Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Unbreakable [Jasper Whitlock] » 9th

Unbreakable [Jasper Whitlock]

28 dec 2010 - 10:01

365

0

206



9th

I love you.
Not because of who you are.
But because of who I am when you're with me.


Ik voel weer de vlinders in mijn buik als ik terugdenk aan die nacht. Hoe ze mijn hemd had vastgegrepen, hoe ik door haar prachtige lange haren had gestreeld.

Ze trok zich terug, ik zag de roze blosjes op haar wangen. Ze keek me aan met een blik die ik niet goed begreep. Liefde, een houden van dat ik nooit eerder had gezien. Ik aaide over haar wang.
"Jasper, dit kan niet..." fluisterde ze. Ik wist dat ze gelijk had, maar toch deed het pijn toen ze die woorden uitsprak.
"Ik weet het." Ze legde haar hoofd tegen mijn borst en ik hoorde een snik.
Ze wist wat er zou gebeuren, haar vader zou een man voor haar zoeken. En vroeg of laat zou ik het fort moeten verlaten, zonder zeker te kunnen zijn dat ik ooit terug zou keren.
"Maar ik wil het zo graag. Ik hou van je, Jasper." Ik staarde naar de muur. Hoe lang had niet gewacht op die woorden? Maar nu ze er eindelijk waren, besefte ik pas hoe belachelijk dat idee was. Zij was de dochter van de commandant, en ik, ik was maar een gewone soldaat, staljongen dan nog. Wij zouden nooit samen kunnen zijn.


Ik bal mijn vuist en staar naar de grond.

"Uiteindelijk gingen we alle twee weer onze eigen weg. Zij naar het gebouw van de oversten, ik naar mijn barak. Ik wist dat ze verscheurd werd, net als ik. Niet alleen door ons gezamenlijke verdriet, maar ook door vermoeidheid. De zon brak al zachtjes door toen ik nog maar net in mijn bed lag. William kwam binnen.
"Is ze oké?" Ik knikte slaperig.
"Ja, ze zei dat ze geen pijn had. Niet dat ik haar geloof."
"En Hail?" Ja, hij wist van de naam.
"Alles goed, waarom?"
"Oh, zomaar. Jullie beleven zo lang in de stallen." Ik zag in zijn ogen dat hij doorhad wat er gebeurt was.
"Je beseft toch dat het niet kan, Jasper?" Hij kwam naast me op mijn bed zitten.
"Natuurlijk, ik ben ook niet dom!"
"Maar wel smoorverliefd. En dat doet rare dingen met een kerel."


Profetische woorden, als ik er nu op terugkijk.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.