Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » .: Finding Identity :. [TK] » 16. She's in Hysteria

.: Finding Identity :. [TK]

1 juni 2010 - 22:03

318

0

176



16. She's in Hysteria

[i]Als ik merk dat Tom me gewoon blijft aankijken, en nu op een heel eigenaardige manier, wend ik mijn blik af naar de grond. Ik voel m'n hart behoorlijk tekeer gaan van de zenuwen. Waren het m'n ogen die opvielen? Was het mijn veel te rustige houding tussen de vele springerige en hysterische fans?[i/]

Het hele concert merk ik dat Tom me in de gaten houdt, ondanks dat hij enorm geconcentreerd speelt. Ik vind het nogal creepy worden, maar ik kan zeker niet ontkennen dat hij lelijk is. In tegenstelling tot alle fans sta ik meer te luisteren naar het muziek, de instrumenten en de zang dan de jongens aan te staren en ze te aanbidden. Er zitten behoorlijk goeie en sterke nummers tussen, ook de nummers die ik eerder bij Cheryl heb gehoord. Wanneer ik het refrein van "Monsoon" hoor, die ik al vaker heb gehoord, lijkt er weer een beeld door m'n hoofd te schieten. Toch is het me te onduidelijk.

Het einde van de toegift is aangebroken en de jongens verlaten nu echt het podium. Om me heen zie ik tientallen fans in tranen, verdrietig om hun grote idolen te moeten missen.
'Nee Bill! Bleib hier bitte!' gilt Cheryl en steekt nog steeds wanhopig haar handen uit naar Bill, die op het punt staat om net als de andere jongens van het podium af te lopen. Ze leunt zo ver over het dranghek heen dat ze bijna valt. Grinnikend hou ik haar shirt vast, voor de zekerheid.
Bill zwaait nog even met een lach naar het immens grote publiek. 'Dank jullie wel! Jullie zijn top fans!' Gelukkig voor mij keek Tom me dit keer niet aan toen hij het podium afliep, anders krijg ik echt het gevoel dat hij me weg wilt hebben..
'Aaah,' zegt Cheryl bijzonder kalm en rust haar hoofd tegen m'n schouder aan. 'En toen waren ze weg.'
Ik zucht en we beginnen te lachen.
'Straks mag Bill zijn grootste fan ontmoeten.'
Misschien had ik Cheryl daar maar niet aan moeten herinneren, want ze begint als een dolgeslagen kip te krijsen. Ik zou dat raar moeten vinden, maar aangezien iedereen gilt..
'Mijn hemel, waarom moest ik ookalweer mee?' lach ik hoofdschuddend.
Dan voel ik iemand hard op m'n rug tikken. Cheryl's gezicht vertrekt een beetje.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.