FanFic.nl

we're gonna make it girl, I promise~

004

Met een zucht maak ik van mijn nog natte haar, een losse knot. Gister verliep niet zo soepel. Ik ben eerlijk gezegd een beetje bang voor Justin. Hij is best wel gemeen tegen me. Vandaag zouden we hier weggaan, we uit Italië. Godzijdank, weg bij Hem. Ik loop de badkamer uit en trek mijn leren jasje aan. ''Klaar?'' Ik knik snel naar Justin. Ik heb liever niet dat hij tegen me praat. Even werpt hij een spottende blik op mijn lichaam. Onzeker rits ik snel mijn jasje dicht. Ik pak mijn tas van de grond en loop snel de kamer uit. Ik klop aan bij Pattie's kamer en geef haar mijn oude sleutel. ''Oh, ik dacht dat je wel samen met Justin zou komen?'' Ze formuleerde het eigenlijk eerder als een vraag dan als een bevestiging. Ze had het ook eerder tegen zichzelf dan tegen mij. ''Nee, hij was nog niet klaar.'' Zeg ik zachtjes. Ze knikt met een glimlach en stapt langs me haar kamer uit. Samen lopen we de trap af. Ik ben claustrofobisch, ik weet niet hoe ze het weet, maar het is zo. Vandaar dat we nu met de trap gaan. Ik ga voor altijd met de trap, denk ik. Beneden aangekomen zie ik tot mijn grootste verbazing Justin zitten. Hij voert een gesprek met Scooter, vervolgens rolt hij geïrriteerd met zijn ogen. Als zijn blik de mijne vangt geeft Scooter hem een stomp. Zouden sommige mensen hier weten dat hij mij niet mag? Of mogen ze me allemaal niet? hebben ze me hier alleen maar uit medelijden? Snel schudt ik die gedachten van me af. Ik heb een sprankeltje hoop om weer een leven op te bouwen, dat moet ik nu niet gaan verzieken door negatieve gedachtes. ''Ja, Ryan komt zo.'' Weet ik op te pikken uit een gesprek. Oja, hem ken ik wel, Ryan Butler. Justin's beste vriend, als het goed is?

Als we in het busje zitten die ons naar het vliegveld zou brengen om Ryan op te halen, zit ik tegenover Justin. Hij kijkt me de hele tijd aan, dat voel ik gewoon. Ik voel zijn ogen in mijn gezicht priemen. Ik daar in tegen kijk geïnteresseerd uit het raam. ''We zijn er Justin, zal Ik Kenny even sturen?'' Snel zie ik Justin knikken. Waarom stapt hij zelf niet uit? Als ik de gillende fans buiten zie, snap ik het al. Hij zou gewond kunnen raken of dergelijke. Kenny stapt uit. In de tussentijd dat de autodeur open en weer dicht ging, klonk een oorverdoverend gegil. Dat Justin die dingen overleefd zeg. Even kijk ik Justin aan. Ik glimlach voorzichtig naar hem. Ik kan er maar beter wat van proberen te maken, aangezien hij een jaar met me opgescheept zit. Justin geeft me geen glimlach terug, iets wat ik al verwacht had. Volgens mij is hij niet eens zo arrogant als nu overkomt, He just don't like me. Dat kan heel normaal zijn. De eerste indruk is meestal de blijvende indruk. Binnen een kwartiertje zie ik hoe Kenny de deur weer open schuift. Tot mijn en Justin's grootste verbazing, is Ryan niet alleen. ''Chaz!'' Roept Justin geschrokken maar toch enorm blij tegelijk. Ryan en Chaz geven Justin een knuffel. Niet echt een knuffel, maar eerder zo'n Boys hug. Do you know what I mean? ''En wie ben jij?'' Geschrokken kijk ik in de gezichten van Chaz en Ryan. Ryan is naast Justin gaan zitten, terwijl Chaz naast mij is komen zitten. Geschrokken schuif ik een stukje dichter naar het raam toe. Justin wenkt Chaz, die naar hem toe kruipt terwijl de auto begint met rijden. ''Hij fluisterd het een en het ander in hun oren, terwijl ik hun blikken vol medelijden voel branden. Ik heb hier zó geen zin in. Laten we alsjeblieft snel het land uitrijden. Op naar Frankrijk.

Als we de grens overgereden zijn, nemen we een kleine pauze. Justin vond dat we nodig even naar een tankstation moesten gaan. Van mij hoeft dat allemaal niet, als we nou eens in een keer door zouden rijden ging alles een stuk sneller. Maar goed, als ik me ermee zou bemoeien zou Justin me slachten denk ik. Ik stap voorzichtig uit het busje en kijk naar Pattie. ''Gaan jullie mee, binnen wat drinken halen?'' Justin, Chaz en Ryan schudden hun hoofd. ''Ik wel.'' Zeg ik zachtjes terwijl ik Justin's blik ontwijk. ''Willen jullie nog iets hebben?'' Uiteindelijk hadden de jongens toch maar besloten iets te willen drinken. Cola dus, en we zouden nog iets te 'knabbelen' meenemen, zoals Pattie het noemde. Braaf volg ik Pattie naar de ingang van het winkeltje. Ik kijk nog een keer achterom, waar ik de chauffeur van het busje zie tanken. Ik pak voor de drie jongens, drie aparte flesjes cola. Voor mezelf gaat er niks anders dan een flesje Aquarius doorheen komen. Ik pak nog paprika chips en koekjes. Vervolgens loop ik ermee naar Pattie. ''Geef maar hier, dan kan jij alvast terug.'' Zonder een woord te zeggen knik ik en overhandig Pattie de etenswaren, plus het drinken.

Mijn lijkbleke huid steekt fel af tegen het zonlicht. Ik trek mijn zwarte, leren jack goed en loop richting de wc's. Even mijn handen wassen is wel af en toe op zijn plaats. ik loopt het toilet binnen en ruik meteen de vreselijke uitwerpselen lucht. ''Jeetje.'' Fluister ik tegen mezelf. Ik loop naar het kraantje die ik alvast open draai. Vervolgens druk ik op de 'knop' die ervoor zorgt dat er zeep uit de 'tube' komt. Ik weet niet echt hoe ik het moet omschrijven. Ik was mijn handen en hou ze vervolgens onder de half kapotte droger die aan de muur hangt. Dit duurt me te lang, besluit ik na tien seconden. Ik droog mijn handen aan mijn skinny jeans van spijkerstof. Als ik naar buiten loop, hoor ik Justin praten tegen zijn vrienden, denk ik. ''Ze is echt raar.'' Even ga ik op een paaltje zitten die daar staat, want, volgens mij hebben ze het over mij. Dat weet ik eigenlijk wel zeker.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.