FanFic.nl

Instrumental

Woops

Dorien.
Shoppen kan nog eens je dood worden, daar ben ik honderd procent zeker van. Helemaal als je niet voor jezelf kijkt, maar voor iemand anders. En die iemand anders is Tessa. Met het overgebleven wedgeld heeft ze een nieuw jurkje gekocht, rode ballerina’s en een ketting. Met de overgebleven honderdentwintig euro - die dertig euro was in de gehuurde skeelers gestopt - kan je nog eigenlijk wel wat van kopen. Kijk, ik kan er alleen een paar sneakers voor krijgen.
Tessa komt met een pirouette de woonkamer in dansen met daarbij een grote glimlach. Ze stopt voor onze neus en afwachtend op een reactie -al hebben we het allemaal gezien in de stad bij de paskamers en onze duim opgestoken, maar dat vond ze niet goed genoeg en nu kon ze ook die stomme pruik afdoen.
“Het staat je goed hoor, Adam.”� Goedkeurend bekijk ik haar outfit. Een zwarte baby doll jurkje. Een motief van rode kersjes is erop gedrukt en bij haar borst zit een rode, brede rand, het jurkje is strapless. Met haar rode schoentjes is het perfect in harmonie, maar haar blauwgrijze haren verstoren dit beeld hevig. Oneven lokken rusten op haar borst, zijn in strijd met de rode kleur onder hen. Een lange ketting hangt aan haar nek, een klein, metalen hartje bungelt onder haar middenrif.
“Idem dito. Ik dig die ketting vooral.”� Yasmine frummelt aan haar grijze bandana en knikt dan nog eens ter bevestiging.
“En de jurk dan?”� Ze draait nog een rondje “Is die niet… te?”� Grijnzend blijf ik hier naar Yasmine kijken, te leuk dit.
“Tess..”�
“-Ik haat het wanneer je mij Tess noemt!”�
“Tessa. Ik mag dan geen jurkjes en tierelantijntjes dragen, dan weet ik nog wel wat ik mooi vind en wat niet. En dit staat je. Punt.”� Dit laat de pianist een plezierig kreetje slaan. Doordat het zo onverwachts uit de hoek kwam, schiet ik en mijn vrienden hard in de lach.
“En dan zijn wij de jongste.”� Rianne tikt Nicole aan.
“Tjaa.. daar snap ik ook niets van,”� gniffelt Nicole die in haar beertjes pyjama zit. Vanuit elke hoek komt een kussen aangevlogen. “Wat?”�
“Kooooll,”� wordt er gezucht. De zwartharige haalt alleen maar haar schouders op en begint zelfvoldaan de kussens bij elkaar te rapen zodat ze in een warme bunker om zich heen heeft.
“Moet je terug in die fontein?”� Dreigend wijs ik met mijn duim richting de voordeur. Zwijgend schudt ze van nee en verstopt zich onder al die kussens. “Dat dacht ik ook.”�
“Oké, even heel wat anders. Morgen hebben we weer eens een interview en die week daarop hebben we weer wat concertjes in ons land. Wat zeggen we ervan als we morgen eens de studio induiken en wat plezier gaan beleven met onze lievelingetjes?”� De ogen van Yasmine staren verdacht voor zich uit, die is in haar wereld de body van haar favoriete gitaar aan het strelen.
“Dat lijkt me heerlijk. Hoe laat is dat interview?”� Rianne pikt van haar tweeling alle kussens waar maar rood in te vinden is en gaat zelf wat comfortabelere zitten. Door het stelen kijkt Nicole semiboos naar haar zus en beschermd de overige kussens voor het leven.
“Mijn.”�
“-We worden er om stipt twee uur verwacht, dus als één van jullie niet op tijd is, vertrek ik gewoon.”� Het gekleuter van de tweeling staat mij niet zo aan, en begin zelf maar met een ander onderwerp.
