “Schrok je?”� vraagt hij schijnheilig. “Uh.. ja, eigenlijk wel..”� ik voel dat ik rood word. “Hij is knap he?”� ik kijk Bjorn raar aan. “Uh, ja.”� “Ja, dat vinden veel mensen..”� Hij kijkt me nog een keer grijnzend aan en loopt dan weg naar een groepje jongens. Ik kijk nog een keer naar Oliver en loop dan naar Ylja, die op de bank met een meisje aan het praten is. Ik ga naast haar zitten. “Hai, Emy! Dit is Kirsten!”� “Hoi, ik ben Emy”� ze lacht naar me en geeft me een hand. “Kirsten”� zegt ze vrolijk. Ik kijk nog een keer naar de plek waar Oliver stond, maar hij staat er niet meer. Zoekend kijk ik de kamer rond. Nergens een Oliver..

3 uur 's nachts!

Steeds meer mensen gaan naar huis, en ik heb Oliver de hele avond niet meer gezien. Na een paar uur is Ylja ergens verdwenen met Bjorn en ik heb eigenlijk de hele avond een beetje met Kirsten gepraat. We hebben nummers uitgewisseld en ze was best aardig. “Ik denk dat ik Ylja maar eens ga zoeken, het word al best laat.”� zeg ik. “Ja, goed idee. Ik loop wel even mee.”� Samen met Kirsten loop ik het hele huis door, geen Ylja. Ik loop naar de tuin waar alleen nog een stelletje samen naar de lucht ligt te staren. Ik probeer te zien of het Ylja is, maar het is te donker, ik loop naar het stelletje toe. “Ylja?”� vraag ik. “Hmmm, Emy?”� Ik grinnik. “Ga je mee naar huis?”� “Ik wil nog niet naar huis!!”� “Je mag hier wel blijven slapen, hoor.”� zegt Bjorn. Ylja gaat rechtop zitten en kijkt me vragend aan. Ik zucht. “Alsjeblieft?”� ze kijkt me aan met haar grote bruine puppy ogen. “Oke, oke, ik ga wel alleen naar huis”� “Jij mag ook wel blijven hoor, we hebben een logeerkamer..”� “Nee, bedankt maar ik ga wel naar huis. Ik bel je morgen nog wel Ylja! Doei!”� “Doei Emy!”� Ik loop met Kirsten naar mijn auto. “Het was leuk je te ontmoeten, ik spreek je nog wel, he! Doei!”� Ik stap in mijn auto, “Doei!!”� Roept Kirsten me na als ik wegrijd. Ik zwaai nog even en rijd dan de hoek om, op weg naar huis.

Reacties: