FanFic.nl

A real friendship which never ends

Unbelievable

Ik haal een van de raderen uit het doosje. Gelukkig stopt het ding met die herrie maken.
“Wat een opluchting was dat.”� Zeg ik.
“Bedoel je dat rad eruit halen, of John vermoorden?”� Vraagt Stefan.
“Eigenlijk allebei wel.”� Zeg ik lachend.
“Laten we maar weer naar huis gaan.”� Zegt Stefan. “En volgens mij is het beter als jij wat gaat uitrusten.”� Dat laatste was voor Elena bedoeld.

“Ik had nooit van je verwacht dat je zou helpen.”� Zegt Stefan wanneer we weer thuis zijn.
Ik plof op de bank. “Dan heb je me toch verkeerd ingeschat.”� Zeg ik.
“Hoezo? Jullie waren toch altijd zo close?”� Vraagt Charlène.
“Waren, ja. Dat was toen, in 1864. Daarna is het mis gegaan.”� Zeg ik.
“Maar nu draait Damon weer bij.”� Vult Stefan aan.
“Het lag niet alleen aan mij! Jij bent net zo schuldig!”� Zeg ik meteen terug.
“Typisch broers.”� Zucht Charlène. “Kunnen niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.”�
“En dat is ook de reden dat ik hielp.”� Zeg ik.
Oké, misschien is het inderdaad een goed idee om met een nieuw hoofdstuk te beginnen. Wat schieten we ermee op als Stefan en ik elkaar haten?
En waarom heeft Charlène altijd gelijk?
Weet je wat, laat ook maar zitten. Ik zie wel wat de toekomst nog in petto heeft. En ik ben niet van plan om me er zorgen over te maken. Als ik dat doe ga ik nog eens op Stefan lijken.
Nee, mr. Brooding forehead is niets voor mij.

Reacties: