FanFic.nl

Walk into passion.

Proloog.

Ik had altijd gedacht dat sterven het ergste op aarde was, dat juist sterven het ergste was wat een mens kon overkomen. Maar toen ik ontdekte dat ik ASL had, veranderde die gedachte. Ik had opgelucht moeten zijn, tevreden dat ik niet hoefde te sterven.
In plaats daarvan was ik bang. Bang om alleen achter te blijven, bang om mijn vrienden en familie te vertellen dat ik altijd de jonge Isalie zou blijven. De jonge, schone en beeldige Isalie, zoals ik door de familie werd genoemd. Ik was hun schat, hun trots. Alles wat ze bezaten, zouden ze voor me opgeven.
Mijn voeten begonnen het te begeven, mijn hart bonkte als een razende toen ik stopte tussen de menigte, die gillend in de andere richting rende. Ik zette verdwaasd mijn zonnebril af en ging op mijn tenen staan om te zien wat de oorzaak was. Toen greep iets kouds me. Alles werd wit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.