Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » Live Like We're Dying » De achtervolging
Live Like We're Dying
De achtervolging
Joe pov
'Ja, ik zal er morgen zijn.' Zei Joe door de telefoon. Hij had morgenmidaag om 13.00 een afspraak voor een nieuwe film waar hij in kon spelen, mits hij aanwezig was. Hij zei vrolijk gedag tegen de aannemer. Hij hing op en draaide zich weer om. Maar er stond niemand, Yara was weg. Hij sloeg zichzelf voor zijn kop. Waarom had hij dat telefoontje nou opgenomen? Terwijl Yara hem wat belangrijks wou vertellen op zijn aandringen nog wel! Hij draaide zich weer om en rende naar binnen, naar de woonkamer. Nick zat daar nog steeds tv te kijken. Nick keek verbaasd op. 'Joe? Waar is Yara?' Vroeg Nick die hem raar aan keek. 'Ik weet het niet, weg!' Zei Joe. Nick stond op en rende de trap op om te kijken of ze daar was. Joe liep naar de voordeur en keek naar buiten. Maar er was geen enkel teken van leven te bekennen. Hij zuchtte en deed de deur achter zich dicht. Nick kwam ook weer beneden en schudde zijn hoofd. 'Waarom is ze weg?' Zei Joe. 'Door mij.' Zei Joe die op de trap neer plofte. 'Wat heb je gedaan dan?' Zei Nick nieuwsgierig. 'Ze zou me iets belangrijks vertellen, en toen heb ik... Mijn telefoon opgenomen.' Zei Joe die zuchtte. Nick zijn ogen werden groter. 'Ga dan achter haar aan!' Zei Nick. 'Hoe? Ik weet niet eens waar ze naar toe is gegaan!' Zei Joe. 'Oh, dat weet je vast wel.' Zei Nick. Joe loopte de trap op en gooide zijn kamerdeur dicht. Hij plofte op bed neer en keek naar zijn laptop. Waar het beoek van Yara nog steeds open stond. Hij begon verder te lezen. Hij had het bijna uit gelezen. Yara had gelijk, het verhaal draaide heel anders uit dan verwacht. De slechterik Jack bleek onschuldig te zijn en toch zit hij in de gevangenis. En Jessica bezocht hem elke dag, door het hele proces heen waren ze verliefd geworden. Het verhaal eindigde met de zin:
'‘Het leven is één groot schildersdoek, en je moet er zo veel mogelijk verf opgooien als je kan.’ Geschreven door: Yara Parker.
Joe zuchte en keek naar het plafond. Er klopte iemand in de deuropening. 'Gaat het wel Joe?' Vroeg Nick. 'Weet ik niet, Nick. Waarom voel ik me zo schuldig?' Zei Joe zachtjes. 'Wat denk je? Je geeft om haar of niet?' Zei Nick. 'Ik weet het niet. Doe ik dat?' Zei Joe verward. 'Joe, je weet dat best.' Zei Nick en hij liep de deuropening uit. Joe zuchtte en liet zijn hoofd op zijn kussen vallen. Hij sloot zijn ogen en dacht diep na, hij dacht aan alles, aan Yara, aan die bijzondere lijst. 'De lijst!' Zei Joe en ging rechtop zitten. Hij probeerde te herrineren wat Yara deze avond tegen hem gezegd had. Hij herhaalde haar woorden. 'Haar boek uitgeven, en... In het eerste vliegtuig dat vertrekt stappen!' riep Joe uit. Hij rende zijn kamer uit, de trap af, de deur uit. Hij rende de straat uit, door de plensende regen.
Yara pov
Yara zag het vliegveld al voor zich, ze betaalde de taxichauffeur en stapte uit de auto. Ze liep het vliegtuig binnen en ging naar de balie. Ze keek op het bord van de vertrektijden. 'Engeland.' Zei ze tegen de baliemedewerker. De vrouw knikte en regelde een ticket voor haar. yara draaide zich weer om en liep naar haar instappoort.
Joe pov
Joe rende naar de balie voor het vliegveld. 'Mevrouw? Welke vlucht vertrekt het eerste?' Zei Joe hijgend. De vrouw keek in de computer. 'Het vliegtuig naar Engeland, poort 4b.' Zei de vrouw. Joe knikte snel en begon te rennen, zo hard al hij kon. 'Alle passagiers voor de vlucht naar Engeland, het vliegtuig vertrekt over 1 minuut.' Hoorde Joe door de speakers. Joe sprintte nog harder. Hij rende naar poort 4b. Hij zag de laatste passagiers instappen en de poort ging dicht. 'Nee! Gemist!' Zei Joe. Hij liet zichzelf tegen de muur aan vallen en zakte naar de grond, met zijn handen in zijn haar. hij keek door het raam, langzaam zag hij het vliegtuig opstijgen. Hij stond op en liep naar huis, alweer door de plensende regen. Het kon hem niets meer schelen.
Nick pov
De voordeur ging open en een doorweekte Jeo kwam binnen gelopen. Hij liep direct de trap op zonder Nick ook maar te zien staan. Nick zuchtte. 'Joe? Wat is er?' riep Nick de trap op. Maar hij kreeg geen antwoord. Hij liep de trap op en deed de deur van Joe open. Hij lag op zijn bed, die nu ook helemaal nat was geworden. Maar het kon hem blijkbaar helemaal niets schelen. 'Joe, je moet haar achterna gaan.' Zei Nick. 'Kan niet! Ze zit al in het vliegtuig naar Engeland! en ik was te laat.' Zei Joe boos op zichzelf.
Reacties:
Whiehie jank jank