1. Mika, The boy who loved too much {songfic} [af]

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » 1. Mika, The boy who loved too much {songfic} [af] » Hero of War

1. Mika, The boy who loved too much {songfic} [af]

Geschreven door:

V0nneke

Onderdeel van:

1. Mika, The boy who loved too much {songfic} [af]

Laatst bijgewerkt:

4 sep 2010 - 15:27

Aantal woorden:

390

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

280

Hero of War

Rise Against: ____http://www.youtube.com/watch?v=MOV3X0dxed0

Mika's P.O.V.

We hadden heel lang gepraat en ik wilde uiteindelijk ook wat meer over haar te weten komen.
'En hoe zit het met jou en je familie?' Vroeg ik.
Ze keek opeens heel serieus.
'Mijn man zit in het leger en ik ben alleen thuis met mijn zoon Tom,' antwoordde ze.
'Waar is hij nu dan?' Vroeg ik.
'Ik heb al een tijdje niets meer van hem gehoord. Voordat hij wegging wilde hij niet vertellen waar hij heenging en waarom. Niet eens voor hoelang. Ik krijg nooit meer brieven van hem. Het is net alsof...Hij me vergeten is of zo.'
Ik slikte. Ik vond mezelf al zielig.
'Maar hoe kan hij jou nou vergeten?'
'Dat weet ik ook niet. Het zal er vast wel zo zwaar zijn dat hij gewoon andere dingen aan zijn hoofd heeft.'
'Maar dan nog, je laat je familie toch niet in de steek? Ook al is het zo zwaar, je kan er vast wel brieven versturen naar familie toch? Zeker naar je eigen vrouw!'
Georgia barstte in tranen uit. Ik had spijt van wat ik gezegd had. Nu was het mijn beurt om mijn hand op haar schoot te leggen.
'Ik weet het, ik weet het wel, maar hij kan me toch niet zomaar zijn vergeten?'
Ik wist niet wat ik moest zeggen.
'We zijn nu al 10 jaar getrouwd! We hebben een kind! Misschien is hij wel...' Ze stopte met praten, maar ik wist maar al te goed wat ze had willen zeggen.
'Zo moet je niet denken! Het komt allemaal wel goed. Hij zit nu gewoon ergens waar hij geen brief kan schrijven. Hij heeft het gewoon moeilijk. Hij vind het vast ook heel erg om je niet meer te kunnen spreken. Maar daar redt hij zich wel uit. En dan laat hij wel wat van zich weten. Hij komt wel terug,' zei ik troostend.

She walked through bullets and haze
I asked her to stop
I begged her to stay
But she pressed on
So I lifted my gun
And I fired away

The shells jumped through the smoke
And into the sand
That the blood now had soaked
She collapsed with a flag in her hand
A flag white as snow

A hero of war
Yeah that’s what I’ll be
And when I come home
They’ll be damn proud of me
I’ll carry this flag
To the grave if I must
Because it’s flag that I love
And a flag that I trust