FanFic.nl

A new day, a new dawn [Twilight]

verfrissing

M’n handen trilden toen ik de melk pakte en een glas in schudde. Paul legde z’n hand op m’n bovenbeen om me te troosten en ik glimlachte naar hem. Maar het was niet zo overtuigend, dat zag iedereen. ‘Waar is Jacob?’
‘Die is met Sam naar de politie.’
‘Waarom?’
‘Ze willen een zoekactie starten naar de daders.’
‘Oh.’ Dat was het enige goede nieuws van de hele dag. Ik kreeg aldoor telefoon van m’n vrienden op Forks High school. Ze condoleerde me allemaal. Ik nam het aan en zei verder niet veel.
Ben, Eric, Mike,Leila, Bella, Angela en Jessica zouden morgen na school langskomen. Ze waren allemaal zo lief. Maar ik wou gewoon alleen zijn en Paul volgde me overal, zelfs toen ik naar het bos wou om na te denken. ‘Laat me nou maar even alleen, er gaat niets gebeuren.’
‘Beloof het me.’
Ik zuchtte verveeld. ‘Beloofd.’ Hij glimlachte goedkeurend en ging terug naar binnen terwijl ik naar het bos liep en me veranderde. In mijn wolvengedaante was het zoveel makkelijker om na te denken.
Toen je alleen was kwam alles met een klap tot je verstand. Je stond er echt helemaal alleen voor. Je had wel je vrienden, maar zij konden dat verdriet niet vervangen, alleen maar verzachten.
Ik zat op een boomstronk toen het ook nog begon te regenen. Het kon me toch niets schelen, mijn gezicht was al nat van de tranen.
Het werd later en later.
‘Lien kom alsjeblieft naar huis, ik maak me zorgen.’
‘Hoeft niet, ik kom er zo aan.’
Ik holde naar huis. Het enige gebouw dat er nog eenigzins vriendelijk uitzag.
Ik durfde niet meer op straat te komen. Ik was bang voor confrontaties.
Een week later zag ik er nog altijd slecht uit. Mijn gezicht was ingevallen, mijn haren ongelooflijk vettig en ik had nog steeds hetzelfde T-shirt en dezelfde jogging aan.
‘Gatver Lien, je moet toch echt eens een douche gaan nemen.’
Ik keek hem nors aan en haalde m’n schouders op. ‘Whatever.’ Ik ging op m’n gebruikelijke plaats zitten en pakte een boterham. At hem op zonder enig smaakgevoel in m’n mond.
‘Sorry Lien, ik zou je graag een knuffel geven, maar niet voor je je douchet.’
‘Wat is dat nu weer voor onzin.’
‘Je stinkt echt en je kleren, ze kunnen wel stijf staan van het vuil.’
‘Wie denk je dat je bent, m’n moeder.’
Ik liep boos naar m’n kamer. De laatste tijd was ik zo prikkelbaar. Ik kon niemand meer verdragen in m’n buurt. Zelfs Leah niet, die alles deed om me weer op te krikken. Ik ging op m’n bed liggen en deed de Tv aan. Zap, zap, zap, zap.
Gefrustreerd zette ik de Tv uit en ik gooide de afstandsbediening op de grond. Leah kwam binnen.
‘Moet je jezelf zien.’
‘Wat?’
‘Je bent net een vrouw met een drank probleem.’
‘Wel misschien ben ik dat ook.’
‘Kom op, pak jezelf eens bij elkaar. Zo zou Milan nooit willen dat je eindigt.’
‘Hou je mond jij, je weet niks over hem.’
‘Ik probeer je alleen maar te helpen Lien.’
‘Weet ik. Het spijt me.’
Ze kwam op m’n bed zitten en gaf me een knuffel. ‘Gatver, je moet echt dringend in bad.’
‘Oké, Oké, ik ga al.’
Ik stond op en ging naar de badkamer. Ik hoorde Leah weer naar de woonkamer gaan.
‘Hoe heb je haar zover gebracht dat ze zich eindelijk ging wassen?’
‘Ach gewoon.’
‘Het was echt hoog nodig.’
‘Ik hoor jullie nog !’
‘Damn !’ Ik lachte en onder werd ook gelachen. Ik liet het bad vol lopen en spoot er heel wat shampoo in. Ik bekeek mezelf in de spiegel. ‘Jakkes, het werd echt eens tijd.’
Ik voelde aan m’n haren, en toen ik ze los lieten bleven ze gewoon staan. Het bad was vol en ik ging er in. ‘Ha heerlijk.’
Ik zat er zeker een uur in toen werd het water kouder en kouder en ik besloot eruit te kruipen. Ik droogde me af, deed m’n haren en trok iets degelijks aan. Toen ik onder kwam staarde ze allemaal naar me. ‘Wat?’
‘Waw, waar is Lien, wat heb je met haar gedaan?’
Ik lachte. ‘Niets, gewoon in bad geweest.’ Ik ging langs Paul zitten die blijkbaar z’n ogen niet kon geloven. ‘Stop met kijken.’
‘Sorry hoor, maar het is gewoon heel anders.’
Ik glimlachte en Leah knipoogde. ‘Wat zullen we vandaag gaan doen?’
‘We moeten dat kampvuur nog doen met die legendes.’
‘Juist ja, maar dat is pas laat in de avond.’
‘We kunnen…’ Quil keek naar Sam die met z’n ogen draaide. ‘Vooruit.’
‘Yes! We kunnen klifduiken.’
‘Wat is dat nu weer.’
‘Oh je zult wel zien.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.