FanFic.nl

Unexpected Friendship

25. Detention

Yvonne's P.O.V.

Ik zat op mijn bed een beetje naar het plafond te staren, toen Lili opeens naar boven kwam gelopen. "Hé!? Waar ben jij mee bezig? Moest jij niet naar Gibbson?" Vroeg ze. "O ja." Zei ik. Ik raakte totaal niet in paniek. "Dan zal ik maar eens gaan." Rustig liep ik de leerlingenkamer uit en liep de trappen op naar boven. Op de 3e verdieping klopte ik op de deur waarop A. Gibbson stond. "Binnen!" Schreeuwde een stem en ik wist meteen dat ik de goede deur had. Langzaam opende ik de deur en keek in de ogen van 3 jongens en een meisje. Tot mijn verbazing zag ik Leona nergens. "Je bent precies 10 minuten te laat mevrouw Spee!" Schreeuwde mevrouw Gibbson en ik zuchtte. "Het is al 5 over 7!" Wat was dat mens irritant zeg! "Ik weet het mevrouw Gibbson, maar ik wist niet waar ik moest zijn." Loog ik. Onderzoekend keek ik naar de meest linkse jongen. Vaag kwam hij me bekend voor. "Goed dan. Laten we beginnen. Jullie krijgen een lang stuk perkament en jullie gaan een samenvatting maken van de eerste 100 pagina's van jullie boek, van tussen de 2500 en 3000 woorden. "Maar dat kunnen we toch ook in de leerlingenkamer doen!?" Protesteerde de middelste jongen. "Ja, die truc ken ik! En vervolgens aan andere mensen vragen of ze dat willen doen, of ze te laten dwingen het te doen in jou geval! Daar doen we niet aan! Jullie gaan dat hier maken en jullie gaan niet weg voordat jullie het af hebben. Jullie mogen dingen aan mekaar vragen, maar als ik merk dat jullie hetzelfde hebben dan mag je de volgende 100 pagina's ook nog eens doen!" Schreeuwde ze nog harder. "Jaja, we snappen het." Zei de meest rechtse jongen. Dat hoorde ze natuurlijk niet. Ze deelde de stukken perkament uit en ging zitten. Toen begonnen we met schrijven. De rechtse jongen deed helemaal niets.

Ik zat naast het meisje (ze bleek van Ravenklauw te zijn) en ze was heel snel klaar. Ik vroeg of ik mocht kijken wat zij had opgeschreven en het werd een stuk makkelijker. Vlak daarna was ik dus ook klaar. We wilden tegelijk opstaan totdat de meest rechtse jongen begon te schreeuwen. "Dat meisje heeft mijn samenvatting gejat!" Hij wees niet naar mij maar naar het andere meisje. Mevrouw Gibbson, die aan het lezen was, keek op vanuit haar boek. Het meisje gaf de samenvatting aan mevrouw Gibbson en ze las het. Vervolgens vroeg ze vragen aan de jongen met de vraag of hij dat erin had staan en wat het was. Gek genoeg kon hij op alles antwoord geven. "Nou, het ziet ernaar uit dat deze samenvatting niet van jou is!" Schreeuwde mevrouw Gibbson. "Dat wordt dus 20 punten aftrek, én nog eens een dag nablijven!" Het meisje keek me wanhopig aan, maar ik zei niets. "En jij blijft zitten totdat je een nieuwe hebt. Thomas, jij mag gaan." De rechtse jongen liep de deur uit. Toen liet ik om 10 uur mijn samenvatting controleren en liep de deur uit, naar de kerkers toe.

Toen ik in de kerkers aankwam hoorde ik stemmen. Ik besloot dat dit wel interessant kon worden en sloop voorzichtig naar het geluid. Ik meende dat ik de stem van Leona hoorde, en nog van een andere man met een rare stem.
"Maar je weet toch dat ik dat niet ga doen! Ik ben misschien gek, maar dat doe ik toch écht niet!" Schreeuwde Leona. "Wat verwacht je wel niet van mij!?" "Dat zijn alwéér 20 punten aftrek mevrouw Stokbroeks! Je staat nu practisch in de min! En zal ik je eens wat vertellen? Als je het niet doet mag je, boven op de straf die je al hebt staan, nog eens een maand extra bij me komen nablijven." "Maar ze vermoord me! Ze haat me!" Zei Leona wanhopig. Ergens had ik het gevoel dat het over mij ging. "Toch ga je het doen. En ga nu maar snel achter je vriendjes aan. En als ik je over 5 minuten nog zie dan geef ik je die ene straf alsnog!" Shit, ze kwam deze kant op. Ik deed net alsof ik toevallig op dat moment langs kwam gelopen. Leona keek niet uit en botste tegen me aan. Ze keek verschrikt op. Jep, nu wist ik het zeker dat het over mij ging. "Kijk uit waar je loopt!" Schreeuwde ik. Ze negeerde me en liep gewoon verder. 'Dan niet.' Dacht ik. Ik had er toch geen zin in. Het was veel te laat voor ruzie. Ik liep door het gat naar mijn slaapzaal en ging in bed liggen.

Deze keer was ik misschien meer moe, maar ik zorgde er wel voor dat ik de eerste les van Toverdranken op tijd was. Niet alleen omdat het me een leuk vak leek, maar ook omdat ik erge verhalen over de leraar had gehoord. Ik had deze les samen met Ravenklauw. Een man met vettig haar en een lange, kromme neus stond op, pakte zijn boek en sloeg op het bord. Iedereen werd stil. "Mijn naam is professor Sneep. Ik geef toverdranken. Boek open op pagina 14!" Wauw. Ik mocht deze vent wel. Kort maar krachtig! Ik grinnikte. We hadden nog maar één les gehad, maar ik had al een lievelingsvak.

De les ging traag voorbij omdat we alleen maar moesten lezen en niets mochten maken. Na ongeveer een half uur begon Sneep opeens te schreeuwen. "Hanne! Hou je mond en let op!" Het was het meisje van het nablijven. "Ja Hanne! Let op!" Schreeuwde Kenneth en Hanne draaide zich om. Toen keek ze naar mij en even bleef haar blik op me rustten. Toen draaide Sneep ruw haar hoofd om. "Opletten zei ik!" Schreeuwde Sneep. Kenneth lachtte weer gemeen. Sneep keek niet eens zijn kant uit. Hij had wat anders gezien. Het werd weer stil en langzaam liep Sneep naar de voorraadkast, waar een stuk gewaad uit hing. Een gewaad die heel veel leek op die van Mateusz.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.