FanFic.nl

Lost before the Dawn [6-Shot]

How it all Started

Een traan liep over mijn rechterwang. Al die klappen, had ik opgevangen voor hem. Al die littekens over mijn gehele huidoppervlak, staan er vanwege hem. En ik word nog een tienermoeder ook, dankzij hém. Ik vervloek hem in mijn dromen, en nachtmerries, maar dan word ik wakker en dan wil ik niets liever dat hij hier is. Naar buiten kom ik niet meer, ik durf het niet. Al die dagen vol mishandeling, door hem. Mick en zijn vrienden hebben mij hard aangepakt, om zo bij hem te kunnen komen. Overal op mijn lichaam staan littekens, in de vorm van, beledigingen, woorden en zinnen. De titel van elk liedje van hun, elke, zelfs de engelse, staan op mijn lichaam gekerft. En op de binnenkant van mijn been, en op mijn buik. Daar staan de diepst gesneden beledigingen, ‘Ik ben de hoer van TH’s Bill Kaulitz, en daar ben ik trots op.’ En dan heb je ook nog, ‘Fucking TH-Slut’ en al dat soort dingen.

“Oké ik heb je vergeven, doe zoiets me niet meer aan.”� Fluisterde ik hem uiteindelijk lief toe. Hij glimlachte, maar zijn ogen deden niet mee, en dat verraadde alles. “Niet weer hé?”� vroeg ik, terwijl ik de tranen alweer op voelde komen. “Nee, Jaimy-Lee, dat is het niet.”� Fluisterde hij zacht, lief, en gemeend in mij oor. Ik legde mijn vinger op zijn lippen en fluisterde, “Ik ben zwanger, Bill, van jou.”� Snikte ik. “Ik moet op tour, voor een jaar.”� Zei hij, ijskoud raakten de woorden mij.

Dat is nu al ongeveer 3 en een halve maand geleden. Ik ben nu 8 maanden ver.Ik kan het niet meer, hij laat niets van zich horen. Langzaam sta ik op en loop geluisloos naar mijn kast. Daar haal ik een schaar, en een mes uit. Ik trek mijn shirt omhoog en ga op mijn bed liggen. Langzaam steek ik de schaar diep in mijn buik, de pijn schiet door mijn hele lichaam. Ik knip mijn huid open en pak het mes. Ik snijd het ding dat in mij groeit los van mij, en gooi het op de grond. Ik sta op en loop weer naar mijn kast. Ik pak naald en draad. Ik hoor de deurbel gaan en een stem, een erg bekende stem. Ik besteed er verder geen aandacht aan en ga weer op mijn bed liggen. Ik hecht mijn buik weer dicht. Ik ben tevreden met het resultaat, ik heb bij mezelf een abortus gepleegd, en mij huid weer dicht gehecht, perfect. Ik hoor twee paar voeten de trap oprennen. Vlak daarna hoor ik gebonk op mijn deur. De bekende stem roept veel verschillende woorden, zinnen, ik versta het niet. Ik voel me zwak. Ik val van mijn bed. “Jaimy-Lee, open die deur nu bitte.”� Het is zijn stem. Ik kruip naar de deur toe, ik besluit te luisteren naar wat hij te vertellen heeft en dan pas de deur te openen. “Praat.”� Beveel ik hem. “Herinner je nog onze eerste ontmoeting?”�

Ik sta al uren in de rij voor het concert. Ik móét Greenday zien. Naast me staat een erg bekende jongen. Hij heeft zwart stekeltjes haar en een bles voor zijn ogen. Bill Kaulitz, zanger van tokio hotel. “Hoelang sta jy hier al?”� vraagt Bill me. “Ik weet het niet, ik weet de tijd niet.”� Antwoord ik. “Half 3.”� Weet Bill me te vertellen. “Dan sta ik hier al, ongeveer tien uur.”� Grinnikte ik. “Wow, van half 5 dus. Ik nog niet. Ik ben net de rij in gesniekt.”� Zei Bill met een brede grijns op zijn gezicht. En zo was onze eerste ontmoeting, we stonden samen voor aan bij het concert, wisselde telefoonnummers en e-mailadressen uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.