Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » What's true love?II (AFGEWERKT!!!) » Op weg naar geluk?

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

14 juni 2010 - 15:42

354

0

375



Op weg naar geluk?

Tijdens het ontbijt volgde Fred elke beweging die ik deed. De morgend verliep daardoor een beetje gespannen. Iets later besloot ik dat ik me idioot gedroeg. Ik kwelde degene die er altijd voor me was. hoe ik het ook draaide of keerde, door de jaren dat ik hem kende heen, was ik veel op Fred gaan steunen en vertouwen, hij was een deel van mezelf geworden. Fred en Geroge zaten in de zetel en ik liep naar hen toe. Ik kuste Fred op zijn kaak en hij keek op. Ik lachte hem toe en zijn gezicht straalde vreugde uit. Zich een beetje rekkend kuste zijn lippen de mijnen. Zijn sterke armen trokken me naar hem toen. Niemand leek verbaasd, ze schenen eerder te denken: eindelijk.
Een paar dagen later verhuisde ik. Ik hield het huis en Draco’s mantel en brieven bleven er liggen. Leo had zijn vriedin onderschat, want zelfs na me een paar keer gezien te hebben, was het nieuws niet gelekt. Ik stond soms zelfs in de winkel, daar schenen mensen me niet te herkennen.
Samenwonen met de tweeling was waarschijnlijk nu toch het beste dat me had kunnen overkomen. De jongens waren fantasisch…Op een avond vertelde me hoe gelukkig hij was dat ik er was. Fred was de winkel nog aan het afsluiten en George vervolgde:”¯ ik heb door de jaren heen verschillende liefjes/vriendinnetjes/partners gehad, ze lachen allemaal wel met mijn grappen. Ik, mijn eigen persoon, naast de grappenmaker zien ze niet en als ze die zien wille ze die er niet. Dat kost hen te veel moeite. Fred is altijd net iets populairder geweest, bizar genoeg want niemand kon ons uit elkaar houden als we dat niet wilden. Maar in al die jaren heeft hij niet één relatie gehad. Al die jaren, dan bedoel ik sinds we je kennen, Joan! Daarom, ik ben heel blij dat je hier bent.”¯
“oww George!”¯ zei ik ontroerd
“achja”¯ haalde hij eenbeetje roodaangelopen zijn schouder op. Nonchalant? Nee dat was George niet, hij had gelijk, slechts zo weinig mensen kenden hem echt.
“Wil dit zeggen dat we je een vriendin moeten gaan zoeken?”¯ plaagde ik.
Hij grijnsde “liefst niet, nee”¯


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.