FanFic.nl

A real friendship which never ends

What happened last night?

Ik word wakker met een zware hoofdpijn. Langzaam ga ik rechtop zitten en wrijf in mijn ogen. Wanneer ik mijn ogen open kijk ik recht in het bezorgde gezicht van Damon.
“Whaa! Damon. Wat doe je hier? Wat doe ik hier? Wat-“ Kraam ik uit.
“Het spijt me zo.”� Zegt hij.
“Wat spijt je? Wat is er gebeurd?”� Vraag ik geschrokken.
“Charlène, het spijt me zo. Dit was niet de bedoeling.”� Zegt hij bezorgd.
“Wí¡t was niet de bedoeling?”� Vraag ik.
Damon zit op de rand van het bed met zijn ellebogen op zijn knieën.
Ik maak me zorgen om hem. Wat is er met hem aan de hand? Hij is zo van slag.
“Damon! Zeg me gewoon wat er vannacht gebeurd is? Ik maak me zorgen om je.”� Zeg ik.
“Jí­j maakt je zorgen om mí­j? Ik moet me zorgen om jou maken! Gisteren heb ik je bijna om zeep geholpen.”� Zegt hij. Ik schrik me rot.
“Wat bedoel je? Leg het uit, alsjeblieft.”� Smeek ik.
“Katherine was gisteren net weg toen jij kwam. En jij was zo dichtbij. En ik kon me niet inhouden. En…oh, sorry, het spijt me zo! Ik ging te ver! Door mij was je er bijna geweest.”� Zegt hij.
“Ik snap het nog steeds niet.”� Zeg ik.
“Ze hebben gelijk Charlène, Katherine is een vampier. Maar ik ben verliefd op haar, en het maakt me niets uit wat ze is. En ik heb gezegd dat ik voor altijd bij haar wil blijven.”� Zegt hij.
Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Onbewust voel ik gelijk in mijn nek.
“Damon, wí¡t is er precies gebeurd?”� Zeg ik. Enerzijds wil ik het antwoord wel weten, anderzijds ben ik bang dat het me niet gaat bevallen.
“Ik…Oh, hoe moet ik dit nou zeggen?”� Zegt hij en bijt op zijn onderlip.
“Je hebt me gebeten?”� Vraag ik.
“Ja. Sorry, ik kon nergens anders aan denken.”� Zegt hij. “En het ging allemaal in een waas. Ik dronk te veel. Als ik niets had gedaan was je dood geweest. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan!”�
“Wat heb je dan gedaan? Je zei dat als je niets had gedaan ik dood was geweest. Hoe heb je me gered?”� Vraag ik.
“Ik kon je in leven laten… door jou mijn bloed te geven,”� Zegt hij. “maar dan komen we wel bij het volgende probleem.”�
“Hoezo?”� Vraag ik.
“Als jou iets overkomt terwijl mijn bloed in jouw systeem zit, wordt jij ook een vampier.”� Zegt hij.
“Jij… bent een vampier? Hoe lang al? Waarom wist ik hier niets van?”� Vraag ik.
“Niet zo lang geleden. Vlak nadat Katherine hier kwam. Ik heb het voor iedereen verborgen gehouden omdat ze op jacht zijn naar vampieren.”� Zegt hij. “De enige die het weet is Stefan.”�
“Waarom hij wel?”� Vraag ik.
”�Hij is mijn broertje, hoe moet ik dit voor hem verborgen houden?”� Vraagt hij.
“Dat is waar.”�
“Je moeder zal wel ongerust zijn. Het is beter als je naar huis gaat. En zorg dat er vandaag niets gebeurt.”� Zegt hij.
Ik knik.
“Zie ik je snel weer?”� Vraag ik.
“Zo snel mogelijk.”� Zegt hij.
Ik ga weer op weg naar huis.
Ik besluit om de paarden alvast te verzorgen. Misschien dat moeder iets minder boos is als ze ziet dat ik alvast ben begonnen met de klusjes.
Ik pak alle spullen die ik nodig heb bij elkaar en begin met de hoeven schoon te maken.
Het tweede paard waarbij ik de hoeven doe, doet heel raar. Normaal doen ze dit nooit.
Voor ik het weet krijg ik een harde schop tegen mijn hoofd. Geschrokken gil ik, waardoor het paard nog wilder wordt en ik nog meer schoppen krijg tot alles zwart wordt.

Ik word weer wakker in mijn bed. “Wat is er gebeurt?”� Vraag ik.
“Ze leeft nog! God heeft onze gebeden gehoord.”� Zegt mijn moeder en ze omhelst me.
“Hoe kom ik hier? Ik was toch bij de paarden?”� Vraag ik.
“We weten niet waarom, maar het paard waar je mee bezig was heeft je een aantal keren geschopt. Normaal zouden zoveel schoppen een fatale afloop hebben. Je hebt geluk dat je nog leeft.”� Zegt een man, volgens mij de dokter.
“We voelden geen hartslag meer, dus we dachten dat je overleden was.”� Zegt mijn moeder. De tranen stromen over haar ogen.
Wacht eens. Normaal liep dit fataal af? Als in; je gaat eraan dood. En Damon had gezegd dat ik op moest passen dat er vandaag niets gebeurde.
Oh nee… Dit kón niet goed zijn! Ik hoorde daar boven te zijn bij alle overleden mensen. Niet hier.
“Wat is er? Is er iets aan de hand Charlène?”� Vraagt mijn moeder.
“Nee, nee. Ik ben gewoon heel erg geschrokken.”� Zeg ik.

Reacties: