FanFic.nl

A real friendship which never ends

We have to kill them all!

Buiten hoor ik verschillende stemmen. Ze klinken…Anders dan normaal.
“Sorry mevrouw, maar ik moet weer gaan.”� Zegt de dokter tegen mijn moeder.
“Het is al goed. Heel erg bedankt voor uw hulp.”� Zegt ze.
De dokter vertrekt.
“Het is beter als jij nog wat gaat slapen. Rust zal je goed doen.”� Zegt mijn moeder. Ze doet mijn deken nog eens goed.
“Oké. Goede nacht moeder.”� Zeg ik.
“Zorg dat je goed onder de dekens blijft, je bent koud.”� Zegt ze vlak voordat ze de deur sluit.
Buiten worden de stemmen steeds harder. Het klinkt als een opstand.
Ik stap uit mijn bed om uit het raam te kijken.
Verderop zie ik een groep mensen staan, en ze lijken niet al te vrolijk.
Een van hen is mr. Gilbert. En ik zie ook mr. Lockwood.
“Ik heb er een!”� Hoor ik iemand roepen. Was dat niet de vader van Stefan en Damon die dat riep? Als ik kijk naar waar het geluid vandaan kom zie ik dat er iemand mee wordt genomen. Na een tijdje zie ik dat ook Pearl meegenomen wordt!
Oh nee! Damon is ook een vampier! Wat als ze hem vinden? Ik moet hem waarschuwen.
Snel trek ik wat schoenen aan en ren -zo zacht mogelijk- naar beneden, naar buiten.
Ik ga naar Damon toe. Ik hoop dat hij nog wel thuis is.
Ongeduldig klop ik op de voordeur. Ik hoor binnen snelle voetstappen. Stefan doet open.
“Charlène, wat doe je hier? Het is midden in de nacht.”� Zegt hij.
“Weet ik. Ik móet je broer nu meteen spreken.”� Zeg ik.
“Hij is boven.”� Zegt Stefan.
Zonder antwoord te geven ren ik naar zijn kamer.
“Damon! Je moet je verstoppen, of maken dat je weg komt! Ze zijn op jacht naar vampieren.”� Zeg ik.
“Ik weet het. Waarom denk je dat Stefan en ik nog hier zijn. Onze vader begreep er niets van waarom we niet mee wilden.”� Zegt hij.
“Stefan? Is hij-“ Voordat ik mijn vraag af kan maken knikt Damon.
“Ik moet je iets vertellen.”� Zeg ik.
“Wat is er? Je weet dat je alles kan zeggen.”� Zegt hij.
“Toen ik vanmorgen thuis kwam ben ik alvast de paarden gaan verzorgen. Een daarvan heeft me een aantal keer geschopt. De dokter zei dat dit mijn dood had kunnen worden. Het is een wonder dat ik het overleefd heb. En ze voelden ook geen hartslag.”� Vertel ik snel.
“O-oh… Dat is een probleem.”� Zegt Damon.
“Ik ben toch niet-“
“Nog niet. Je moet eerst nog mensenbloed drinken.”� Zegt hij.
“Het kompas wijst hierheen!”� Horen we van buiten.
“We moeten hier weg.”� Zegt Damon.
“Hoe? We kunnen nergens heen.”� Zeg ik.
“Jawel. Oké, we springen naar buiten. Eenmaal buiten splitsen we op."

Reacties: