FanFic.nl

.: Finding Identity :. [TK]

2. Away from here

Net voor ik vastberaden van deze vreselijke plek wil weglopen, bekijk ik mezelf nog één keer. Wat is de reden dat ik helemaal ben ingewikkeld in het verband? Zou ik gewond zijn? Maar ik voel me niet zo, integendeel. Het lijkt alsof ik herboren ben, stressloos en zonder zorgen. Behalve dat ik zonder enkel geheugen zit over wie ik ben. Wie ik..
Dan dringt het tot me door. Gedumpt bij het afval, achtergelaten en vergeten! Hoe is dit mij overkomen? Al die vragen die op dat moment bij me opkomen maken me helemaal gek. Wat is mijn naam? Waar kom ik vandaan? Wie heeft me achtergelaten? En omdat ik nergens antwoord op weet, wil ik gaan huilen, maar de tranen komen niet. Alleen het opgehoopte verdriet is in mijn keel te voelen.
Maar ik besef al snel dat huilen me niet helpt. Ik draai de knop om en begin meteen tussen het afval te graaien, in de hoop dat ik ook maar iets aan kleding kan vinden. Het doet me niks dat ik vies word, wat ik overigens al ben. Donkere vegen op mijn armen, benen en gezicht.
Al snel raak ik de moed op te geven wanneer ik merk dat er alleen maar kranten, dozen en ander papiermateriaal ligt. Maar alsof het zo moest zijn, of het was puur toeval, zie ik iets in een doos liggen wat op stof lijkt. Ik geef er een lichte ruk aan en een blauwgrijzige, behoorlijk vieze lange shirt verschijnt in m'n hand. Even staar ik er vies naar, maar trek dan toch het ding over m'n hoofd. Als ik maar wat aanheb, denk ik. Ik kan moeilijk halfnaakt over straat lopen.
Er steekt een koude wind op en vind dat dat mijn teken is om te vertrekken. Met kleine, wankelende pasjes, alsof ik weer moet leren lopen, strompel ik richting het einde van de steeg. Bij de hoek blijf ik staan en hou me vast aan de koude muur. Een massa van mensen loopt me voorbij zonder me aan te kijken. Misschien zien ze me helemaal niet.
Een man in een net pak komt van links haastig aanlopen met een mobieltje tegen z'n oor. Hij heeft het zo druk dat hij bijna tegen een vrouw opbotst. Ik kijk hem na alsof ik nog nooit een mens heb gezien.
Heeft niemand me dan ooit tussen het afval opgemerkt?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.