“Zegt mevrouw.”� Met een spottende toon kijkt Tessa met een opgetrokken wenkbrauw mij aan. “Wie moeten wij altijd uit bed sleuren. En wie laat er dan een bom aan scheldwoorden los?”�
“Guilty.”� Uit overgave steek ik mijn handen op tot aan mijn oren. “Maar als jullie eens wisten wat ‘normaal’ wakker maken was, dan had ik je de helft van de scheldwoorden kunnen besparen.”� Een grijns kriebelt omhoog bij het zien van de plezierige grijns van Yasmine naast mij. Ik geef een tik tegen haar bovenbeen dat ze moet kappen.
“Okay, wie belt Marit?”� vraagt zij dan, er wordt gelijk naar haar gewezen. “Waarom ik altijd?”�
“Omdat jij het beste met haar kan praten.”� Ze zucht hier diep op Nicole’s antwoord, maar grabbelt dan toch naar haar mobiel in haar broekzak.
“Ey Chick, morgen is er repetitie, jij ook aanwezig?”� Yasmine gaat wat relaxter onderuit zitten en knikt op wat onze manager allemaal brabbelt. “Goed, dan zien we je morgen wel verschijnen. Später.”�
“En?”� vragen de tweeling tegelijk.
“Ze had weer met die ene David afgesproken. Je zou denken dat managers van een band het druk hebben, maar zij hebben zeeën van tijd. Aber gut, ze zal wel langskomen.”� Haar mobiel gooit ze twee keer in de lucht, bij die laatste keer flitst mijn hand voorbij, ik krijg hem alleen niet te pakken, en zij ook niet.
Hysterisch vliegt Yasmine omhoog. “Snol!”� Is het eerste wat ze eruit weet te krijgen. “Niet mijn dure HTC!”� Met grote ogen grijpt ze haar mobiel die op de grond is gevallen.
“Piep niet zo, anders koop ik wel een nieuwe.”� Automatisch beginnen mijn ogen te rollen. “Jij en je apparatuur.”�
“Mag ik? Ik laat alles toe, maar van mijn gitaren en mobiel moet je afblijven!”� Oké, zij is dus echt kwaad. Stoom zie ik nog net niet uit de oren onder haar bandana komen wanneer ze grondig haar mobiel inspecteert op krasjes. “Ik ben naar buiten.”� Wijs houden we allemaal onze monden dicht tot dat we de voordeur dicht horen knallen, dan branden we los.
“Dorien!”�
“Wat?”� reageer ik gelijk op Rianne.
“Je weet het gewoon, en toch doe je het!”� sluit Nicole zich bij haar zus aan.
“Nu is Yasmine weg met dit tijdstip,”� mokt Tessa en kijkt voor een tweede keer naar de grote klok aan de wand. Het is bijna één uur in de nacht.
“So? Ze is geen kleinkind meer, al reageert ze wel zo.”� Ik doe nu wel zo kalm, maar ik weet zelf ook wel dat ik het niet had moeten doen. Ik haat het om ruzie met haar te hebben. Ze is voor Gods sake mijn eerste [beste] vriendin die het wist uit te houden met mij. Zielig?
“Wacht!”� Nicole schiet uit haar bunker; de kussens vliegen verschillende kanten op. “Yasmine is zonder haar vermomming vertrokken! Geen pruik, geen andere kleding! Gewoon als haar zelf!”� Haar vingers zijn uit schrik in haar haren gevlochten en trekt hier hysterisch aan.
“Fuck!”� Verbaasd kijken we om naar Tessa - Nicole houdt hierbij nog steeds haar haren vast. “Wat? Dit is ernstig! Straks is alles voor niets geweest! Bye bye freedom! Hello prison!”�
“Jajaja!”� Mijn stem schiet de lucht in. “Ik ben toe aan een peuk en iedereen die verdomde pruiken op, want we gaan Minnie zoeken!”� Als een kapitein dril ik mijn zeevrouwen naar hun slaapkamers zodat ze zich gaan omkleden. “Ik start de auto!”�

Reacties: